Dzieje 15
1 Tymczasem przyszło z Judei kilku ludzi, którzy zaczęli nauczać wierzących: „Jeśli nie poddacie się obrzędowi obrzezania, nakazanemu przez Mojżesza, nie będziecie zbawieni”.
ಯಿಹೂದಾದೇಶಾತ್ ಕಿಯನ್ತೋ ಜನಾ ಆಗತ್ಯ ಭ್ರಾತೃಗಣಮಿತ್ಥಂ ಶಿಕ್ಷಿತವನ್ತೋ ಮೂಸಾವ್ಯವಸ್ಥಯಾ ಯದಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ತ್ವಕ್ಛೇದೋ ನ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯಥ|
2 Początkowo Paweł i Barnaba prowadzili z nimi długie dyskusje. W końcu jednak postanowiono, że razem z kilkoma innymi wierzącymi wyruszą do Jerozolimy, aby całą sprawę przedstawić do rozstrzygnięcia apostołom i starszym kościoła.
ಪೌಲಬರ್ಣಬ್ಬೌ ತೈಃ ಸಹ ಬಹೂನ್ ವಿಚಾರಾನ್ ವಿವಾದಾಂಶ್ಚ ಕೃತವನ್ತೌ, ತತೋ ಮಣ್ಡಲೀಯನೋಕಾ ಏತಸ್ಯಾಃ ಕಥಾಯಾಸ್ತತ್ತ್ವಂ ಜ್ಞಾತುಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಸ್ಥಾನ್ ಪ್ರೇರಿತಾನ್ ಪ್ರಾಚೀನಾಂಶ್ಚ ಪ್ರತಿ ಪೌಲಬರ್ಣಬ್ಬಾಪ್ರಭೃತೀನ್ ಕತಿಪಯಜನಾನ್ ಪ್ರೇಷಯಿತುಂ ನಿಶ್ಚಯಂ ಕೃತವನ್ತಃ|
3 Wysłani przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, odwiedzając po drodze wierzących. Słysząc od Pawła i Barnaby o tym, że również poganie zwracają się do Boga, wszyscy wierzący odczuwali wielką radość.
ತೇ ಮಣ್ಡಲ್ಯಾ ಪ್ರೇರಿತಾಃ ಸನ್ತಃ ಫೈಣೀಕೀಶೋಮಿರೋನ್ದೇಶಾಭ್ಯಾಂ ಗತ್ವಾ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಾನಾಂ ಮನಃಪರಿವರ್ತ್ತನಸ್ಯ ವಾರ್ತ್ತಯಾ ಭ್ರಾತೃಣಾಂ ಪರಮಾಹ್ಲಾದಮ್ ಅಜನಯನ್|
4 W Jerozolimie spotkali się z apostołami i starszymi kościoła i przekazali im relację o tym, co Bóg uczynił przez nich wśród pogan.
ಯಿರೂಶಾಲಮ್ಯುಪಸ್ಥಾಯ ಪ್ರೇರಿತಗಣೇನ ಲೋಕಪ್ರಾಚೀನಗಣೇನ ಸಮಾಜೇನ ಚ ಸಮುಪಗೃಹೀತಾಃ ಸನ್ತಃ ಸ್ವೈರೀಶ್ವರೋ ಯಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕೃತವಾನ್ ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಾನ್ ತೇಷಾಂ ಸಮಕ್ಷಮ್ ಅಕಥಯನ್|
5 Wtedy kilku wierzących, którzy należeli do ugrupowania faryzeuszy, oświadczyło, że nawróceni poganie muszą zostać obrzezani i zacząć przestrzegać Prawa Mojżesza.
