Galacjan 2

1 Dopiero po czternastu latach powtórnie udałem się do Jerozolimy, tym razem z Barnabą. Zabraliśmy też ze sobą Tytusa.

Tammanne oyddu laythafe guye, Barnnabaasara zaarada Yerusalaame bas. He wode Tito taara ekkada bas.

2 Poszedłem tam ze względu na wyraźny nakaz Boga. Będąc na miejscu, przedstawiłem tamtejszym wierzącym dobrą nowinę, którą głoszę poganom. Wcześniej jednak spotkałem się z ich przywódcami, nie chciałem bowiem, aby moja wcześniejsza lub obecna praca poszła na marne.

Xoossay taw qonccisida qonccethan yaa bada Ayhude gidonna asaa giddon ta sabbakiya Wonggelaa enttaw qonccisas. Kase ta woxxida wothaynne ha77ika ta woxxiya wothay hada gidonna mela gada kaaletheyssata dumma shiishada enttaw odas.

3 Ostatecznie uznano, że Tytus, który przybył ze mną, nie musi poddawać się obrzędowi obrzezania, chociaż był z pochodzenia poganinem.

Hari attoshin, taara de7iya Titoy Girike asi gidikkoka, qaxxaretto gidi un77ethibookkona.

4 Kwestia ta w ogóle nie zostałaby poruszona, gdyby nie kilku ludzi, którzy podszyli się pod wierzących. Wślizgnęli się oni na nasze spotkanie, aby zobaczyć, jak korzystamy z wolności, którą otrzymaliśmy od Jezusa Chrystusa. Chcieli bowiem nakłonić nas do przestrzegania nakazów judaizmu.

Gidoshin, ammaniyaa ishata daanidi nu giddo gelida issoti issoti I qaxxarettana mela koyidosona. He asati Kiristtoos Yesuusan nuus de7iya la77atethaa wochchidi be7anaw geeman nu giddo gelidi zaaridi nuna aylle oothanaw koyoosona.

5 W niczym jednak nie ustąpiliśmy im. Chcieliśmy bowiem zachować dla was prawdę dobrej nowiny.

Shin tuma Wonggelaa hinttenan minnidi daana mela nuuni hari attoshin, guutha wodeskka enttaw kushe immibookko.

6 Wspomniani wcześniej przywódcy z Jerozolimy nie nałożyli na nas żadnych dodatkowych obowiązków. A trzeba dodać, że cieszą się oni ogromnym autorytetem. Jednak dla mnie pozycja człowieka ani jego przeszłość nie jest istotna—Bóg przecież traktuje wszystkich ludzi jednakowo.

Shin halaqa daaniya asata oonatethay taw aykkoka gidenna. Xoossay asa som77o be7idi pirddenna. Ha asati ta markkattiya Wonggelaa bolla gujjidabay baawa.

7 Nie nałożono więc na nas dodatkowych ciężarów, a wręcz przeciwnie! Przywódcy ci stwierdzili, że podobnie jak Piotrowi powierzono głoszenie dobrej nowiny wśród Żydów, tak mi powierzono głoszenie jej wśród pogan.

Shin Phexiroosi, Ayhudetas Wonggelaa odana mela Xoossay iyaw hadara immidayssada tawukka Ayhude gidonna asaas Wonggelaa odiya hadaraa immidayssa entti guyeppe be7idosona.

8 A sprawcą tego wszystkiego jest Bóg, który najpierw posłał Piotra—do Żydów, a potem mnie—do pogan.

Hiza, Phexiroosi Ayhudeta hawaare gidana mela oothida Xoossay, takka Ayhude gidonna asaas hawaare gidana mela oothis.

9 Tak więc Jakub, Piotr i Jan, uważani za filary kościoła, potwierdzili, że Bóg zlecił mi tę szczególną misję. Dlatego podali mi i Barnabie dłoń na znak jedności. Odtąd my nadal mieliśmy głosić dobrą nowinę wśród pogan, a oni—wśród Żydów.

Qassi tuussu daanidi benttiya Yayqoobi, Phexiroosinne Yohaannisi, taw imettida aadho keehatethaa be7ida wode nuura issifidayssa qonccisanaw ta kushiyanne Barnnabaasa kushiya oykkidosona. Nuuni Ayhude gidonna asaakko, qassi entti Ayhude asaakko baanaw giigidosona.

10 Przypomnieli nam jedynie o potrzebie pomocy biednym, starałem się więc pamiętać o tym w mojej służbie.

Entti nuna minthidi hadara giday, nuuni manqotas qoppanayssa. Kasekka ta hessa oothanaw amotteys.

11 Gdy jednak Piotr odwiedził pewnego dnia Antiochię, otwarcie mu się sprzeciwiłem, ponieważ na to zasłużył.

Phexiroosi Anxookiya katamaa yida wode I balida gisho taani iya som77on “Neeni baladasa” gas.

