Jana 2
1 Dwa dni później, w Kanie Galilejskiej, odbywało się wesele, w którym uczestniczyła matka Jezusa.
Mu lumbu kintatu, nyengo wu makuela wuba ku Kana mu tsi Ngalili. Ngudi Yesu yiba kuna.
2 Zaproszono na nie również Jezusa i Jego uczniów.
Yesu ayi minlonguki miandi mamvawu batumusu ku nyengo beni wu makuela.
3 I zdarzyło się tak, że zabrakło wina. Matka powiedziała o tym Jezusowi: —Nie mają już wina.
Vayi zimbukila vinu kimeni. Buna ngudi Yesu yiyiza kunkamba: —Basiedi diaka ayi vinu ko.
4 —To chyba nie jest ani mój, ani twój problem—odpowiedział. —Jeszcze nie przyszła na Mnie pora.
Yesu wumvutudila: —A nketo, mambu mbi tuidi beto yaku e? Thanguꞌama yifueni ko.
5 Ona jednak poleciła służbie: —Zróbcie wszystko, co wam powie.
Buna ngudi andi wukamba bisadi ti: —Luvanga mambu moso ka kuiza lukambi.
6 A stało tam sześć kamiennych dzbanów, przygotowanych do żydowskiego obrzędu oczyszczenia. Każdy z nich mógł pomieścić jakieś osiemdziesiąt lub sto litrów.
Mimvungu minsambanu miba vana mu diambu di lundilanga nlangu, mitulu vana boso bubela kifu ki Bayuda mu kukivedisanga. Mvungu wumosi wulenda kota nduka-nduka khatitsika yi dingungulu di nlangu.
7 Jezus powiedział więc: —Napełnijcie je wodą. A gdy słudzy nalali wody aż po brzegi, dodał:
Buna Yesu wukamba bisadi: —Wesanu nlangu mu mimvungu. Buna bawesa mimvungu beni nate vana ntu.
8 —Zaczerpnijcie teraz i zanieście gospodarzowi wesela.
Yesu wubuela kuba kamba diaka: —Buabu bonganu fioti ayi lunata fiawu kuidi nkulutu wu nyengo. Bawu bannatina kiawu.
9 Gdy gospodarz skosztował wody przemienionej w wino (nie wiedząc, skąd się wzięło, choć słudzy wiedzieli), zawołał pana młodego i rzekł:
Nkulutu wu nyengo bu babimba nlangu wukituka vinu, kasia zaba ko kuevi kuba vinu beni Vayi bisadi biteka nlangu bizaba. Buna nkulutu wu nyengo wutumisa mu nsualu dibakala diodi dikuela
10 —Zazwyczaj najpierw podaje się lepsze wino. Później, gdy goście już sobie podpiją—trochę gorsze. A ty najlepsze zostawiłeś na koniec.
ayi wunkamba: —Woso kuandi mutu weta tuama kabudila batu vinu kimboti; bosi ku nzimunina wunkabulanga vinu kidekuka, batu bu bameni nua bufuana. Vayi ngeyo kimboti kiawu lundidingi nate thangu yayi.
11 W ten oto sposób w Kanie Galilejskiej Jezus dokonał pierwszego cudu. Objawił przez to swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Kiaki kiawu kumu kitheti mu bikumu bivanga Yesu; kiawu kivangimina ku Kana mu tsi yi Ngalili. Kuna kamonisa nkemboꞌandi ayi minlonguki miandi minwilukila.
12 Po weselu, razem z matką, braćmi i uczniami udał się na kilka dni do Kafarnaum.
Momo bu mavioka, Yesu wuyenda ku Kafalinawumi va kimosi ayi ngudi andi, ayi bakhomba bandi ayi minlonguki miandi. Ndambu bilumbu kaka bavuandila kuna.
13 Ponieważ zbliżało się święto Paschy, Jezus poszedł do Jerozolimy.
Pasika buna yeka nduka, Yesu wuyenda ku Yelusalemi.
14 W świątyni natknął się na kupców sprzedających bydło, owce i gołębie ofiarne. Spotkał tam też ludzi zajmujących się wymianą pieniędzy.
Wumona muna luphangu lu nzo Nzambi minsumbisi mi zingombi, mi mamemi ayi mi mabembi ayi minsienzi mi zimbongo buna mimvuendi.
15 Zrobił więc sobie bicz ze sznurów i zaczął wszystkich wyganiać ze świątyni—zwierzęta też. Powywracał stoły wymieniających pieniądze i porozrzucał monety.
Buna wubonga minsinga, wuvanga kikoti. Buna wukuka batu boso ku luphangu lu Nzo Nzambi ayi mamemi ayi zingombi, wuloza zimbongo zi minsienzi va tsi ayi wusengubula zimeza.
16 Sprzedającym gołębie rozkazał: —Zabierajcie się stąd! Nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca!
Bosi, wubaluka kuidi minsumbisi mi mabembi, wuba kamba: —Botulanu bima biobi vava! Lubika kitula nzo yi dise diama dizandu!
17 Wtedy uczniowie przypomnieli sobie słowa Pisma: „Jestem pochłonięty troską o Twój dom”.
Minlonguki miandi mitebuka moyo ti busonama: A Nzambi, luzolo luidi yama mu diambu di nzoꞌaku luawu luela kuphondisa.
18 Żydowscy przywódcy dopytywali Jezusa: —Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Czy uwiarygodnisz to jakimś znakiem z nieba?
Bayuda bamvutudila: —A kumu mbi wulenda vanga mu kutumonisa ti bukiedika lulendo luidiyaku luvangila mambu moso momo e?
19 —Tak—odpowiedział Jezus. —Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.
Yesu wuba kamba: —Tiolumunanu Nzo Nzambi yayi, ndiela kuyitungila mu bilumbu bitatu.
20 —Co takiego?!—wykrzyknęli. —Budowano ją czterdzieści sześć lat, a ty odbudujesz ją w trzy dni?!
Buna Bayuda batuba: —Mu makumaya ayi mimvu minsambanu nzo Nzambi yayi yitungulu vayi ngeyo mu bilumbu bitatu kuandi fueti buela kuyitungila?
21 Lecz Jezus, mówiąc o świątyni, miał na myśli własne ciało.
Vayi niandi wuyolukila nzo Nzambi yi nitu andi.
22 Gdy zmartwychwstał, uczniowie przypomnieli sobie tę wypowiedź i uwierzyli Pismu i słowom Jezusa.
Yesu bu kafuluka mu bafua, minlonguki miandi mitebuka moyo ti wutuba buawu. Buna miwilukila masonuku ayi mambu momo matuba Yesu.
23 W czasie tego święta wielu ludzi uwierzyło w Niego. Widzieli bowiem cuda, jakie czynił w Jerozolimie.
Mu thangu Yesu kaba ku Yelusalemi mu nyengo wu Pasika, batu bawombo bamona bikumu biobi kavanga ayi bawilukila mu dizina diandi.
24 Ale Jezus nie ufał im, bo znał serca wszystkich ludzi.
Vayi yesu kasi kubasila diana ko bila wuzaba batu boso.
25 Nie potrzebował też, aby ktoś Go przekonywał o swoich intencjach. Dokładnie bowiem wiedział, co się kryje w każdym człowieku.
Bila kasia ba mfunu ko muingi mutu wunkaka katelama kimbangi mu diambu di mutu wunkaka bila niandi veka wuzaba mambu madi mu mutu.