ಕಿನ್ತು ವಿಶ್ವಾಸಿನಃ ಕಿಯನ್ತಃ ಫಿರೂಶಿಮತಗ್ರಾಹಿಣೋ ಲೋಕಾ ಉತ್ಥಾಯ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಥಿತವನ್ತೋ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಾನಾಂ ತ್ವಕ್ಛೇದಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಮೂಸಾವ್ಯವಸ್ಥಾಂ ಪಾಲಯಿತುಞ್ಚ ಸಮಾದೇಷ್ಟವ್ಯಮ್|
6 Apostołowie i starsi zebrali się więc ponownie, aby rozpatrzyć ten problem.
ತತಃ ಪ್ರೇರಿತಾ ಲೋಕಪ್ರಾಚೀನಾಶ್ಚ ತಸ್ಯ ವಿವೇಚನಾಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಸಭಾಯಾಂ ಸ್ಥಿತವನ್ತಃ|
7 Po długiej dyskusji głos zabrał Piotr: —Przyjaciele! Wiecie dobrze, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was, abym mógł przekazać dobrą nowinę także poganom.
ಬಹುವಿಚಾರೇಷು ಜಾತಷು ಪಿತರ ಉತ್ಥಾಯ ಕಥಿತವಾನ್, ಹೇ ಭ್ರಾತರೋ ಯಥಾ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಲೋಕಾ ಮಮ ಮುಖಾತ್ ಸುಸಂವಾದಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ವಿಶ್ವಸನ್ತಿ ತದರ್ಥಂ ಬಹುದಿನಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಮ್ ಈಶ್ವರೋಸ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಮಾಂ ವೃತ್ವಾ ನಿಯುಕ್ತವಾನ್|
8 Bóg, który zna ludzkie serca, okazał im przychylność, dając im, podobnie jak nam, Ducha Świętego.
ಅನ್ತರ್ಯ್ಯಾಮೀಶ್ವರೋ ಯಥಾಸ್ಮಭ್ಯಂ ತಥಾ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯೇಭ್ಯಃ ಪವಿತ್ರಮಾತ್ಮಾನಂ ಪ್ರದಾಯ ವಿಶ್ವಾಸೇನ ತೇಷಾಮ್ ಅನ್ತಃಕರಣಾನಿ ಪವಿತ್ರಾಣಿ ಕೃತ್ವಾ
9 Nie uczynił między nami żadnej różnicy i przez wiarę oczyścił ich serca.
ತೇಷಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಞ್ಚ ಮಧ್ಯೇ ಕಿಮಪಿ ವಿಶೇಷಂ ನ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ತಾನಧಿ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಮಾಣಂ ದತ್ತವಾನ್ ಇತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ|
10 Dlaczego więc teraz macie zamiar poprawiać Boga i nakładać na nawróconych pogan ciężar, którego ani nasi ojcowie, ani my sami nie potrafiliśmy udźwignąć?
ಅತಏವಾಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ವಯಞ್ಚ ಸ್ವಯಂ ಯದ್ಯುಗಸ್ಯ ಭಾರಂ ಸೋಢುಂ ನ ಶಕ್ತಾಃ ಸಮ್ಪ್ರತಿ ತಂ ಶಿಷ್ಯಗಣಸ್ಯ ಸ್ಕನ್ಧೇಷು ನ್ಯಸಿತುಂ ಕುತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾಂ ಕರಿಷ್ಯಥ?
11 Przecież wierzymy, że zarówno oni, jak i my, jesteśmy zbawieni tylko dzięki łasce Jezusa, naszego Pana.
ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯಾನುಗ್ರಹೇಣ ತೇ ಯಥಾ ವಯಮಪಿ ತಥಾ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಮ್ ಆಶಾಂ ಕುರ್ಮ್ಮಃ|
12 Wtedy wszyscy zamilkli i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o cudach, których Bóg dokonał przez nich wśród pogan.
