I Tesaloniczan 2
1 Przyjaciele, dobrze wiecie, że nasza wizyta u was nie poszła na marne.
Mwet wiasr in lulalfongi, kowos sifacna etu lah muta lasr inmasrlowos ah tia wangin sripa.
2 Chociaż wcześniej, w Filippi, prześladowano nas i poniżano, to dzięki Bogu nie zabrakło nam odwagi, aby i wam, mimo wielu sprzeciwów, przedstawić dobrą nowinę.
Kowos nuna etu luman mwe keok ac kas in akkoluk ma orek nu sesr in acn Philippi meet liki kut tuku nu yuruwos. Ac finne oasr alein yohk orek, God lasr El akpulaikye kut in fahkak nu suwos Pweng Wo su tuku sel me.
3 Zapewniam was, że czyniąc to, nie próbowaliśmy was oszukać i nie kierowaliśmy się jakimiś nieczystymi pobudkami. Nie planowaliśmy też żadnego podstępu.
Kas in kwafe lasr nu suwos tia ma ke ma sutuu, ku ke inkanek fohkfok, ku ma in kiapwela kutena mwet.
4 Bóg, powierzając nam misję głoszenia dobrej nowiny, uznał nas za godnych tego zadania. Nie zależy nam więc na popularności wśród ludzi, ale na uznaniu ze strony Tego, który zna najskrytsze myśli każdego człowieka.
A pacl nukewa kut fahkak ma God El lungse kut in fahk, mweyen El srike kut tari, ac ase kunasr in fahkak Pweng Wo. Ouinge kut tia srike in akinsewowoye mwet, a in akinsewowoye God.
5 Sami dobrze wiecie, że nigdy nie zabiegaliśmy o czyjeś poparcie i nie byliśmy zachłanni. Bóg jest tego świadkiem.
Kowos arulana etu lah kut tia orekmakin kas in aklukuk nu suwos, ku srike in eis ma lowos ke sripen kut nunku kacsr sifacna — God El etu lah pwaye.
6 Nie zabiegaliśmy o ludzkie uznanie—ani u was, ani u nikogo innego.
Kut tia suk kaksak sin kutena mwet — tia ma suwos me ku sin mwet ngia,
7 Chociaż jako apostołowie Chrystusa moglibyśmy żądać od was szacunku i pomocy, byliśmy dla was raczej jak matka opiekująca się dziećmi.
finne pwaye lah kut mwet sap lun Christ, ac fal tuh kut in eis mwe enenu lasr suwos. A kut tuh inse kulang na ke kut muta yuruwos ah, oana sie nina ke el karingin tulik natul sifacna.
8 Staliście się nam tak bliscy, że byliśmy gotowi nie tylko przekazać wam Bożą dobrą nowinę, ale nawet oddać za was własne życie—tak bardzo was pokochaliśmy.
Ke sripen lungse lasr nu suwos, kut tuh akola in sot nu suwos Pweng Wo lun God ac oayapa moul lasr sifacna, mweyen kowos arulana saok sesr!
9 Przyjaciele, dobrze wiecie, jak ciężko i w pocie czoła pracowaliśmy. Dniem i nocą zarabialiśmy na własne utrzymanie, aby—głosząc dobrą nowinę—nie być dla was finansowym obciążeniem.
Mwet lili ac lulu, kowos esam na ouiyen orekma upa ac toasr lasr inmasrlowos! Kut orekma ke len ac fong tuh kut in tia akkwacoye kowos ke kut fahkak Pweng Wo sin God.
10 Zarówno wy, jak i sam Bóg, byliście świadkami tego, jak bezinteresownie, uczciwie i nienagannie postępowaliśmy będąc wśród was, wierzących Panu.
Kowos mwet loh lasr, ac oayapa God, lah orekma lasr inmasrlowos mwet lulalfongi, tuh nasnas, suwohs, ac wangin kutu srisrik mwatasr.
