Jakuba 2
1 Moi przyjaciele, jeśli wierzycie Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu, nie możecie traktować jednych ludzi inaczej niż drugich.
Joonte loong, chaan aphaan Teesu, Teesu Jisu Kristo suh hanpiite loong, rangkhonah sok an jun ih o mina ang abah uh nak liilaangmui an.
2 Załóżmy, że na wasze spotkanie przychodzi ktoś bogaty, dobrze ubrany, z sygnetami na palcach, oraz ktoś biedny, w starym i zniszczonym ubraniu.
Jengthaak asuh changteng warah ah kom laktiip nyia nyuse khatmi ah kap ano ngoongthum theng ni wang hala, erah damdi changthih warah uh nyutu khattu ah kap ano wang hala.
3 Wy zaś patrzycie na dobre ubranie tego pierwszego i mówicie: „Siądź tu z przodu, na honorowym miejscu”. Do biednego zaś mówicie: „Stań sobie tam z boku albo usiądź na podłodze”.
An ih nyuse khatmi kapte asuh choomjoh uno “Tongtheng eseethoon adoh tong uh mokbaat ubah,” enoothong changthih warah suh “Erah doh chap uh, adoleh nga lathong nah erah hah adoh tong uh mokbaat ubah,”
4 Czy, postępując tak, nie stajecie się niesprawiedliwymi sędziami, dzielącymi ludzi na lepszych i gorszych?
erabah sen jaachi ni ethih tenthun nawa ih mok dandeemui elan.
5 Moi kochani przyjaciele, posłuchajcie mnie uważnie. Czy Bóg nie wybrał właśnie biednych, aby—dzięki wierze—stali się bogaci i otrzymali królestwo, obiecane przez Boga tym, którzy Go kochają?
Nga mongnook joonte loong, boichaat thaak an! Rangte ih arah mongrep dowa changthih loong ah tuumaang nah changteng angthuk suh danjeeta, eno heh ih minchanha loong asuh kakhamta jun ih ranghasong adoh chotong thuk ah.
6 Wy jednak gardzicie biednymi. A czy to nie bogaci gnębią was i oskarżają przed sądem?
Enoothong sen loong ah ih changthih ah tachoom jokan! Mat hoonte jiinni hoomkaat hanno sen suh liilaangte ah o ah? Changteng loong ah laanglek!
7 Czy to nie oni śmieją się z Tego, który jest waszym Panem?
Sen suh kohalan men ese thetbaatte ah neng loong laanglek ah.
8 Jeśli jednak kierujecie się królewskim przykazaniem Pisma, które mówi: „Kochaj innych ludzi jak samego siebie!”, to postępujecie właściwie.
Hasong hootthe ah kap anbah sen loong ah epunjih ah re an, erah rangteele ni uh emah ju liiha, “Senkhung sentok ah senteewah minchan han ah likhiik ih minchan theng.”
9 Jeżeli jednak dzielicie ludzi na lepszych i gorszych, popełniacie grzech, i w świetle Prawa jesteście przestępcami.
Enoothong sen ih o mina ang abah uh rangkhoh nah sok anno mok liilaang anbah, sen loong ah rangdajih re lan, eno Hootthe jundi hootthe thetsiitte ngeh ih dut haat han.
10 Ten bowiem, kto przestrzega całego Prawa, a przekroczy tylko jedno z przykazań, ponosi taką sama winę jak ten, kto złamał wszystkie przykazania.
O ih jengdang esiit thetsiit ah erabah jengdang thoontang thetsiitte eh hoonla.
11 Bóg, który powiedział: „Bądź wierny w małżeństwie!”, powiedział także: „Nie zabijaj!”. Jeśli więc jesteś wierny w małżeństwie, ale zabiłeś kogoś, zgodnie z Prawem jesteś przestępcą.
Tiimnge liidi, “Misah minuh damdoh laroomjup theng,” emah liite warah ih liiha, “Mih latek haat theng” ngeh ih uh li eha. An misah minuh damdoh laroomjup ko bah uh, an ih mitek haat ubah hootthe thetsiitte ih hoonlu.
12 Mówcie więc i postępujcie tak, abyście zostali dobrze osądzeni na podstawie prawa dającego wolność.
Senjeng senkong nyia senmoot senkaat ah seng puipangte hootthe ih dande ha mina likhiik ih ang theng.
13 Ten bowiem, kto nie okazywał innym miłości, sam również jej nie doświadczy. Miłość jest ważniejsza niż sąd.
Tiimnge liidi o tenthet lajeeka mina ah Rangte ih dande adoh heh suh tenthet tajeeka ang ah; enoothong tenthet jeete ah dande sa echo ejih tajeeka ang ah.
14 Moi przyjaciele, jaki jest sens mówić, że się wierzy Bogu, jeśli ta wiara nie przejawia się w czynach? Czy taka wiara może kogoś zbawić?