ಅನನ್ತರಂ ಬರ್ಣಬ್ಬಾಪೌಲಾಭ್ಯಾಮ್ ಈಶ್ವರೋ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಯದ್ಯದ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಮ್ ಅದ್ಭುತಞ್ಚ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವಾನ್ ತದ್ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ತೌ ಸ್ವಮುಖಾಭ್ಯಾಮ್ ಅವರ್ಣಯತಾಂ ಸಭಾಸ್ಥಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ನೀರವಾಃ ಸನ್ತಃ ಶ್ರುತವನ್ತಃ|
13 Gdy skończyli, głos zabrał Jakub: —Posłuchajcie mnie, przyjaciele!
ತಯೋಃ ಕಥಾಯಾಂ ಸಮಾಪ್ತಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಯಾಕೂಬ್ ಕಥಯಿತುಮ್ ಆರಬ್ಧವಾನ್
14 Szymon Piotr opowiedział nam, jak Bóg wybrał pogan do swojego kościoła.
ಹೇ ಭ್ರಾತರೋ ಮಮ ಕಥಾಯಾಮ್ ಮನೋ ನಿಧತ್ತ| ಈಶ್ವರಃ ಸ್ವನಾಮಾರ್ಥಂ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಲೋಕಾನಾಮ್ ಮಧ್ಯಾದ್ ಏಕಂ ಲೋಕಸಂಘಂ ಗ್ರಹೀತುಂ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಪ್ರಥಮಂ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕೃಪಾವಲೇಕನಂ ಕೃತವಾನ್ ತಂ ಶಿಮೋನ್ ವರ್ಣಿತವಾನ್|
15 Zgadzają się z tym następujące słowa proroków:
ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿಭಿರುಕ್ತಾನಿ ಯಾನಿ ವಾಕ್ಯಾನಿ ತೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಏತಸ್ಯೈಕ್ಯಂ ಭವತಿ ಯಥಾ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ|
16 „Potem wrócę i odbuduję zniszczony dom Dawida,
ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ಯಸ್ತು ಸಾಧಕಃ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ಸ ಏವೇದಂ ವದೇದ್ವಾಕ್ಯಂ ಶೇಷಾಃ ಸಕಲಮಾನವಾಃ| ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಲೋಕಾಶ್ಚ ಯಾವನ್ತೋ ಮಮ ನಾಮತಃ| ಭವನ್ತಿ ಹಿ ಸುವಿಖ್ಯಾತಾಸ್ತೇ ಯಥಾ ಪರಮೇಶಿತುಃ|
17 aby także poganie mogli znaleźć Pana —wszyscy ci, których uznałem za swoich. Tak mówi Pan, który dokonuje tego,
ತತ್ವಂ ಸಮ್ಯಕ್ ಸಮೀಹನ್ತೇ ತನ್ನಿಮಿತ್ತಮಹಂ ಕಿಲ| ಪರಾವೃತ್ಯ ಸಮಾಗತ್ಯ ದಾಯೂದಃ ಪತಿತಂ ಪುನಃ| ದೂಷ್ಯಮುತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯಾಮಿ ತದೀಯಂ ಸರ್ವ್ವವಸ್ತು ಚ| ಪತಿತಂ ಪುನರುಥಾಪ್ಯ ಸಜ್ಜಯಿಷ್ಯಾಮಿ ಸರ್ವ್ವಥಾ||
ಆ ಪ್ರಥಮಾದ್ ಈಶ್ವರಃ ಸ್ವೀಯಾನಿ ಸರ್ವ್ವಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಜಾನಾತಿ| (aiōn g165)
19 Dlatego sądzę, że nie powinniśmy przeszkadzać poganom przychodzącym do Boga—mówił dalej Jakub.
ಅತಏವ ಮಮ ನಿವೇದನಮಿದಂ ಭಿನ್ನದೇಶೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಯೇ ಜನಾ ಈಶ್ವರಂ ಪ್ರತಿ ಪರಾವರ್ತ್ತನ್ತ ತೇಷಾಮುಪರಿ ಅನ್ಯಂ ಕಮಪಿ ಭಾರಂ ನ ನ್ಯಸ್ಯ
20 —Napiszmy im tylko, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej.
