Filipian 4
1 Kochani przyjaciele, jesteście moją radością i nagrodą za mój trud! Wiernie trzymajcie się więc Pana!
Ko ia, ko hoku kāinga ʻofeina ʻoku ou holi ki ai, ko e fiefiaʻanga mo ʻeku teunga, ʻae ʻofeina lahi, ke mou tuʻumaʻu ʻi he ʻEiki.
2 Gorąco zachęcam Ewodię i Syntychę, aby ze względu na Pana żyły w zgodzie.
ʻOku ou kole kia ʻIuotia, pea u kole kia Siniteke, ke na loto taha pe ʻi he ʻEiki.
3 A ciebie, mój prawdziwy towarzyszu, proszę, abyś pomógł im w tym, bo naprawdę ciężko pracowały głosząc dobrą nowinę razem ze mną, z Klemensem oraz z innymi moimi współpracownikami, których imiona zapisane są w księdze życia.
Pea ʻoku ou kole atu kiate koe foki, ko [hoku ]hoa moʻoni, ke ke tokoniʻi ʻae kau fefine ko ia naʻe ngāue mo au ʻi he ongoongolelei, mo Kelemeni foki, pea mo hono toe ʻo ʻeku kaunga ngāue, ʻaia ʻoku ʻi he tohi ʻoe moʻui honau hingoa.
4 Zawsze cieszcie się z tego, że należycie do Pana. Cieszcie się!
Fiefia maʻuaipē ʻi he ʻEiki: ʻoku ou toe pehē, Fiefia.
5 I niech wszyscy wokół doświadczają waszej życzliwości—przyjście Pana jest już bowiem coraz bliższe!
Tuku ke ʻilo ʻe he kakai kotoa pē hoʻomou ʻulungāanga lelei. ʻOku ofi ʻae ʻEiki.
6 O nic się nie martwcie, ale ze wszystkimi sprawami zwracajcie się do Boga. Proście Go o pomoc, ale i dziękujcie Mu.
ʻOua naʻa tokanga mamahi ki ha meʻa ʻe taha; kae fakahā atu hoʻomou holi ʻi he meʻa kotoa pē, ki he ʻOtua, ʻi he lotu mo e lotu tāumaʻu mo e fakafetaʻi.
7 A Jego pokój, przekraczający najśmielsze ludzkie wyobrażenia, opanuje wasze serca i umysły. Wszystko to jest możliwe dzięki Chrystusowi.
Pea ko e melino ʻoe ʻOtua, ʻaia ʻoku lahi hake ʻaupito ʻi he faʻa ʻiloa, te ne maluʻi homou laumālie mo homou loto ʻia Kalaisi Sisu.
8 Przyjaciele, myślcie o tym, co jest zgodne z prawdą, dobre, prawe, czyste, miłe, szlachetne, doskonałe i godne pochwały.
E kāinga, ko hono fakaʻosi [eni], ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku moʻoni, ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku matamatalelei, ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku totonu, ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku māʻoniʻoni, ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku fakaʻofoʻofa, ke ʻilonga ʻae ngaahi meʻa ʻoku ongoongolelei; kapau ʻoku ai ha lelei, pe ha meʻa ke fakamālōʻia, tokanga ki he ngaahi meʻa ko ia.
9 Postępujcie zgodnie z tym, czego się ode mnie nauczyliście, co przejęliście, co słyszeliście i co widzieliście. A Bóg, który obdarza ludzi pokojem, będzie z wami.
Ko e ngaahi meʻa ko ia, naʻa mou akonekina ai, mo maʻu, mo ongoʻi, mo mamata ki ai, ʻiate au, fai ia: pea ʻe ʻiate kimoutolu ʻae ʻOtua ʻoe melino.
10 Ogromnie się ucieszyłem z dowodu waszej troski o mnie. Wiem, że o mnie pamiętacie, choć ostatnio nie mieliście okazji tego wyrazić.
Ka naʻaku fiefia lahi ʻi he ʻEiki, koeʻuhi kuo toe ake ki mui ni hoʻomou tokanga kiate au; ʻaia naʻa mou tokanga ai foki, ka naʻa mou taʻehafaingamālie.
11 Nie wspominam o tym dlatego, że nadal mi czegoś brakuje. Nauczyłem się bowiem radzić sobie w różnych sytuacjach.
Ka ʻoku ʻikai te u lea koeʻuhi ko ha masiva: he kuo akonekina au, ke u fiemālie ʻi he meʻa kotoa pē teu ʻi ai.
