Jana 20
1 W niedzielę, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, przyszła do grobu Maria z Magdali. Zobaczyła, że głaz zamykający wejście jest odsunięty.
Khaw khqih nyn khui awhkaw khawnghi lamma cyk mymcang hqit awh, Meri Magdalene ce, khaw than hun saw phyi na cet hy, cawh phyi chawmkeng awhkaw lung ak thoeng qu ce hu hy.
2 Pobiegła więc do Szymona Piotra i do ucznia, który był najbliższym przyjacielem Jezusa, ze słowami: —Ktoś zabrał z grobu Pana i nie wiem, gdzie Go położono!
Cedawngawh Simon Piter ingkaw Jesu ing a lungnaak ak chang hubat thlang a venna dawng nawh, “Phyi khui awhkawng Bawipa ce hana nu ta valh hawh uhy, hana nu ami taak hy voei am sim nyng,” tina hy.
3 Piotr wraz z tym uczniem szybko wybrali się do grobu.
Cedawngawh Piter ingkaw ak chang hubat thlang ce phyi na cet hy nih.
4 Biegli razem, ale tamten wyprzedził Piotra i pierwszy dobiegł na miejsce.
Dawng haih hy nih, cehlai ak chang hubat ing Piter ce dawng ta nawh phyi ce lamma na pha hy.
5 Zajrzał i zobaczył leżące płótna, ale nie wszedł do środka.
Anih ce nung koep nawh phyi ce a toek awh hi doeng a awm ce hu hy, cehlai amah taw am nu lut hy.
6 Po chwili nadbiegł Szymon Piotr. Wszedł do grobowca i zaczął oglądać płótna
Cawh a hu na a cehtaak Piter ce law nawh, phyi khuina ce nu lut hy,
7 oraz chustę okrywającą głowę Jezusa, która leżała zwinięta nie z płótnami, ale osobno.
cekcoengawh Jesu a lu zennaak thlakthi hi awm hu bai hy. Cawhkaw hi ce amah doeng ak chang cana tum qu nawh awm hy.
8 Potem również uczeń, który pierwszy dobiegł na miejsce, wszedł do środka. Zobaczył pusty grób i uwierzył.
Phyi ak pha ma hubat ak chang ce awm a hu na taw phyi khuina nu lut lawt hy. Anih ing ce ce hu nawh cangna hy.
9 Do tej pory nie rozumieli bowiem słów Pisma, mówiących, że Jezus ma zmartwychwstać.
(Ca Ciim awhkawng thihnaak awhkawng Jesu a thawh tlaihnaak akawng ce am zasim hlan bak bak uhy.)
10 Po tym wszystkim uczniowie wrócili do domu.
Cekcoengawh a hubat qawi ce im na voei hy nih,
11 Maria z Magdali stała natomiast przed wejściem do grobu i płakała. Po chwili, gdy zajrzała do środka,
cehlai Meri cetaw phyi a venawh dyi nawh kqang hy. Ang kqang doena koep nawh phyi ce toek hy.
12 zobaczyła dwóch aniołów w białych szatach. Jeden siedział w miejscu, w którym leżała głowa Jezusa, drugi—w miejscu, w którym były Jego stopy.
Ak baawk phung khan ceityih pakkhih ce Jesu a qawk ami soeinaak awh, pynoet ce a lu benawh pynoet ce a kaw benawh ngawi hy nih.
13 —Dlaczego płaczesz?—zapytali ją aniołowie. —Ktoś zabrał mojego Pana i nie wiem, gdzie Go położył—odpowiedziała.
Cek kqawi ing, “Nu kawtih nang kqang?” tina hy nih. Anih ing, “Hana nu ka Bawipa khyn valh hawh uhy, hana nu ami taak hy voei am sim nyng,” tina qawi hy.
14 Następnie odwróciła się i zobaczyła stojącego Jezusa, ale Go nie poznała.
Cawh, hu benna ang hawi awh ce, cawhkaw ak dyi Jesu ce hy hqoet hy, cehlai Jesu ni tina am hat hy.
15 —Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz?—zapytał Jezus. —Panie, jeśli to ty Go wyniosłeś, powiedz, gdzie Go położyłeś, a ja Go stamtąd wezmę—powiedziała Maria, myśląc, że to ogrodnik.
Anih ing, “Nu kawtih nang kqang? Unu na sui?” tina hy. Dum ak qeh thlang amyih ni tina poek nawh, a venna, “Nang ing na khyn awhtaw na taaknaak hun nik kqawn pe lah, law na vang nyng,” tina hy.
16 —Mario!—rzekł Jezus. —Rabbuni! (to znaczy: „Nauczycielu!”)—powiedziała Maria.
Cawh Jesu ing a venawh, “Meri,” tina hy. Anih ce hawi qu nawh Aqamaic awi na, “Rabboni,” (“Cawngpyikung,” tinak ni) tina hy.
17 —Nie zatrzymuj Mnie—rzekł Jezus. —Jeszcze nie wstąpiłem do Ojca. Idź natomiast do moich braci i powiedz im: Idę do mojego Ojca i do waszego Ojca, do mojego Boga i do waszego Boga.
Jesu ing, “Pa a venna kang voei hlan a dawngawh, kai ve koeh nim tu voel moe. Ka koeinaakhqi venna mah cet nawhtaw, ‘Ka Pa ingkaw nangmih a Pa, ka Khawsa ingkaw nangmih a Khawsa venna voei hly tlaih hawh nyng, tihy,’ tinawh kqawn law pek khqi,” tina hy.