ದೇವತಾಪ್ರಸಾದಾಶುಚಿಭಕ್ಷ್ಯಂ ವ್ಯಭಿಚಾರಕರ್ಮ್ಮ ಕಣ್ಠಸಮ್ಪೀಡನಮಾರಿತಪ್ರಾಣಿಭಕ್ಷ್ಯಂ ರಕ್ತಭಕ್ಷ್ಯಞ್ಚ ಏತಾನಿ ಪರಿತ್ಯಕ್ತುಂ ಲಿಖಾಮಃ|
21 Bo od wieków we wszystkich miastach są synagogi, w których co szabat zbierają się Żydzi przestrzegający tych nakazów.
ಯತಃ ಪೂರ್ವ್ವಕಾಲತೋ ಮೂಸಾವ್ಯವಸ್ಥಾಪ್ರಚಾರಿಣೋ ಲೋಕಾ ನಗರೇ ನಗರೇ ಸನ್ತಿ ಪ್ರತಿವಿಶ್ರಾಮವಾರಞ್ಚ ಭಜನಭವನೇ ತಸ್ಯಾಃ ಪಾಠೋ ಭವತಿ|
22 Wtedy apostołowie wraz ze starszymi i całym kościołem postanowili wybrać kilku wierzących i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii. Wybrano więc Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa—cieszących się dużym uznaniem wśród wierzących
ತತಃ ಪರಂ ಪ್ರೇರಿತಗಣೋ ಲೋಕಪ್ರಾಚೀನಗಣಃ ಸರ್ವ್ವಾ ಮಣ್ಡಲೀ ಚ ಸ್ವೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಬರ್ಶಬ್ಬಾ ನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋ ಮನೋನೀತೌ ಕೃತ್ವಾ ಪೌಲಬರ್ಣಬ್ಬಾಭ್ಯಾಂ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆನ್ತಿಯಖಿಯಾನಗರಂ ಪ್ರತಿ ಪ್ರೇಷಣಮ್ ಉಚಿತಂ ಬುದ್ಧ್ವಾ ತಾಭ್ಯಾಂ ಪತ್ರಂ ಪ್ರೈಷಯನ್|
23 —i przekazano przez nich list tej treści: „Apostołowie i starsi z Jerozolimy pozdrawiają wierzących w Antiochii, Syrii i Cylicji!
ತಸ್ಮಿನ್ ಪತ್ರೇ ಲಿಖಿತಮಿಂದ, ಆನ್ತಿಯಖಿಯಾ-ಸುರಿಯಾ-ಕಿಲಿಕಿಯಾದೇಶಸ್ಥಭಿನ್ನದೇಶೀಯಭ್ರಾತೃಗಣಾಯ ಪ್ರೇರಿತಗಣಸ್ಯ ಲೋಕಪ್ರಾಚೀನಗಣಸ್ಯ ಭ್ರಾತೃಗಣಸ್ಯ ಚ ನಮಸ್ಕಾರಃ|
24 Dowiedzieliśmy się, że niektórzy wierzący z Judei—bez naszej wiedzy—siali wśród was niepokój i wzbudzali wątpliwości.
ವಿಶೇಷತೋಽಸ್ಮಾಕಮ್ ಆಜ್ಞಾಮ್ ಅಪ್ರಾಪ್ಯಾಪಿ ಕಿಯನ್ತೋ ಜನಾ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯಾದ್ ಗತ್ವಾ ತ್ವಕ್ಛೇದೋ ಮೂಸಾವ್ಯವಸ್ಥಾ ಚ ಪಾಲಯಿತವ್ಯಾವಿತಿ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಶಿಕ್ಷಯಿತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮನಸಾಮಸ್ಥೈರ್ಯ್ಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಸಸನ್ದೇಹಾನ್ ಅಕುರ್ವ್ವನ್ ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ವಯಮ್ ಅಶೃನ್ಮ|
25 Dlatego właśnie jednomyślnie postanowiliśmy wybrać dwóch mężczyzn i posłać ich do was, razem z naszymi bliskim przyjaciółmi—Barnabą i Pawłem,
ತತ್ಕಾರಣಾದ್ ವಯಮ್ ಏಕಮನ್ತ್ರಣಾಃ ಸನ್ತಃ ಸಭಾಯಾಂ ಸ್ಥಿತ್ವಾ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ನಾಮನಿಮಿತ್ತಂ ಮೃತ್ಯುಮುಖಗತಾಭ್ಯಾಮಸ್ಮಾಕಂ
26 którzy dla naszego Pana ryzykowali życie.
