Jana 2
1 Dwa dni później, w Kanie Galilejskiej, odbywało się wesele, w którym uczestniczyła matka Jezusa.
Heedzantho gallas Galiila biittan Qaana kataman yaaganoy yaaganettis. Yesuusa aayiya he yaaganuwan de7awusu.
2 Zaproszono na nie również Jezusa i Jego uczniów.
Yesuusikka ba tamaaretara issife he yaaganuwa xeegettis.
3 I zdarzyło się tak, że zabrakło wina. Matka powiedziała o tym Jezusowi: —Nie mają już wina.
Woyne ushshay wurin, Yesuusa aayiya Yesuusakko, “Enttaw woyne ushshay wuris” yaagasu.
4 —To chyba nie jest ani mój, ani twój problem—odpowiedział. —Jeszcze nie przyszła na Mnie pora.
Yesuusi zaaridi, “Ta aaye, ne hayssan geloppa? Ta wodey buroo gakkibeenna” yaagis.
5 Ona jednak poleciła służbie: —Zróbcie wszystko, co wam powie.
Yesuusa aayiya oosanchchotakko, “I hinttew odiyabaa aybibaa gidikkoka oothite” yaagasu.
6 A stało tam sześć kamiennych dzbanów, przygotowanych do żydowskiego obrzędu oczyszczenia. Każdy z nich mógł pomieścić jakieś osiemdziesiąt lub sto litrów.
Ayhudeti bantta geesho wogaas go7ettiya usuppun shuchcha baathati he bessan de7oosona. Issi issi baathay nam77u woykko heedzu xugga oykkees.
7 Jezus powiedział więc: —Napełnijcie je wodą. A gdy słudzy nalali wody aż po brzegi, dodał:
Yesuusi oosanchchotakko, “Baathatan haathe kunthite” yaagis. Entti baathatas doona gakkanaw haathe kunthidosona.
8 —Zaczerpnijcie teraz i zanieście gospodarzowi wesela.
Yesuusi enttako, “Ha77i duuqqidi yaaganuwa halaafiyas immite” yaagis. Entti iyaw efidi immidosona.
9 Gdy gospodarz skosztował wody przemienionej w wino (nie wiedząc, skąd się wzięło, choć słudzy wiedzieli), zawołał pana młodego i rzekł:
Yaaganuwa halaafey woyne ushshi laamettida haathaa ganxi ekkidi awuppe yidaakko eribeenna, shin haathaa kunthida oosanchchoti eroosona. Yaaganuwa halaafey machchiw ekkeyssa xeegidi,
10 —Zazwyczaj najpierw podaje się lepsze wino. Później, gdy goście już sobie podpiją—trochę gorsze. A ty najlepsze zostawiłeś na koniec.
“Oonikka lo77o woyne ushshaa asaa koyrottidi ushshees. Yaatidi asay uyi kallidaappe guye, qiraariya immees. Shin neeni lo77o woyne ushshaa hanno gakkanaw wotha aggadasa” yaagis.
11 W ten oto sposób w Kanie Galilejskiej Jezus dokonał pierwszego cudu. Objawił przez to swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Yesuusi ha koyro malaataa Galiila biittan Qaana kataman oothis; hessan ba gitatethaa bessis. Iya tamaareti iya ammanidosona.
12 Po weselu, razem z matką, braćmi i uczniami udał się na kilka dni do Kafarnaum.
Hessafe guye, Yesuusi ba aayera, ba ishataranne ba tamaaretara issife Qifirnahoome giya katamaa bidi guutha gallas gam77is.
13 Ponieważ zbliżało się święto Paschy, Jezus poszedł do Jerozolimy.
Ayhudeti bonchchiya Faasika Baale gallasay matatin Yesuusi Yerusalaame bis.
14 W świątyni natknął się na kupców sprzedających bydło, owce i gołębie ofiarne. Spotkał tam też ludzi zajmujących się wymianą pieniędzy.
Bidi Xoossa Keethan boorata, miizata, dorssatanne holleta bayzeyssatanne bantta oydiyan uttidi miishe laammeyssata demmis.
15 Zrobił więc sobie bicz ze sznurów i zaczął wszystkich wyganiać ze świątyni—zwierzęta też. Powywracał stoły wymieniających pieniądze i porozrzucał monety.
I xurqqafe dooqidi asaa ubbaa entta mehetara Xoossa Keethafe gooddidi kare kessis. Miishe laammeyssata xarpheezatakka aathi yeggidi entta miishiya laallis.
16 Sprzedającym gołębie rozkazał: —Zabierajcie się stąd! Nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca!
Holle bayzeyssata, “Ha holleta hayssafe kessite; ta Aawa keetha giya oothofite” yaagis.
17 Wtedy uczniowie przypomnieli sobie słowa Pisma: „Jestem pochłonięty troską o Twój dom”.
Iya tamaareti Geeshsha Maxaafan, “Taani ne keethas mishettiya mishay tana tamada xuuggees” geetettidi xaafettidayssa akeekidosona.
18 Żydowscy przywódcy dopytywali Jezusa: —Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Czy uwiarygodnisz to jakimś znakiem z nieba?
Hessafe guye, Ayhudeti zaaridi, “Ne hayssa oothanaw new maati de7eyssas nuna ay malaata oothada bessanee?” yaagidosona.
19 —Tak—odpowiedział Jezus. —Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.
Yesuusi, “Ha Xoossaa Keetha laallite; taani heedzu gallasan zaarada keexana” yaagis.
20 —Co takiego?!—wykrzyknęli. —Budowano ją czterdzieści sześć lat, a ty odbudujesz ją w trzy dni?!
Qassika Ayhudeti, “Ha Xoossa Keetha keexanaw oytamanne usuppun laythi ekkis, shin neeni heedzu gallasan keexanee?” yaagidosona.
21 Lecz Jezus, mówiąc o świątyni, miał na myśli własne ciało.
Shin Yesuusi odiya Xoossa Keethay ba asatethaabaa.
22 Gdy zmartwychwstał, uczniowie przypomnieli sobie tę wypowiedź i uwierzyli Pismu i słowom Jezusa.
Hessa gisho, Yesuusi hayqoppe denddidaappe guye iya tamaareti I hessa gidayssa akeekidosona. Qassi entti Xoossaa maxaafan xaafettidayssanne Yesuusi odidayssa ammanidosona.
23 W czasie tego święta wielu ludzi uwierzyło w Niego. Widzieli bowiem cuda, jakie czynił w Jerozolimie.
Yesuusi Faasika bonchchiya bessan Yerusalaamen de7ishin, I oothida malaatata be7idi daro asay iya ammanidosona.
24 Ale Jezus nie ufał im, bo znał serca wszystkich ludzi.
Shin Yesuusi asaa ubbaa eriya gisho entta ammanibeenna.
25 Nie potrzebował też, aby ktoś Go przekonywał o swoich intencjach. Dokładnie bowiem wiedział, co się kryje w każdym człowieku.
Asa wozanan de7iyabaa I ba huu7en eriya gisho asabaa oonikka iyaw odana mela koshshibeenna.