18 Wtedy Maria udała się do uczniów i oznajmiła: —Widziałam Pana!—i powtórzyła im, co jej powiedział.
Meri Magdalene ing a hubatkhqi venna cet nawh ve ak awithang ce kqawn pek khqi hy: “Bawipa taw hu hawh nyng!” tinak khqi hy. Vawhkaw ik-oeihkhqi ve anih ing a venawh kqawn pehy tice cekkhqi venawh kqawn pehy.
19 Jeszcze tego samego dnia, wieczorem, uczniowie zebrali się w jednym miejscu. Bali się przywódców, więc spotkali się za zamkniętymi drzwiami. Nagle do pomieszczenia, w którym byli, wszedł Jezus—stanął pośrodku nich i powiedział: —Pokój wam!
Ce a khawnghi, khqih nyn khui awhkaw lamma cyk khawnghi khawmy benawh, hubatkhqi ce pynoet na cun unawh awm uhy, Judakhqi amik kqih a dawngawh chawh kalh khoep uhy, cawh Jesu ce law nawh cekkhqi anglak lung awh dyih pek khqi hy, “Nami venawh ngaihdingnaak awm seh!” tinak khqi hy.
20 I pokazał im przebite ręce oraz bok. Na widok żywego Pana ogarnęła ich radość.
Ve ak awi ak kqawn coengawh, a kut ingkaw a veei ce huh khqi hy. Bawipa ce ami huh awh zeel uhy.
21 On zaś powtórzył: —Pokój wam! Jak Ojciec posłał Mnie, tak i Ja posyłam was.
Jesu ing, “Nami venawh ngaihdingnaak awm seh! Boei ing kai ani tyih amyihna, kai ing nangmih ce ni tyi khqi nyng,” tinak khqi hy.
22 Po tych słowach tchnął na nich i rzekł: —Weźcie Ducha Świętego!
Ce ak awi ak kqawn coengawh ang hqi chan nawh ami venawh, “Ciim Myihla hu lah uh.
23 Ci, których uwolnicie od grzechów, będą od nich wolni, ci zaś, których nie uwolnicie, pozostaną w grzechach.
U a thawlhnaak awm namim qeen boeih taw qeenna awm kawm saw, u a thawlhnaak awm am namim qeen cetaw qeenna am awm kaw,” tinak khqi hy.
24 Nie było wtedy wśród nich jednego ucznia—Tomasza, zwanego Bliźniakiem.
Thlanghqa hlaihih ak khui awhkaw thlang pynoet, (Didymas ami ti) Thomas ce, Jesu a law awh hubatkhqi anglakawh am awm hy.
25 Pozostali powiedzieli mu więc: —Słuchaj! Widzieliśmy Pana! —Co takiego?!—zawołał Tomasz. —Jeżeli nie zobaczę na Jego rękach śladów po gwoździach i nie włożę w nie palca, nie uwierzę! Jeśli nie włożę ręki w Jego przebity bok—nie uwierzę!
Cedawngawh hubat ak changkhqi ing, “Bawipa hu unyng,” tina uhy. Cehlai cekkhqi venawh, “A kut awhkaw thicung ngaw ingkaw thicung ing ami hennaak a ngaw ce ka kut ing am kak pui nawh a vei ce ka kut ing am ka zam awhtaw ap cangna kawng nyng,” tinak khqi hy.
26 Minęło osiem dni i uczniowie znowu zebrali się w jednym miejscu. Tym razem Tomasz był z nimi. Podobnie jak poprzednio, Jezus wszedł pomimo zamkniętych drzwi, stanął pośrodku i powiedział: —Pokój wam!
Khaw khqih nyn a awm coengawh, hubatkhqi taw ipkhui awh cun tlaih bai uhy, cawhtaw Thomas awm awm lawt hy. Chawh ce kalh hlai uhy, Jesu ce law nawh, cekkhqi anglak lung awh dyih pek khqi hy, “Nami venawh ngaihdingnaak awm seh,” tinak khqi hy,
27 Następnie rzekł do Tomasza: —Włóż palec w moje ręce. Włóż rękę w mój bok. I nie bądź już niedowiarkiem, ale uwierz!
Cekcoengawh Thomas a venawh, “Na kut ing zam nawh, ka kut qawi ve toek lah. Na kut lo nawhtaw ka veei ve zam lah. Koeh upvoet voel nawhtaw cangna hlah,” tina hy.
28 —Jesteś moim Panem i Bogiem!—zawołał Tomasz.
Thomas ing, “Ka Bawipa ingkaw ka Khawsa na awm hyk ti!” tina hy.
29 —Uwierzyłeś, bo Mnie zobaczyłeś?—odparł Jezus. —Szczęśliwi są jednak ci, którzy uwierzyli, chociaż Mnie nie widzieli!
Cawh Jesu ing, “Nang ing nani huh deng awh nik cangna hyk ti, a huh kaana ak cangnaak thlangkhqi taw ami zoseen hy,” tina hy.
30 Jezus uczynił na oczach uczniów o wiele więcej cudów niż to opisano w tej księdze.
Jesu ing a hubatkhqi mik huh awh a sai peek, ve cauk khuiawh qee na amak awm ak chang kawpoek kyi ik-oeih khawzah awm hun hy.
31 Te jednak, które się w niej znalazły, zostały zapisane po to, abyście uwierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga, i abyście wierząc Mu otrzymali życie wieczne.
Cehlai nangmih ing Jesu taw Khrih, Khawsa Capa ni, tice cangna unawh ang ming awh hqingnaak ce nami taaknaak thai aham ve ak ca ve qee na awm hy.
