Jana 20
1 W niedzielę, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, przyszła do grobu Maria z Magdali. Zobaczyła, że głaz zamykający wejście jest odsunięty.
Naangtongsa, Meeri Megdalen chichuuwi ih rang maang phaakwu kaadi mangbeng ah taatsok kah adi mangbeng kepta jong dokkongchoi angta.
2 Pobiegła więc do Szymona Piotra i do ucznia, który był najbliższym przyjacielem Jezusa, ze słowami: —Ktoś zabrał z grobu Pana i nie wiem, gdzie Go położono!
Erah thoidi, Pitar nyia Jisu mongnook heliphante reeni soonkah ano baatkaat nyuuta, [Teesu bah mangbeng nawa mih ih dokpi ih katta, mani thiinkaat koja tajatke!]
3 Piotr wraz z tym uczniem szybko wybrali się do grobu.
Erah baatrum kano, heliphante hejoon wasiit siit ano Pitar nengnyi ih mangbeng ah sokkah nyuuta.
4 Biegli razem, ale tamten wyprzedził Piotra i pierwszy dobiegł na miejsce.
Nengnyi echaan ih taatsoon kanyuuta, erabah uh heliphante wasiit ah Pitar ah jiitsoon ano jaakhoh thok soonta.
5 Zajrzał i zobaczył leżące płótna, ale nie wszedł do środka.
Mang beng adi ngupbon ano taatsok adi hemong ni nyuh waariiri jangdat arah japtupta, enoothong hemong ni heh nopwang muh.
6 Po chwili nadbiegł Szymon Piotr. Wszedł do grobowca i zaczął oglądać płótna
Heh lilih Simon Pitar ah thok haano, phangla ih nopwangta. Heh uh erah di nyuleep jangdat arah nyia
7 oraz chustę okrywającą głowę Jezusa, która leżała zwinięta nie z płótnami, ale osobno.
heh khoh dekta nyuh ah japtup wangta. Heh khodek nyuh ah hetuituidat eta nyuh ah damdi lah angthang ah.
8 Potem również uczeń, który pierwszy dobiegł na miejsce, wszedł do środka. Zobaczył pusty grób i uwierzył.
Eno heliphante wasiit jaakhoh thokte warah uh roong nop ih wangta eno nyuh ah japtup ano heh ih hanpi eta. (
9 Do tej pory nie rozumieli bowiem słów Pisma, mówiących, że Jezus ma zmartwychwstać.
Erah pootdi neng ih Rangteele ni raangthiinta ah tajat rumta, tek nawa we ngaaksaat jaatjaat ih ah liiha rah ah.)
10 Po tym wszystkim uczniowie wrócili do domu.
Eno heliphante wanyi ah nok ni ngaakwang nyuuta.
11 Maria z Magdali stała natomiast przed wejściem do grobu i płakała. Po chwili, gdy zajrzała do środka,
Meeri ah mangbeng kaang ni chap ano huuta. Hu damdi, mangbeng adi ngupbon sok adi
12 zobaczyła dwóch aniołów w białych szatach. Jeden siedział w miejscu, w którym leżała głowa Jezusa, drugi—w miejscu, w którym były Jego stopy.
rangsah wanyi Jisu mang thiinta adi hekhoh helah ih nyupu ah kap nyu ano tongnyu arah japtupta.
13 —Dlaczego płaczesz?—zapytali ją aniołowie. —Ktoś zabrał mojego Pana i nie wiem, gdzie Go położył—odpowiedziała.
Nengnyi ih cheng nyuuta, [Minuh, tiimnge hu lu? Meeri ih baat nyuuta, [Nga Teesu ah soonpi ih rumha, mani thiinkaat rum koja tajatkang!]
14 Następnie odwróciła się i zobaczyła stojącego Jezusa, ale Go nie poznała.
Eno Meeri ah ngaakwang esuh lekchap adi Jisu japtupta; enoothong heh ih Jisu ngeh tajatta.
15 —Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz?—zapytał Jezus. —Panie, jeśli to ty Go wyniosłeś, powiedz, gdzie Go położyłeś, a ja Go stamtąd wezmę—powiedziała Maria, myśląc, że to ogrodnik.
Jisu ih chengta, [Minuh, tiimnge hu lu? O jamboi hu?] Meeri ih pa ni motte heh angka ngeh samthun ano liita; Chuupha, [An ih ma dokpi weeju oh? Enoobah heh mang ah mani thiinhu baat ih weehang, ngah ih toonpi kaat suh ah.]
16 —Mario!—rzekł Jezus. —Rabbuni! (to znaczy: „Nauczycielu!”)—powiedziała Maria.
Jisu ih liita, [Meeri!] Meeri ah Jisu taangko lekchap ano Jehudi jenglam ih liita, [Rabboni!] (Erah langla Jehudi jenglam ih [Leenyootte[ suh liiha)
17 —Nie zatrzymuj Mnie—rzekł Jezus. —Jeszcze nie wstąpiłem do Ojca. Idź natomiast do moich braci i powiedz im: Idę do mojego Ojca i do waszego Ojca, do mojego Boga i do waszego Boga.