12 Spożywał bowiem posiłek razem z wierzącymi pochodzenia pogańskiego, ale gdy nagle przybyli żydowscy wierzący, przysłani przez Jakuba, Piotr przerwał posiłek i odsunął się od nich. Bał się bowiem, że żydowscy wierzący zobaczą, że—jedząc z poganami—łamie Prawo Mojżesza. Przybysze uważali je bowiem za wiążące.

Yayqoobi kiittida guutha asay yaanappe sinthe I Ayhude gidonna asaara mees, shin entti yidaappe guye, “Ayhude gidonna asaappe ammanidayssati qaxxarettanaw bessees” giya asaas yayyidi enttafe shaakettis.

13 Widząc to, inni wierzący Żydzi, zastani przy tym posiłku, zaczęli naśladować obłudę Piotra, tak że w końcu dał się w to wciągnąć nawet Barnaba.

Qassi hankko ammanida Ayhudeti Phexiroosa hanuwa Kaallidosona. Hari attoshin, Barnnabaasikka iya qofan gooshettis.

14 Stwierdziwszy, że nie postępują zgodnie z prawdą dobrej nowiny, powiedziałem Piotrowi przy wszystkich: „Jesteś Żydem, ale będąc wśród pogan nie przestrzegasz żydowskich praw. Jak więc możesz narzucać je poganom?

Shin entti Wonggelaa tumatethan suure hamuttonnayssa be7ada, Phexiroosa asa ubbaa sinthan, “Neeni Ayhude gidashe, Ayhude wogaatho gidonnashin, Ayhude gidonna asada de7aasa; yaatin, waanada Ayhude gidonnayssata, ‘Ayhude wogan de7ite gada wolqqatay?’” yaagas.

15 Od urodzenia jesteśmy Żydami, a nie poganami, którzy nie przestrzegają Prawa Mojżesza.

Nuuni yeletan Ayhude, shin nagaranchcho gidida Ayhude gidonna asaa mela gidokko.

16 Wiemy jednak, że Bóg uniewinnia nie tych, którzy przestrzegają Prawa, ale tych, którzy wierzą Jezusowi Chrystusowi. Dlatego uwierzyliśmy Mu, pragnąc zostać uniewinnieni przez Boga. Nie mogliśmy bowiem osiągnąć tego dzięki przestrzeganiu Prawa. Na tej podstawie bowiem nikt nigdy nie zostanie uniewinniony ze swoich grzechów.

Shin asi Yesuus Kiristtoosa ammanidi xilleesippe attin higge naagidi xillonnayssa eroos. Oonikka higge naagidi xillonna gisho, nukka higge naagidi gidonnashin, Kiristtoosan ammanidi xillana mela Kiristtoosi Yesuusa ammanida.

17 Dlatego właśnie zabiegaliśmy o uniewinnienie dzięki Chrystusowi. W ten sposób przyznaliśmy, że my również jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy ratunku. Czy to jednak znaczy, że Chrystus nakłonił nas do grzechu? Absolutnie nie!

Nu Ayhudetikka Kiristtoosa baggara xillanaw koshshees. Hessa gidikko nukka hara asada nagaranchcho gideyssa be7oos. Yaatin, nu nagara oothana mela denthethey Kiristtoosa guusseyye? Ubbaka gidenna!

18 To ja sam czynię siebie przestępcą, na nowo stawiając coś, co wcześniej zburzyłem.

Hiza, ta laallidayssa zaarada keexiyabaa gidikko taani ta huu7en higge mentheyssa gideyssa qonccisays.

19 Ale to właśnie dzięki Prawu przestałem istnieć dla Prawa, a żyję dla Boga. Razem z Chrystusem zostałem bowiem przybity do krzyża.

Taani Xoossaas daana mela taani higge baggara higges hayqqas.

20 Sam nie kieruję już swoim życiem, lecz Chrystus żyje we mnie i prowadzi mnie. Teraz żyję bowiem wierząc Synowi Bożemu, który ukochał mnie i oddał za mnie życie.

Taani Kiristtoosara masqaliya bolla kaqettas. Taani hizappe taw de7ikke, shin Kiristtoosi tanan de7ees. Ta ha77i de7iya de7oy, tana dosidi ta gisho bana aathi immida Xoossaa Na7aa ammanada de7ays.

21 I nigdy nie zrezygnuję z łaski Boga! Jeśli ktoś twierdzi, że dzięki przestrzeganiu Prawa można zostać uniewinnionym przez Boga, to w takim razie po co umarł Chrystus?”.

Taani Xoossaa aadho keehatethaa hada oothike. Xillotethi asas higge baggara benttiyabaa gidiyakko, Kiristtoosi coo hayqqis guussu.