< Dzieje 24 >

1 Pięć dni później, przybył najwyższy kapłan Ananiasz razem ze starszymi oraz z prawnikiem Tertullosem. Oni to wnieśli przed gubernatorem oskarżenie przeciw Pawłowi.
Bǝx kündin keyin, bax kaⱨin Ananiyas aⱪsaⱪallardin birnǝqqǝylǝn wǝ Tǝrtullus isimlik bir adwokat bilǝn Ⱪǝysǝriyǝgǝ qüxüp, Pawlus toƣrisidiki rǝsmiy xikayǝtlirini waliyƣa sundi.
2 Gdy go wprowadzono, Tertullos rozpoczął mowę oskarżycielską: —Dostojny Feliksie! Zapewniłeś nam pokój i pomyślność,
Pawlus qaⱪirtilip, Tǝrtullus uning üstidin xikayǝt ⱪilip mundaⱪ dedi: — Ⱨɵrmǝtlik Feliks janabliri! Biz ɵzlirining ⱪol astilirida ⱨǝr tǝrǝptin aman-esǝnlikkǝ nesip bolup kǝlmǝktimiz wǝ aldin kɵrǝrlikliri bilǝn hǝlⱪimiz arisida dana islaⱨatlar barliⱪⱪa kǝltürülmǝktǝ, biz bu ixlardin ⱨǝr waⱪit, ⱨǝr jayda toluⱪ minnǝtdarliⱪ bilǝn bǝⱨriman boluwatimiz.
3 za co jesteśmy ci bardzo wdzięczni.
4 Nie chcemy nadużywać twojej cierpliwości i życzliwości. Zechciej jednak krótko nas wysłuchać.
Biraⱪ ɵz waⱪitlirini kɵp elip ⱪoymasliⱪim üqün, xǝpⱪǝtliri bilǝn sɵzimizni ⱪisⱪila anglaxlirini ɵtünüp soraymǝn.
5 Stwierdziliśmy, że ten człowiek, siejący niezgodę wśród wszystkich Żydów na świecie, jest przywódcą sekty nazarejczyków.
Qünki biz xuni tonup yǝttuⱪki, bu adǝm balahor bolup, pütkül jaⱨandiki Yǝⱨudiylar arisida majira-topilang pǝyda ⱪilixni küxkürtküqi, xundaⱪla «Nasarǝtliklǝr» dǝp atalƣan mǝzⱨǝpning kattiwaxliridin biridur.
6 Co więcej, usiłował on zbezcześcić naszą świątynię i dlatego go zatrzymaliśmy.
U bizning ibadǝthanimiznimu bulƣimaⱪqi bolƣanidi. Xunga, biz uni tutuwalduⱪ wǝ uni ɵz ⱪanunimiz boyiqǝ sotlayttuⱪ. Lekin mingbexi Lisiyas ǝxǝddiy zorluⱪ bilǝn uni ⱪollirimizdin tartiwaldi wǝ uningƣa ǝrz ⱪilƣuqilarni ɵzlirining aldiƣa kelixkǝ buyruƣanidi.
7 Sam zresztą możesz go przesłuchać i przekonać się o prawdziwości naszych oskarżeń.
8
Uni soraⱪ ⱪilip kɵrsilǝ, bizning uningƣa ⱪilƣan ǝrzlirimizning toƣriliⱪini bilip yetidila!
9 Gdy skończył, ci którzy przybyli z najwyższym kapłanem, poświadczyli, że to prawda.
Sorunda bolƣan Yǝⱨudiylarmu uning eytⱪanliriƣa ⱪoxulup: Rast, rast, dǝp xikayǝtni küqǝytti.
10 Wówczas gubernator dał Pawłowi znak, że może się bronić: —Wiem, że od wielu lat rozstrzygasz sprawy dotyczące naszego narodu—rzekł Paweł—dlatego z tym większym zaufaniem mogę mówić w swojej obronie.
Waliy Pawlusⱪa sɵz ⱪilƣin dǝp ⱪol ixaritini ⱪilƣanda, u mundaⱪ dedi: — Mǝn silining uzun yillardin beri bu hǝlⱪni sorap kǝlgǝnliklirini bilgǝqkǝ, hatirjǝmlik bilǝn aldilirida ɵzüm toƣramda jawab berimǝn.