Jisu ih liita, [Ngah nak taajoh hang[ Ngah seng Wah jiinni maang ngaakwang kang. Ngaaphoh ngaano loong suh baatkaat uh, seng Wah nyia neng loong Wah, nga Rangte nyia neng loong Rangte jiinni ngaakwangla ngeh ah.]
18 Wtedy Maria udała się do uczniów i oznajmiła: —Widziałam Pana!—i powtórzyła im, co jej powiedział.
Erah raangtaan ih Meeri ah heliphante loong reeni kah ano Teesu japtup tiit nyia neng loong suh baatkaat tiit baatta ah baatkaat rumta.
19 Jeszcze tego samego dnia, wieczorem, uczniowie zebrali się w jednym miejscu. Bali się przywódców, więc spotkali się za zamkniętymi drzwiami. Nagle do pomieszczenia, w którym byli, wszedł Jezus—stanął pośrodku nich i powiedział: —Pokój wam!
Heliphante loong ah Jehudi ngoong awang loong raacho ih kaalu ah tangsak rum ano Naangtongsa rangja di nokmong ni khoontong rumta. Erah di Jisu ah neng laktung ni dongchap hano jengta, [Semroongroong ih tong an.]
20 I pokazał im przebite ręce oraz bok. Na widok żywego Pana ogarnęła ich radość.
Erah jeng ano heh lakma nyi heh saam ah noisok rumta. Eno heliphante loong ah neng Teesu ah tup rum ano rapne ih roon rumta.
21 On zaś powtórzył: —Pokój wam! Jak Ojciec posłał Mnie, tak i Ja posyłam was.
Eno Jisu ih we liita, [Semroongroong ih tong an.] Seng Wah ih ngah kaat thuk halang ah likhiik, sen uh emamah ih kaat thukrum hala.]
22 Po tych słowach tchnął na nich i rzekł: —Weźcie Ducha Świętego!
Erah baatrum ano neng khoni heh tak ih mot rum ano li rumta, [ Esa Chiiala ah thaang an.]
23 Ci, których uwolnicie od grzechów, będą od nich wolni, ci zaś, których nie uwolnicie, pozostaną w grzechach.
Sen ih wahoh rangdah ah biin anaan hoon anbah, neng rangdah ah biin anaan hoon ih ah; sen ih biin anaan lahoon kanbah, neng rangdah ah uh biin anaan tahoonka.]
24 Nie było wtedy wśród nich jednego ucznia—Tomasza, zwanego Bliźniakiem.
Asih wanyi heliphante loong dowa, Thomas (Twin ngeh poon rumta) ah Jisu dongkhoomta adi amuh angta.
25 Pozostali powiedzieli mu więc: —Słuchaj! Widzieliśmy Pana! —Co takiego?!—zawołał Tomasz. —Jeżeli nie zobaczę na Jego rękach śladów po gwoździach i nie włożę w nie palca, nie uwierzę! Jeśli nie włożę ręki w Jego przebity bok—nie uwierzę!
Erah thoidi heliphante wahoh loong ah ih Thomas suh baat rumta, [Seng ih Jisu japtup eti!] Eno Thomas ih li rumta, [heh lak ni jaanwot ih po botta ah latup kangbah nyia heh lakpo adoleh heh saampo adoh nga laktiik maang thaak laanglaang tahanpi kang.]
26 Minęło osiem dni i uczniowie znowu zebrali się w jednym miejscu. Tym razem Tomasz był z nimi. Podobnie jak poprzednio, Jezus wszedł pomimo zamkniętych drzwi, stanął pośrodku i powiedział: —Pokój wam!
Saasinet lidi heliphante loong ah nokmong ni we khoontong rumta doh, Thomas uh neng damdi eje angta. Nok kaalu ah tangsak choi ang adi Jisu neng laktung ni we dongchap wang ano jengta, [Semroongroong ih tong an.]
27 Następnie rzekł do Tomasza: —Włóż palec w moje ręce. Włóż rękę w mój bok. I nie bądź już niedowiarkiem, ale uwierz!
Eno Jisu ih Thomas suh liita, [An laktiik ih tasuh uno nga lakma ah Taat sok thaak uh adoleh nga saam ma ah an lak ih taajoh thaak uh. Tenchi nak ang uh hanpi ih hang!]
28 —Jesteś moim Panem i Bogiem!—zawołał Tomasz.
Thomas ngaakjengta, [Nga Teesu nyia nga Rangte!]
29 —Uwierzyłeś, bo Mnie zobaczyłeś?—odparł Jezus. —Szczęśliwi są jednak ci, którzy uwierzyli, chociaż Mnie nie widzieli!
Jisu ih Thomas suh liita, [Ngah ah tup hangno tam hanpi halang? Ngah latup rangdi hanpiiha loong ah tiimthan tenroon ah!]
30 Jezus uczynił na oczach uczniów o wiele więcej cudów niż to opisano w tej księdze.
Heliphante loong miksok di Jisu mih paatjaajih rapne ih mokata, erah loong ah arah Leedap ni raangthiin muh.
31 Te jednak, które się w niej znalazły, zostały zapisane po to, abyście uwierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga, i abyście wierząc Mu otrzymali życie wieczne.
Arah sen ih hanpi toom ih an ngeh ih raangthiin ha, Jisu ah Rangte Sah Kristo eno heh hanpi jun ih sen ih roidong ah choh an.