Joon awaan loong, sen loong dung dowa o ih bah uh sen reeraang pakna lajeeka bah tuumaang ah ese nih ang ah? Erah tuumaang ah ih puipang tam ehan?
15 Załóżmy, że ktoś z wierzących—mężczyzna lub kobieta—nie ma pieniędzy na ubranie i jedzenie.
Jengthaak asuh soophoh soonah nyumuh khatmuh nyia phakmuh satmuh tongla.
16 Wtedy ktoś z was powie im: „Bądźcie dobrej myśli! Mam nadzieję, że uda wam się zdobyć coś do ubrania i jedzenia”, sam jednak nie da im tego, czego potrzebują. Czy jego słowa będą miały wtedy jakieś znaczenie?
Tiimma se ah neng suh jengkhaap huuta nawa ih emah li ubah ah, “Rangte ih romseetam toom kohan! Lomjaaja nyia wokphoot wokbi toom tong an!”—neng suh neng roidong di tiim laakiila erah lakoh koobah ah?
17 Podobnie jest z wiarą. Jeśli nie wypływają z niej dobre czyny, znaczy to, że jest martwa.
Erah raangtaan ih tuumaang damdoh lakkot eje angjih: reeraang pakna laje thang ih tuumaang luulu je abah, erabah tekmang.
18 Ktoś jednak może powiedzieć: „Jeden wierzy Bogu, a drugi czyni dobro”. Jak jednak udowodnisz, że wierzysz Bogu, skoro z twojej wiary nie wypływają żadne dobre czyny? Ja właśnie poprzez moje czyny pokazuję, że wierzę Bogu!
Enoothong mararah ih liiha, “Mina wasiit asuh tuumaang jeela, wasiit asu reeraang pakna jeela.” Ngah ih liihang, “Ngah suh noisok thaak he reeraang pakna lajeeka bah tuumaang mamah mi je ah. Nga tuumaang ah nga reeraang pakna nawa ih noisok ha.”
19 Twierdzisz, że wierzysz w istnienie Boga? To dobrze, ale demony też w to wierzą, a mimo to drżą ze strachu.
Sen ih Rangte ah esiit ngeh ih hanpi tam ehan? Ese laang angja! Erabah hakhoh luuwang ih uh hanpi eha—nyia mootcho ela.
20 Niemądry człowieku! Czy mam ci udowodnić, że wiara, z której nie wypływają dobre czyny, jest bezużyteczna?
Sen loong ah engak elan! Sen reeraang pakna lajeeka bah tuumaang ah thaangmuh ang ah ngeh ih noisok ah tamjam han?
21 Czy Abraham, nasz przodek, nie został uniewinniony przez Boga na podstawie czynu? Złożył przecież swojego syna, Izaaka, na ołtarzu ofiarnym!
Sengte senwah Abraham ah Rangte ngathong ni mamah kateng angta? Heh sah Isak romthong ni khojoop taat kowanta, erah di heh reeraang nawa ih noisokta.
22 Widzisz więc, że jego wiara była ściśle powiązana z czynami i właśnie dzięki nim stała się doskonała.
Sen ih tatam tupkan? Erah di heh tuumaang nyia heh reeraang ah eroom ih mokala; heh tuumaang ah heh reeraang jun ih epunthoon ngeh ih noisok ha.
23 W ten sposób wypełniły się następujące słowa Pisma: „Abraham uwierzył Bogu i został uniewinniony”. Co więcej, Abraham został nawet nazwany przyjacielem Boga!
Eno Rangteele ni liiha ah amiisak ih angla, “Abraham ih Rangte hanpiita, eno heh tuumaang jun ih Rangte ih Abraham ah kateng ngeh ih kapta.” Erah thoidi Abraham suh Rangte joonte ngeh ih poonta.
24 Widzicie więc, że człowiek zostaje uniewinniony również na podstawie jego czynów, a nie tylko wiary.
Erah raangtaan ih, sen ih tup ehan, heh reeraang pakna jun ih ba Rangte ngathong ni erah mina ah kateng eh hoonta, heh tuumaang laklak ih tami angka.
25 Kolejny przykład stanowi Rachab, prostytutka z Jerycha. Czy nie została ona uniewinniona na podstawie jej czynu? Udzieliła przecież schronienia izraelskim zwiadowcom i wskazała im drogę ucieczki!
Hansangte Rahap ah uh emamah ju angta. Heh reeraang pakna jun ih Rangte damdi kateng eh hoonta, mamah ih hoonta liidi bah, Rahab ih Ijirel mijokjengte ah noppoon ano lamhoh ko nawa ih hotsoon thuk rumta.
26 Ciało, w którym nie ma ducha, jest martwe. Podobnie jest z wiarą—jeśli nie wypływają z niej dobre czyny, jest martwa.
Erah raangtaan ih, sakphu adoh chiiala lajeeka di tekmang angla likhiikhiik, reeraang pakna laje thang ih tuumaang luulu je abah erabah tekmang.