11 Możesz bowiem łatwo sprawdzić, że przybyłem do Jerozolimy nie więcej niż dwanaście dni temu, aby w świątyni oddać chwałę Bogu.
Asanla bilǝlǝydiliki, mǝn Yerusalemƣa ibadǝt ⱪilixⱪa barƣinimdin ⱨazirƣiqǝ pǝⱪǝt on ikki künla ɵtti.
12 Ani tam, ani w żadnej synagodze, ani nigdzie indziej w Jerozolimie nie nauczałem i nie podburzałem tłumów.
Ular mening ibadǝthanida birǝr adǝm bilǝn munazirilǝxkinimni kɵrmigǝn, yaki sinagoglarda yaki xǝⱨǝrdǝ ammini topilangƣa ⱪutratⱪanliⱪimnimu ⱨeq kɵrmidi.
13 Nie ma więc żadnych dowodów na te wszystkie oskarżenia.
Ular yǝnǝ ⱨazir janabliriƣa mening üstümdin ⱪilƣan xikayǝtlirigǝ ⱨeq ispatmu kǝltürǝlmǝydu.
14 Przyznaję się natomiast przed tobą, że służę naszemu Bogu według drogi zbawienia nazywanej przez nich sektą. Wierzę we wszystko, co jest napisane w Prawie Mojżesza i księgach proroków.
Biraⱪ siligǝ xuni etirap ⱪilimǝnki, mǝn ular «mǝzⱨǝp» dǝp atiƣan yol bilǝn mengip, Tǝwratta wǝ pǝyƣǝmbǝrlǝrning yazmilirida pütülgǝnlǝrningmu ⱨǝmmisigǝ ixinip, ata-bowilirimning Hudasiƣa ibadǝt ⱪilimǝn.
15 I, podobnie jak moi oskarżyciele, z nadzieją oczekuję zmartwychwstania wszystkich ludzi—dobrych i złych.
Mening Hudaƣa baƣliƣan ümidim barki (bu kixilǝrmu bu ümidni tutidu), kǝlgüsidǝ ⱨǝm ⱨǝⱪⱪaniylarning ⱨǝm ⱨǝⱪⱪaniysizlarning ɵlümdin tirilixi bolidu.
16 Dlatego ze wszystkich sił staram się zachować czyste sumienie przed Bogiem i ludźmi.
Xu sǝwǝbtin, ɵzüm ⱨǝmixǝ Huda aldidimu, insanlar aldidimu pak wijdanliⱪ boluxⱪa intilimǝn.
17 Do Jerozolimy zaś przybyłem po raz pierwszy od wielu lat, aby przynieść moim rodakom pomoc materialną i złożyć ofiarę Bogu.
Mǝn [Yerusalemdin] ayrilƣili heli yillar bolƣan bolup, bu ⱪetim u yǝrgǝ ɵz hǝlⱪimgǝ hǝyr-sǝdiⱪǝ yǝtküzüp bǝrgili wǝ Huda aldiƣa ⱨǝdiyǝ sunƣili barƣanidim.
18 Wtedy właśnie zobaczyli mnie w świątyni, po obrzędzie oczyszczenia—ale nie w tłumie i nie wzniecającego rozruchy.
Mǝn bu ixlarda boluwatattim, bǝzilǝr meni tazilinix ⱪaidisini ada ⱪilip bolƣan qaƣda ibadǝthana ⱨoylisida uqratti; lekin mǝn ǝtrapimƣa adǝm topliƣinimmu yoⱪ, malimanqiliⱪ qiⱪarƣinimmu yoⱪ.
19 Byli tam obecni Żydzi z prowincji Azja i to oni, jako świadkowie, powinni tu być i przedstawiać rzekome oskarżenia.
Əmǝliyǝttǝ meni uqratⱪanlar bolsa Asiya ɵlkisidin kǝlgǝn bǝzi Yǝⱨudiylar idi; ularning üstümdin xikayǝtliri bar bolsa, ǝsli ular ɵzliri kelip, silining aldilirida ǝrz ⱪilixⱪa toƣra kelǝtti.