12 Wiem, jak znosić biedę i jak żyć w dostatku. Jestem przygotowany do życia w każdych warunkach: z pełnym i z pustym żołądkiem, w dobrobycie i w niedostatku.
ʻOku ou ʻilo ke fai ʻi he masiva, pea ʻoku ou ʻilo ke fai ʻi he maʻu ʻo lahi: kuo akonekina au ʻi he potu kotoa pē mo e meʻa kotoa pē ke mākona pe fiekaia, ke u maʻu ʻo lahi pea ke kātaki ʻae masiva.
13 Dzięki Temu, który dodaje mi sił, umiem radzić sobie w każdej sytuacji.
ʻOku ou faʻa fai ʻae ngaahi meʻa kotoa pē ʻia Kalaisi ʻoku ne fakamālohiʻi au.
14 Dobrze jednak zrobiliście, pomagając mi w obecnych kłopotach.
Ka neongo ia, kuo mou fai lelei ʻi hoʻomou kau ʻi heʻeku mamahi.
15 Zapewne pamiętacie, że na samym początku, gdy opuściłem Macedonię, aby dalej głosić dobrą nowinę, żaden kościół nie pomagał mi finansowo—tylko wy, Filipianie.
Pea ko eni, ʻae kau Filipai, ke mou ʻilo foki, ʻi he kamataʻanga ʻoe ongoongolelei, ʻi heʻeku ʻalu mei Masitōnia, naʻe ʻikai kau ha siasi ʻe taha kiate au ʻi he fefoakiʻaki, ka ko kimoutolu pe.
16 Gdy byłem w Tesalonice, aż dwa razy udzieliliście mi pomocy!
Naʻa mo ʻeku ʻi Tesalonika naʻa mou tokoni ʻo liunga taha mo liunga ua ki heʻeku masiva.
17 Mówiąc o tym, nie sugeruję, że powinniście przesłać mi kolejny dar, ale pragnę, abyście doświadczyli szczęścia płynącego z pomagania innym.
Kae ʻikai ʻi heʻeku holi ki ha foaki: ka ʻoku ou holi ki ha fua ʻe ʻaonga kiate kimoutolu.
18 Na razie mam wszystkiego pod dostatkiem, a po tym, jak Epafrodyt przyniósł mi wasz dar, nawet w nadmiarze. Dar ten jest jak zapach kadzidła i jak ofiara, która podoba się Bogu.
Ka kuo ʻiate au kotoa pē, pea lahi ʻaupito: ʻoku ou mahu, he kuo u maʻu ia Epafalotaito ʻae ngaahi meʻa meiate kimoutolu, ko e ngangatu ʻoe meʻa namu kakala, ko e feilaulau ʻaonga, pea lelei ki he ʻOtua.
19 Wiem, że teraz mój Bóg, do którego wszystko należy, zaspokoi każdą waszą potrzebę—a stanie się tak dzięki Jezusowi Chrystusowi.
Ka ʻe taufetuku ʻe hoku ʻOtua ki hoʻomou masiva kotoa pē, ʻo fakatatau ki heʻene koloa ʻi he nāunau ʻia Kalaisi Sisu.
Pea ko eni, ke ʻi he ʻOtua ko ʻetau Tamai ʻae nāunau ʻo taʻengata pea taʻengata. ʻEmeni. (aiōn g165)
21 Pozdrówcie wszystkich świętych—ode mnie i od przyjaciół, którzy są ze mną.
ʻOfa atu ki he kāinga māʻoniʻoni kotoa pē ʻia Kalaisi Sisu. Ko e kāinga ʻoku ʻiate au ʻoku ʻofa atu kiate kimoutolu.
22 Swoje pozdrowienia przesyłają również inni święci, szczególnie ci, którzy pracują na dworze cezara.
ʻOku ʻofa atu ʻae kāinga māʻoniʻoni kotoa pē kiate kimoutolu, kae lahi hake ʻakinautolu ʻoku ʻi he fale ʻo Sisa.
23 Niech Pan, Jezus Chrystus, obdarza was swoją łaską!
Ke ʻiate kimoutolu kotoa pē ʻae ʻofa ʻa hotau ʻEiki ko Sisu Kalaisi. ʻEmeni.