ಪ್ರಿಯಬರ್ಣಬ್ಬಾಪೌಲಾಭ್ಯಾಂ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಮನೋನೀತಲೋಕಾನಾಂ ಕೇಷಾಞ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಪ್ರೇಷಣಮ್ ಉಚಿತಂ ಬುದ್ಧವನ್ತಃ|
27 Wysyłamy więc do was Judę i Sylasa, którzy osobiście potwierdzą wam nasze stanowisko w tej sprawie.
ಅತೋ ಯಿಹೂದಾಸೀಲೌ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ಪ್ರೇಷಿತವನ್ತಃ, ಏತಯೋ ರ್ಮುಖಾಭ್ಯಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಂ ಕಥಾಂ ಜ್ಞಾಸ್ಯಥ|
28 Postanowiliśmy bowiem—Duch Święty i my—nie obarczać was dodatkowymi obowiązkami oprócz tego, co niezbędne.
ದೇವತಾಪ್ರಸಾದಭಕ್ಷ್ಯಂ ರಕ್ತಭಕ್ಷ್ಯಂ ಗಲಪೀಡನಮಾರಿತಪ್ರಾಣಿಭಕ್ಷ್ಯಂ ವ್ಯಭಿಚಾರಕರ್ಮ್ಮ ಚೇಮಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಯುಷ್ಮಾಭಿಸ್ತ್ಯಾಜ್ಯಾನಿ; ಏತತ್ಪ್ರಯೋಜನೀಯಾಜ್ಞಾವ್ಯತಿರೇಕೇನ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಉಪರಿ ಭಾರಮನ್ಯಂ ನ ನ್ಯಸಿತುಂ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನೋಽಸ್ಮಾಕಞ್ಚ ಉಚಿತಜ್ಞಾನಮ್ ಅಭವತ್|
29 Powstrzymajcie się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz unikajcie rozwiązłości seksualnej. Dobrze zrobicie, jeśli całkowicie zerwiecie z tym wszystkim. Pozdrawiamy was”.
ಅತಏವ ತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯಃ ಸ್ವೇಷು ರಕ್ಷಿತೇಷು ಯೂಯಂ ಭದ್ರಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರಿಷ್ಯಥ| ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಙ್ಗಲಂ ಭೂಯಾತ್|
30 Posłańcy udali się zatem do Antiochii, gdzie zwołali wszystkich wierzących i wręczyli im list.
ತೇ ವಿಸೃಷ್ಟಾಃ ಸನ್ತ ಆನ್ತಿಯಖಿಯಾನಗರ ಉಪಸ್ಥಾಯ ಲೋಕನಿವಹಂ ಸಂಗೃಹ್ಯ ಪತ್ರಮ್ ಅದದನ್|
31 A gdy go przeczytano, zapanowała wielka radość.
ತತಸ್ತೇ ತತ್ಪತ್ರಂ ಪಠಿತ್ವಾ ಸಾನ್ತ್ವನಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಸಾನನ್ದಾ ಅಭವನ್|
32 Wtedy Juda i Sylas, którzy byli prorokami, umacniali ich wiarę słowami pełnymi zachęty.
ಯಿಹೂದಾಸೀಲೌ ಚ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಚಾರಕೌ ಭೂತ್ವಾ ಭ್ರಾತೃಗಣಂ ನಾನೋಪದಿಶ್ಯ ತಾನ್ ಸುಸ್ಥಿರಾನ್ ಅಕುರುತಾಮ್|
33 Spędzili z nimi jeszcze jakiś czas, po czym pożegnali ich i wrócili do Jerozolimy.
ಇತ್ಥಂ ತೌ ತತ್ರ ತೈಃ ಸಾಕಂ ಕತಿಪಯದಿನಾನಿ ಯಾಪಯಿತ್ವಾ ಪಶ್ಚಾತ್ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ಪ್ರತ್ಯಾಗಮನಾರ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧೇಃ ಕಲ್ಯಾಣೇನ ವಿಸೃಷ್ಟಾವಭವತಾಂ|
