Dzieje 25
1 W trzy dni po objęciu urzędu w Cezarei, Festus udał się do Jerozolimy.
Fesadase da Sesaliaga doaga: le, eso udiana aligili, yolesili asili, Yelusaleme moilai bai bagade amoga doaga: i.
2 Wówczas najwyżsi kapłani i wpływowi przywódcy żydowscy przedstawili mu zarzuty wobec Pawła. Poprosili też,
Yelusalemega, gobele salasu ouligisu dunu amola Yu ouligisu dunu da Boloma fofada: su liligi ema olelei.
3 aby zrobił im przysługę i sprowadził go do Jerozolimy. Mieli bowiem zamiar urządzić po drodze zasadzkę i zabić go.
Ilia Fesadasema e da Bolo Yelusaleme moilai bai bagade amoga fofada: musa: oule misa: ne, ha: giwane sia: i. Bai ilia da logoga Bolo medole legemusa: ilegeiba: le, amane sia: i.
4 Ale Festus odpowiedział, że Paweł pozostanie w Cezarei i że on sam też się tam wkrótce udaje. Zaproponował więc:
Be Fesadase da bu adole i, “Bolo da Sesalia se dabe iasu diasu ganodini sali esala. Na da fonobahadi aligili, Sesalia moilaiga buhagimu.
5 —Niech wasi przedstawiciele pojadą ze mną i wniosą oskarżenie, jeśli Paweł jest winny.
Dilia ouligisu dunu da Sesalia moilaiga na sigi asili, Bolo da wadela: i hou hamoi galea, ema fofada: mu da defea.”
6 Osiem lub dziesięć dni później wrócił do Cezarei. Następnego dnia zasiadł na fotelu sędziowskim i polecił, aby przyprowadzono Pawła.
Fesadase da eso nabuane Yelusaleme moilai bai bagadega ouesalu, Sesalia moilai amoga asi. Golale hahabe, e da fofada: su diasuga golili sa: ili, fili, Bolo ema oule misa: ne sia: i.
7 Żydowscy przywódcy, którzy przybyli z Jerozolimy, natychmiast otoczyli go i zaczęli stawiać mu wiele poważnych zarzutów. Niczego jednak nie potrafili udowodnić.
Bolo da doaga: loba, Yu dunu amo da Yelusalemega misi ilia da Boloma bagadewane diwaneya udidili sia: nanu. Be ba: su dunu hameba: le, Bolo dafamu da hamedei ba: i.
8 —Nie zgrzeszyłem ani przeciw naszemu Prawu—bronił się Paweł—ani przeciw świątyni, ani przeciw cezarowi!
Bolo da ea hou gaga: i, amane, “Na da ninia Sema, Yu dunu, Debolo Diasu amola Louma gamane ouligisudafa, amo huluanema wadela: le hamedafa hamoi.”
9 —Czy chciałbyś więc zeznawać przede mną w Jerozolimie?—zapytał go Festus, chcąc zadowolić żydowskich przywódców.
Be Fesadase da Yu dunu na: iyado hamomusa: dawa: beba: le, e da Boloma amane adole ba: i, “Di da Yelusaleme moilai bai bagade amoga amo fofada: su hou nama bu fofada: ma: ne masunu da defeala: ?”
10 —Nie!—odrzekł Paweł. —Przysługuje mi prawo osądzenia mojej sprawy przez samego cezara. Dobrze wiesz, że nie popełniłem żadnego przestępstwa przeciw mojemu narodowi.
Bolo da bu adole i, “Na da Louma gamane ouligisudafa amo ea fofada: su diasudafa amo ganodini lela. Amo da defea. Na da Yu dunu wadela: ma: ne, wadela: i hamedafa hamoi. Amo di noga: le dawa:
11 Jeśli dopuściłem się czynu zasługującego na śmierć, nie waham się umrzeć. Lecz jeśli nie zrobiłem niczego, o co mnie oskarżają, nikt nie ma prawa mnie im wydać. Odwołuję się do cezara!
Na da Sema wadela: lesi ganiaba, o se imunusa: fofada: su amo defele wadela: i hamoi ganiaba, na da se imunusa: fofada: mu da defea gala: loba. Be nama fofada: su da ogogoi ganiaba, na da se imunusa: fofada: mu da defea hame gala: loba. Na da Louma gamane ouligisudafa ema fofada: ma: mu.”
12 Po omówieniu sytuacji ze swoją radą, Festus rzekł: —Skoro się odwołałeś, staniesz przed cezarem.
Amalalu, Fesadase, ea fada: i adole iasu dunuma gilisili sia: dalu, Boloma bu adole i, “Di da Louma Gamane ouligisudafa ema fofada: musa: adole ba: beba: le, defea, di da ema fofada: musa: masunu!”
13 Jakiś czas później przybyli do Festusa w odwiedziny król Agryppa wraz z żoną Berenike.
Fa: no, hina bagade Agaliba amola idua Benisi, da Fesadase gousa: musa: , Sesalia moilaiga misi.
14 Po kilku dniach Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. —Mam tu więźnia—powiedział—którego pozostawił mi Feliks.
Eso udianawane esalu, Fesadase da Agalibama Bolo ea hou olelei, amane, “Dunu da guiguda: esala, Filigisi da asiba: le, amo e da se dabe iasu diasu ganodini sali amomane fisi.
15 Gdy byłem w Jerozolimie, najwyżsi kapłani i żydowscy starsi wnieśli przeciwko niemu oskarżenie i zażądali ukarania go.
