< Objawienie 10 >

1 Potem zauważyłem innego potężnego anioła, który—otoczony obłokami—zstępował z nieba. Nad głową miał tęczę, a jego twarz lśniła jak słońce. Jego nogi wyglądały jak słupy ognia,
Acunüng khankhawngsä akyan kcang cun khankhaw üngka naw kyum lawki ka hmuh. Acuna khankhawngsä cun khawngmei suiawi lü a lupum üng mlipi ngsuiki. A müihmai cun khawnghngia mäih law lü a khawe cun pi mei ktunga mäih lawki he.
2 a w ręku trzymał mały, rozwinięty zwój. Prawą stopę postawił na morzu, a lewą na lądzie,
Acun naw a kut üng caktawmca nghmawngki pi kpawmki. A khaw kpat lam am mliktui leh lü a khaw k'eng lam am khawkawng leh lü,
3 i zawołał, a jego głos był tak potężny, jak ryk lwa. Na jego okrzyk odpowiedziało siedem grzmotów.
acunüng mukeia mkyuka kba angsang yea mkyuk lawki. A ngkhü law päng üng, khawnghmüm khyüh naw mukeia mkyuka kba ami msang.
4 Chciałem już zapisać to, co powiedziały grzmoty, usłyszałem jednak głos z nieba: —Zapieczętuj słowa siedmiu grzmotów i nie zapisuj ich!
Khawnghmüm khyüh he nghmüm law päng u se ka yu khai sü, “Khawnghmüm khyüh hea ngthu pyen cen ä yu lü mjiha” tia khankhaw üngka naw kthai ka ngjak.
5 Wtedy anioł, który stał na morzu i na lądzie, podniósł prawą rękę ku niebu
Acunüng mliktui la khawkawng üng ngdüi se ka hmuha khankhawngsä naw a kut kpat lam khana han säng lü,
6 i powiedział: „Nadchodzi już czas! Gdy tylko zatrąbi siódmy anioł, wypełni się tajemniczy plan Boga, ogłoszony Jego sługom, prorokom”. Mówiąc to, przysiągł na Tego, który jest wieczny i który stworzył niebo, ląd i morze wraz z zamieszkującymi je istotami. (aiōn g165)
anglät se xüngsei lü, khankhaw la a khana awmki he naküt, mcekhaw la a k’uma awmki he naküt, mliktui la a k’uma awmki he naküt jah mhmünmcengkia Pamhnama ngming üng, “Akcün am thuk ti khai; (aiōn g165)
7
acunsepi khankhawngsä akhyühnak naw kpun a tum law üng a m'ya sahma he üng a na sang law khawia kba Pamhnama ngthu ngthup cun kümkawi law khai” tia ng’yüngki.
8 I znów usłyszałem głos z nieba: —Podejdź do anioła, który stoi na morzu i lądzie, i weź z jego ręki rozwinięty zwój.
Acunüng khankhawa kthai ka ngjak naw mtheh be tü lü, “Mliktui la khawkawnga khana ngdüikia khankhawngsäa kut üng caktawmca mhmawn päng cen cit lü va loa” ti se ka ngjak.
9 Podszedłem więc do niego i poprosiłem: —Daj mi ten mały zwój. —Weź go i połknij—odpowiedział. —W ustach poczujesz smak miodu, ale w żołądku poczujesz gorycz.
Khankhawngsäa veia va cit lü caktawmca a na pet vaia ka kthäh. Ani naw, “Lo lü eia; na khawnu k’uma thui khai, acunsepi na mka üng khawitui kba tui khai” a ti.
10 Wziąłem go więc z ręki anioła i zjadłem. I rzeczywiście—w ustach był słodki jak miód, ale gdy go połknąłem, poczułem w żołądku gorycz.
Khankhawngsäa kut üngka caktawmca cun lo lü ei ni se ka mka üng khawituia kba tuiki. Acunsepi ka mjawei käna ka khawnu üng thui lawki.
11 Wtedy znowu usłyszałem głos: —Nadal opowiadaj wszystkim o przyszłości ludów, narodów, języków oraz władców tego świata.
Acunüng ka veia, “Khyangmjü khawjaha veia, pakhui khawjaha veia, ngthu akce kce pyenki hea veia la sangpuxang hea veia Pamhnama ngthu na sang be vai” tia ka ngjak.

< Objawienie 10 >