34 Paweł i Barnaba pozostali zaś w Antiochii, aby wraz z innymi głosić słowo Pana i nauczać.
ಕಿನ್ತು ಸೀಲಸ್ತತ್ರ ಸ್ಥಾತುಂ ವಾಞ್ಛಿತವಾನ್|
ಅಪರಂ ಪೌಲಬರ್ಣಬ್ಬೌ ಬಹವಃ ಶಿಷ್ಯಾಶ್ಚ ಲೋಕಾನ್ ಉಪದಿಶ್ಯ ಪ್ರಭೋಃ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಚಾರಯನ್ತ ಆನ್ತಿಯಖಿಯಾಯಾಂ ಕಾಲಂ ಯಾಪಿತವನ್ತಃ|
36 Jakiś czas później Paweł zaproponował Barnabie: —Odwiedźmy wszystkie miasta, w których głosiliśmy słowo Boże i sprawdźmy, jak miewają się wierzący.
ಕತಿಪಯದಿನೇಷು ಗತೇಷು ಪೌಲೋ ಬರ್ಣಬ್ಬಾಮ್ ಅವದತ್ ಆಗಚ್ಛಾವಾಂ ಯೇಷು ನಗರೇಷ್ವೀಶ್ವರಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಚಾರಿತವನ್ತೌ ತಾನಿ ಸರ್ವ್ವನಗರಾಣಿ ಪುನರ್ಗತ್ವಾ ಭ್ರಾತರಃ ಕೀದೃಶಾಃ ಸನ್ತೀತಿ ದ್ರಷ್ಟುಂ ತಾನ್ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕುರ್ವ್ವಃ|
37 Barnaba zasugerował, aby zabrać również Jana, zwanego Markiem.
ತೇನ ಮಾರ್ಕನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತಂ ಯೋಹನಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಬರ್ಣಬ್ಬಾ ಮತಿಮಕರೋತ್,
38 Jednak Paweł nie chciał się na to zgodzić, ponieważ Marek, podczas poprzedniej wyprawy, odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.
ಕಿನ್ತು ಸ ಪೂರ್ವ್ವಂ ತಾಭ್ಯಾಂ ಸಹ ಕಾರ್ಯ್ಯಾರ್ಥಂ ನ ಗತ್ವಾ ಪಾಮ್ಫೂಲಿಯಾದೇಶೇ ತೌ ತ್ಯಕ್ತವಾನ್ ತತ್ಕಾರಣಾತ್ ಪೌಲಸ್ತಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಅನುಚಿತಂ ಜ್ಞಾತವಾನ್|
39 Powstał więc konflikt. Ostatecznie apostołowie rozdzielili się. Barnaba z Markiem odpłynęli na Cypr.
ಇತ್ಥಂ ತಯೋರತಿಶಯವಿರೋಧಸ್ಯೋಪಸ್ಥಿತತ್ವಾತ್ ತೌ ಪರಸ್ಪರಂ ಪೃಥಗಭವತಾಂ ತತೋ ಬರ್ಣಬ್ಬಾ ಮಾರ್ಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಪೋತೇನ ಕುಪ್ರೋಪದ್ವೀಪಂ ಗತವಾನ್;
40 Paweł natomiast wziął ze sobą Sylasa i—powierzony przez wierzących opiece Pana
ಕಿನ್ತು ಪೌಲಃ ಸೀಲಂ ಮನೋನೀತಂ ಕೃತ್ವಾ ಭ್ರಾತೃಭಿರೀಶ್ವರಾನುಗ್ರಹೇ ಸಮರ್ಪಿತಃ ಸನ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ
41 —przemierzał Syrię i Cylicję, dodając otuchy tamtejszym kościołom.
ಸುರಿಯಾಕಿಲಿಕಿಯಾದೇಶಾಭ್ಯಾಂ ಮಣ್ಡಲೀಃ ಸ್ಥಿರೀಕುರ್ವ್ವನ್ ಅಗಚ್ಛತ್|