20 Zresztą i ci ludzie mogą powiedzieć, czy Wysoka Rada wysunęła przeciwko mnie jakiekolwiek zarzuty,
Bolmisa, muxu sorundikilǝr aliy kengǝxmǝ aldida turƣinimda, meningdin ⱪandaⱪ jinayǝt tapⱪanliⱪini eytip baⱪsun!
21 prócz tego, że publicznie zawołałem: „Jestem sądzony dlatego, że wierzę w zmartwychwstanie!”.
Pǝⱪǝt mundaⱪ bir ix bolƣanidi: — Mǝn ularning aldida, «Bügünki kündǝ ɵlgǝnlǝrning ⱪayta tirilixi toƣruluⱪ silǝrning soriⱪinglarƣa tartilƣanmǝn!» dǝp warⱪiriƣanidim.
22 Feliks wiele już słyszał o drodze Pana. Odrzucił więc wszystkie oskarżenia i powiedział: —Zajmę się waszą sprawą, gdy przybędzie tu dowódca Lizjasz!
[Rǝbning] yoli toƣruluⱪ tǝpsiliy hǝwiri bar bolƣan Feliks soraⱪni tohtitip, ularƣa: — Mingbexi Lisiyas kǝlgǝndǝ dǝwayinglar toƣrisidiki ⱨɵkümni qiⱪirimǝn, — dedi.
23 Rozkazał też podległemu sobie dowódcy pilnować Pawła, dobrze go traktować i nie przeszkadzać jego przyjaciołom w odwiedzaniu go i służeniu mu pomocą.
U yüzbexiƣa Pawlusni nǝzǝrbǝnd astiƣa elip, ǝmma uningƣa bir’az kǝngqilik ⱪilip, dost-buradǝrlirining ⱨǝrⱪaysisining uning ⱨajǝtliridin qiⱪixini tosmiƣin, dǝp buyrudi.
24 Po kilku dniach Feliks przybył wraz z żoną, Druzyllą, która była Żydówką, i polecili wezwać Pawła. Chciał bowiem posłuchać jego nauki o wierze w Jezusa Chrystusa.
Birnǝqqǝ kündin keyin, waliy Feliks ayali Drusila bilǝn billǝ kǝldi (Drusila Yǝⱨudiy idi). U Pawlusni qaⱪirtip, uningdin Mǝsiⱨ Əysaƣa etiⱪad ⱪilix yoli toƣruluⱪ anglidi.
25 Gdy jednak Paweł zaczął mówić o prawości, czystości i nadchodzącym Bożym sądzie, Feliks poczuł strach. —Odejdź już—powiedział. —Posłucham cię kiedy indziej.
Pawlus ⱨǝⱪⱪaniy yaxax, ɵzini tutuwelix, ⱪiyamǝt künidiki soal-soraⱪ ⱪilinixlar toƣrisida sɵzlǝwatⱪanda, Feliks wǝⱨimigǝ qüxüp uningƣa: — Ⱨazirqǝ ⱪaytip tursang bolidu. Keyin manga pǝyt kǝlgǝndǝ, yǝnǝ qaⱪirtimǝn, — dedi.
26 Liczył jednak, że Paweł da mu jakąś łapówkę, toteż często go wzywał i rozmawiał z nim.
U xuning bilǝn bir waⱪitta Pawlusning para berixini ümid ⱪilatti. Xuning üqün, uni imkanⱪǝdǝr pat-pat qaⱪirtip, uning bilǝn sɵzlixǝtti.
27 Dwa lata później urząd gubernatora objął następca Feliksa, Porcjusz Festus. Odchodząc, Feliks pozostawił jednak Pawła w więzieniu. Chciał bowiem utrzymać dobre stosunki z żydowskimi przywódcami.
Lekin ikki yil toxⱪanda, Feliksning orniƣa Porkiyus Festus waliy boldi. Feliks Yǝⱨudiylarƣa iltipat kɵrsitip ularning kɵnglini elix üqün Pawlusni solaⱪta ⱪaldurdi.

< Dzieje 24 >