11 Przecież wiecie, że każdego z was podnosiliśmy na duchu i pocieszaliśmy—jak ojciec własne dzieci.
Kowos etu na lah kut karingin kais sie suwos oana ke sie papa el karingin tulik natul sifacna.
12 Gorąco też zachęcaliśmy was do życia w sposób podobający się Bogu—On zaprosił was przecież do swojego królestwa i chwały!
Kut tuh akkeye kowos ac akwoye nunkowos, ac pacl nukewa kut tuh kwafe kowos in moulkin ouiyen moul ma ac akinsewowoye God, su pangon kowos in welul in tokosrai lal ac ipeis ke wolana lal.
13 Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu za to, że nasze przesłanie przyjęliście nie jako zwykłą informację, ale jako prawdziwe słowa Boga, które teraz działają w waszym życiu.
Oasr pac sie sripa ma pwanang kut in sang kulo nu sin God pacl nukewa: ke kut tuh fahkak kas lun God nu suwos, kowos tuh porongo ac eis, tia oana kas lun mwet uh, a kas na pwaye sin God me. Tuh God El orekma in kowos su lulalfongi.
14 Przyjaciele, poszliście w ślady wierzących z kościołów Jezusa Chrystusa w Judei. Podobnie jak oni, byliście bowiem prześladowani przez własnych rodaków.
Mwet wiasr in lulalfongi, ma orek nu suwos ingan orek pac nu sin mwet in church lun God in acn Judea, aok nu sin mwet lun Jesus Christ in acn we. Akkeokyeyuk kowos sin mwet wiowos oapana mwe keok ma orek nu selos sin mwet Jew,
15 Ich rodacy, Żydzi, dawniej zabijali proroków; oni również zamordowali naszego Pana, Jezusa, a teraz prześladują także nas. To, co czynią, nie podoba się ani Bogu, ani ludziom.
su unilya Leum Jesus ac mwet palu, ac oayapa liskutla liki acn sesr. Elos tuh arulana akkasrkusrakye God, ac elos nunak sulallal nu sin mwet nukewa!
16 Oni to usiłują przeszkodzić nam w głoszeniu poganom dobrej nowiny o zbawieniu. W ten sposób coraz dalej posuwają się w swoich grzechach, ale teraz nadszedł już czas, w którym Bóg okaże im swój gniew.
Elos srike pac in ikol kut tuh kut in tia fahkak kas lun God nu sin mwet sayen mwet Jew — kas su ac mwe molela nu selos. Ma koluk lalos inge arulana alukela ma koluk nukewa elos oru pacl nukewa. Ac inge, kasrkusrak lun God putati nu faclos!
17 Przyjaciele, ten krótki czas rozstania wzbudził w nas jeszcze większe pragnienie ponownego spotkania z wami—choć sercem ciągle jesteśmy z wami.
Inge, mwet lili ac lulu, ke kitin pacl ma lisyukla kut liki kowos — aok ke manosr, tuh tia in nunak lasr — kut asroekowosla ac srike ke kuiyasr in sifilpa liye kowos!
18 Postanowiliśmy więc odwiedzić was. Ja, Paweł, wybierałem się do was już dwa razy, ale za każdym razem przeszkodził mi w tym szatan.
Kut kena in sifil folokot nu yuruwos. Pacl pus nga sifacna srike ngan folokot nu yuruwos, tuh Satan el ikolkuti.
19 Gdy nasz Pan, Jezus Chrystus, ponownie powróci na ziemię, kto inny będzie naszym powodem do dumy i radości, jeśli nie wy? Kto inny daje nam teraz tyle nadziei i radości?
Aok, ye mutun Leum lasr Jesus ke el ac tuku, kowos — ac tia kutena mwet saya! — pa mwe finsrak lasr, ac mwe engan lasr, ac mwe konkin lasr, oana sie tefuro in kutangla.
20 To wy jesteście naszą dumą i radością.
Pwaye, kowos pa mwe konkin ac mwe engan lasr uh.