Na da Yelusaleme moilai bai bagade amoga asili, Yu gobele salasu ouligisu dunu amola asigilai dunu, ilia da e da wadela: le hamoi amo sia: i. Ilia da na ema medoma: ne fofada: musa: sia: i.
16 Wyjaśniłem im oczywiście, że Rzymianie nie mają zwyczaju nikogo skazywać na śmierć, jeśli oskarżony nie stanie najpierw przed swoimi oskarżycielami i nie będzie miał prawa do obrony.
Be na ilima bu adole i, ‘Ninia Louma dunu hou da agoane gala. Dunu ilia eno dunu da wadela: le hamoi sia: beba: le, ninia da amo dunuma udigili hame fofada: sa. E da ea hou gaga: ma: ne, ema fofada: su dunu hidadea ilia odagi ba: beba: le fawane fofada: mu!’ na amane sia: i.
17 A gdy wszyscy tu przybyli, nie odraczałem sprawy. Zająłem miejsce w fotelu sędziowskim i poleciłem przyprowadzić więźnia.
Amaiba: le, ilia guiguda: manoba, golale hahabe na da hedolowane fofada: su diasu amo ganodini fili, na dadi gagui ilima Bolo ganodini oule misa: ne sia: i.
18 Oskarżyciele nie postawili mu jednak żadnego z zarzutów, których się spodziewałem.
Ema ha lai dunu da wa: legadole, ema diwaneya udidi. Na da agoane dawa: i galu. Ilia da e da wadela: idafa hou hamoi sia: mu na dawa: i galu. Be hame.
19 Oskarżali go tylko o kwestie natury religijnej, dotyczące jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje.
Be ilia ema amane fofada: i. E da ilia Gode Ea sema wadela: lesi, ilia sia: i. Amola e da ogogosu dunu ea dio amo Yesu da bogoi be bu wa: legadole esala, amo ogogole sia: i, ilia diwaneya udidi.
20 Przyznam, że byłem bezradny wobec tych dociekań. Zaproponowałem więc Pawłowi, żeby poszedł do Jerozolimy i tam zeznawał.
Na da amo hou bai dawa: mu gogolei galu. Amaiba: le, Boloma na amane adole ba: i, ‘Di da Yelusaleme moilai bai bagade amoga amo fofada: su hou bu fofada: ma: ne masunu da defeala: ?’
21 On jednak odwołał się do cezara, dlatego poleciłem pilnować go aż do czasu odesłania do Rzymu.
Be Bolo da Louma gamane ouligisudafa ema fofada: musa: sia: i. E da se dabe iasu diasu sosodo aligisu dunu amoga ouligilalu, Louma gamane ouligisudafa fofada: musa: masunu sia: i. Amaiba: le, na dadi gagui dunuma, na amo hou hamomusa: sia: i. Na da Louma gamane ouligisudafa ema asunasimusa: dawa: i!”
22 —Chętnie posłuchałbym tego człowieka—powiedział Agryppa. —Dobrze. Jutro go usłyszysz—odrzekł Festus.
Agaliba da Fesadasema amane sia: i, “Amo dunu ea sia: nisu nabimu hanai gala.” Fesadase da bu adole i, “Defea! Aya hahabe di da nabimu!”
23 Następnego dnia król Agryppa wraz z Berenike uroczyście wkroczyli na salę rozpraw. Towarzyszyło im wiele dowódców i wybitnych osobistości miasta. Festus rozkazał wprowadzić Pawła.
Golale hahabe, Agaliba amola Benisi da misini, dunu bagohame elama nodone hamonanebe ba: i. Dunu gilisisu diasu bagade amo ganodini golili sa: ili, dadi gagui ouligisu dunu huluane amola moilai ouligisu dunu, gilisila misi. Fesadase sia: beba: le, sosodo aligisu dunu da Bolo diasu ganodini oule misi.
24 —Królu Agryppo i wszyscy zebrani!—rozpoczął Festus. —Oto człowiek, którego śmierci domagają się tłumy Żydów, zarówno z Jerozolimy, jak i z naszego miasta.
Fesadase amane sia: i, “Hina Agaliba amola dunu huluane guiguda: gilisi. Amo dunu ba: ma. Ema Yu fi dunu huluane guiguda: esala amola Yelusaleme moilai bai bagade ganodini esala, amo da ema halale fofada: sa. Ilia ha: giwane, e bogoma: ne medomusa: halasa.
25 Według mnie nie popełnił on żadnego przestępstwa podlegającego karze śmierci. Ponieważ jednak odwołał się do cezara, postanowiłem go wysłać do Rzymu,
Be e da se imunusa: fofada: su amo defele wadela: le hamoi na da hamedafa ba: i. E da hisu Louma ouligisudafa ema fofada: musa: sia: i dagoiba: le, na da Louma gamane ouligisudafa ema asunasimusa: sia: i dagoi.
26 ale nie wiem, co na jego temat napisać cezarowi. Dlatego postawiłem go przed wami wszystkimi, a szczególnie przed tobą, królu Agryppo, abyście go przesłuchali i poradzili mi, co napisać.
Be na da bai moloidafa Louma gamane ouligisudafa ema meloa dedene imunu gogoleiba: le, na da di ba: ma: ne amo dunu oule misi. Hina bagade Agaliba! Disu noga: le dawa: ma. Bai na da ema fofada: nanu, bai noga: i amo Louma gamane ouligisudafa ema dedemu hanai gala.
27 Nierozsądne byłoby bowiem wysyłać więźnia do cezara, nie podając, o co się go oskarża.
E wadela: i hou mae ba: le, ema fofada: su noga: le hame dawa: le, udigili asunasimu da defea hame galebe.”
