Objawienie 16
1 I usłyszałem, jak donośny głos ze świątyni zawołał do siedmiu aniołów: „Idźcie i wylejcie na ziemię siedem pucharów Bożego gniewu!”.
Man nuwa diro dur co bicor mor ku wabe yi nobtomange wucakeu, ko ya ko coru niber wo funer kwamaro ceu dor bitiner.
2 Wtedy ruszył pierwszy anioł i wylał swój puchar na ziemię. I natychmiast wszystkich ludzi, noszących znak bestii i oddających cześć jej posągowi, dotknęły złośliwe i bolesne wrzody.
Nii tomange wucake kabau yam coru dike mor kwewa ceu dor bitire, detiyo bwira-bwirau twirmangteneu bou mbo brombo ki cami bisirereu nubo wuro wab frle cereu.
3 Drugi anioł wylał swój puchar na morze, a jego woda stała się jak krew umarłego. Wszystkie stworzenia, które w niej żyły, wyginęły.
Nii toange wulakeu yobeu yan coru ce dike mor kwelya ceu mor wima yilam bwiyale na bwiyal nii mmyame, la dikebor ki dume coru dike kwelya ceu mor canjiyaramgeum.
4 Trzeci anioł wylał swój puchar na rzeki oraz źródła wód, a ich woda zamieniła się w krew.
Nii tomange wucakeu tareu coru dike kwelya ceu mor canjiui kange kwenti mwenge la yilam bunyale.
5 Wtedy usłyszałem, jak anioł, który miał władzę na wodą, obwieścił: „Święty i sprawiedliwy Boże, Ty jesteś i zawsze byłeś. Twój wyrok jest słuszny.
Man nuwa nii tomange wucakeu mwemen,” To ki mon nii dong-donge. mo na wo mo nonduwo; wori war bocangko dong-dongeu.
6 Tym, którzy przelali krew, mordując świętych i proroków, dałeś teraz do picia właśnie krew —zasłużyli na to”.
Wri cin cor bwi-yale wab dukumeb mwebo kange mbo bwangtere ti wucakeu. mon he ci bwiyale ra ci nom dike daten kange ciye.
7 I usłyszałem głos dobiegający od ołtarza: „Wszechmocny Boże, Panie, Twój wyrok jest sprawiedliwy i słuszny”.
La man nuwa tanjilando wucakeu kare, ong tewwe kwama nii bikwane bwolang mweko dong dong. bilenke.
8 Czwarty anioł wylał swój puchar na słońce—i poraziło ono ludzi swoim żarem.
Nii tomange wucakeu Nareu corn dike mor kwelya ceu dor kakuked, lan ciya ciren twirang nubo ki kira.
9 Upał był tak wielki, że ludzie zaczęli przeklinać Boga, który ma władzę nad klęskami. Nie opamiętali się jednak i nie oddali Mu czci.
cin twira aĺereko wo kirako twicitiyeu cin nng dikaka ki den kwamar nii kibikwan dor cotireroweu. la ci yilo tenbo na ci re kwama dur.
10 Piąty anioł wylał swój puchar na tron bestii. Wtedy jej królestwo pogrążyło się w ciemności, a ludzie z bólu gryźli własne języki.
La nii tomange rungeu, coru dike mor kwelya ceu dor fiye yime bisireu, la kumta ciliu ciyam liyar cero, ci kirong biyenti cciyeroti ker alener.
11 Przeklinali Boga, który jest w niebie, za swój ból i wrzody pokrywające ich ciało, ale nadal nie opamiętali się i nie porzucili zła.
Cii too kwama nii diko ki ker twirero kange detito, duwal ryeu cin ko ra ci y'uaten die bor ci matiyeu.
12 Szósty anioł wylał puchar na wielką rzekę Eufrat, a jej wody zupełnie wyschły. Koryto rzeki utworzyło zaś drogę dla władców ze Wschodu.
Nii tomange wkkureu coru dike mor kwelya ceu mor caji durko yufiretus, mwemcem kuicim, ra ywelum nnre wo liyabo bro yauti nutuwa a domtiyeu.
13 Wtedy zobaczyłem, że z paszczy bestii, z paszczy smoka i z ust fałszywego proroka wyszły trzy złe duchy, podobne do ropuch.
Man to yuwa kelkeliko taar wo cerkang bilareu cerauguti mor nyiye bwekl kelerin, kange biciro.
14 Duchy te to demony potrafiące czynić cuda. Nakłoniły one władców całego świata, aby w wielkim dniu Bożego sądu przystąpili do walki z wszechmocnym Bogiem.
Cin yuwa kelkelik ci manang dike myumankaro kila kilau. cin cen ciki yam liyabo kila-kuanin dor bitirero wo ra mwermm ci fiye win na ma ka kwereko ce kakmk kwamko duko.
15 Chrystus ostrzega: „Zjawię się nieoczekiwanie jak złodziej. Szczęśliwy ten, kto będzie wtedy gotowy i będzie miał przygotowane ubranie, aby nie musiał się wstydzić swojej nagości”.
“To ii ma bou na niikwiye, nii bibwi-yereco nii yimki batiyeu. dum ki kulen cer, ia mani ca certi kwenjer ra to kwanjer cero.
16 Duchy zgromadziły władców w miejscu zwanym po hebrajsku Armagedon.
cin bou ki ci fintange coti ki armagidoneu kiryi ibrariya.
17 Wtedy siódmy anioł wylał swój puchar w powietrze, a z tronu świątyni w niebie rozległ się potężny głos: „Wykonało się!”.
Nii tomange wrcake nibereu coru dike mor kwalya cen dor yuwar, la diro durko kange cern mor ku wabe kaange fuyeti yi toki-”Dim.”
18 Wówczas uderzyły gromy i pojawiły się błyskawice, po czym nastąpiło potężne trzęsienie ziemi, jakiego nie było od początku świata.
Lan ma miblanka, kange mukaka bitinek, mukka knwu la tangnim bo ro mammanre wiyeu fiyaco bi bwe rifer yim dor bitimeru, makakko ra dur.
19 Ogromne miasto Babilon rozpadło się na trzy części, a wszystkie inne miasta świata również legły w gruzach. W ten sposób Bóg okazał wielkiemu Babilonowi swój gniew.
Cinam loro durko kabkangum more taar, ciman dur wab kumta cilibo yamm. la kwama kwaki Babila durko, la re cinan loro corin mwem tiyem bo dim kweleu wo ma ki funeer kwamareu.
20 Wyspy zniknęły, góry rozpadły się,
Diyele diramum, la bangtimmbo mari t ti tak.
21 a z nieba zaczął padać na ludzi ogromny grad, o wadze ponad czterdziestu kilogramów. Ludzie przeklinali Boga z powodu klęski gradu, miała ona bowiem straszne skutki.
Biteten kwaman dwko turongi riyeu yarangu dii dor mmber, la cin tookwama ker cotire teten kwamaro wori tetendo nerci dotange.
