< Psalms 107 >

1 KAPIiNA Ieowa, pwe i me mau, pwe a kalanan pan potopot eta.
"Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währt ja seine Huld!"
2 Iduen me dorelar ren Ieowa kan pan indinda, irail me a kotin dorelar jan nan pa en arail imwintiti;
So sollen sprechen Jahwes Erlöste, / Die er erlöst hat aus Feindeshand,
3 Me a kotin kapokon pena jan jap en maj en lan, o kapin lan, o pali apan, o jan madau.
Und die er gesammelt aus vielen Landen: / Von Ost und West, von Nord und Süd.
4 Irail janjalon jili nan jap tan, pol al apwal, re jota diarada deurail.
Sie irrten vom Weg in der Wüste und Öde, / Eine Stadt als Wohnsitz fanden sie nicht.
5 Re men manadar o men nim piladar, o kaped arail luetalar.
Sie litten Hunger und Durst: / Ihre Seele verzagte in ihnen.
6 Rap weriwer won Ieowa ni ar kankaneraner, o a kotin dore ir jan nan ar apwal akan.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der riß sie heraus aus ihren Ängsten.
7 O a kotin kalua ir on al pun, pwe ren lele on wajan kaukaujon.
Er führte sie auf ebnem Weg, / Daß sie kamen in eine wohnliche Stadt.
8 Ren kapina Ieowa, pweki a kalanan o pweki a dodok manaman on aramaj akan.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
9 Pwe a kotin kamede kilar kaped en me men nim piladar, o kadir kila me mau kan kaped en me men manadar.
Er hat ja die lechzende Seele gesättigt / Und die hungrige Seele mit Gutem gefüllt.
10 Me mi ni waja rotorot o mot en mela, me jalikidi luet o mata.
Sie wohnten in Dunkel und Todesschatten, / Gefangen in Elend und Eisenbanden.
11 Pweki ar katiwo on majan en Kot, o ar mamaleki kujoned en ma lapalap o.
Denn sie hatten Jahwes Worten getrotzt / Und den Rat des Höchsten verachtet.
12 I ap kaloke kin ir apwal akan, re wonon, a jota jauaj parail.
Drum beugte er auch durch Mühsal ihr Herz: / Nun sanken sie hin ohne Helfer.
13 Rap weriwer won Ieowa ni ar apwal akan, i ap kotin dore ir ala jan katoutou parail.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.
14 A kotin kalua ir jan nan rotorot, o mot en mela, o kotin kamueit pajan ar jal akan.
Er ließ sie aus Dunkel und Todesschatten, / Und ihre Fesseln zersprengte er.
15 Ren kapina Ieowa, pweki a kalanan o pweki a dodok manaman on aramaj akan.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
16 Pwe a kotin kawela wanim mata, o a kotin juk pajan katen mata pan wanim akan.
Denn er hat zerbrochen Türen von Erz / Und eiserne Riegel zerschlagen.
17 Me pweipwei kan pan kalokolokki al en ar katiwo o ar japun kan.
Gottlose mußten ob sündigen Wandels / Und ob Übertretungen leiden:
18 Kaped arail kin juedeki jon en mana karoj, o re lel on kalian mela.
Jegliche Speise verabscheuten sie, / Und sie waren schon nahe den Pforten des Todes.
19 Rap weriwer won Ieowa ni ar apwal akan, i ap kotin dore ir ala jan katoutou parail.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.
20 A kotin kadarado japwilim a majan, o kotin kamaur irail da, o kotin jauaja ir jan nan ar por akan.
Er sandte sein Wort und heilte sie / Und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.
21 Ren kapina leowa pweki a kalanan o pweki a dodok mau on aramaj akan.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
22 O ren maironki mairon en kapin o kajokajoia duen a wiawia kan ki peren!
Sie sollen bringen Opfer des Danks, / Seine Taten erzählen mit Jubel.
23 Me kin mi pon madau o dake jop akan, o me kin netinet pon pil kalaimun akan,
Die mit Schiffen das Meer befuhren, / Ihren Handel trieben in großen Gewässern,
24 Irail pukat kin kilekilan wiawian leowa kan, o a manaman akan nan madau.
Sie haben Jahwes Werk geschaut / Und seine Wunder im Meeresstrudel.
25 A kotin majan eta, melimel ap wiaui, me kin kalaudela iluk kan.
Auf sein Wort brauste ein Sturmwind daher, / Der türmte empor die Wogen des Meers.
26 Re kin koda ileile o kodi loledi, likamata kaped arail pei pajan ni ar majak.
Sie stiegen himmelan, bald fuhren sie in die Tiefe: / Ihre Seel verging in Weh.
27 Re rarauk jili dueta me jakaular, o ar lolekon karoj pan joredi.
Sie schwankten und wankten wie Trunkne, / Und all ihre Weisheit war dahin.
28 Rap weriwer won leowa ni ar apwal akan, i ap kotin dore ir ala jan katoutou parail.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not, / Der führte sie aus ihren Ängsten.
29 A kotin kawuki on mole melimel, iluk kan ap moledi.
Er dämpfte den Sturm zum Säuseln, / Und stille schwiegen des Meeres Wogen.
30 Rap peren kida, ma re pan moledi, o a kotin kalua ir nan kapitau me re inon ion.
Da wurden sie froh, daß es ruhig geworden; / Er führte sie dann zum ersehnten Hafen.
31 Ren kapina leowa, pweki a kalanan, o pweki a dodok manaman on aramaj akan.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
32 O ren kapina i nan pokon en aramaj, o ren kapina i nan momod en jaumaj akan.
Ja sie sollen ihn preisen in der Gemeinde / Und im Ältestenrate ihn loben.
33 A kotin kawuki on jap tan pilap akan, o utun pil akan on jap madekon.
Er machte auch Ströme zur Wüste / Und Wasserquellen zu dürrem Land,
34 O jap kajelel eu wiala jap tan en jol, pweki dip en me kaukaujon waja o.
Fruchtbares Feld zur salzigen Steppe / Wegen der Bosheit seiner Bewohner.
35 A kotin kawuki on len pil jap tan, o jap jued on utun pil.
Er wandelte Wüsten in Wasserteiche / Und dürres Land in Wasserquellen.
36 O a kotin mueid on me men manadar akan, en kaukaujon waja o, o re wiadar deu arail.
Dort machte er Hungrige seßhaft: / Sie bauten sich eine Wohnstadt.
37 O re kin wia japajap o padukedi mat en wain, me kin wa ni a anjau.
Sie besäten Äcker, pflanzten Weingärten / Und gewannen Ertrag an Frucht.
38 O a kotin kamau irail la, rap kin totolar, o a kotin kanederela arail man akan.
Gott segnete sie: sie mehrten sich sehr, / Auch ihr Vieh ließ sich nicht vermindern.
39 O irail malaulaular o namenok kilar me jued, o japai o luet akan.
Doch manchmal nahmen sie ab und sanken dahin / Durch den Druck von Unglück und Kummer.
40 A kotin wudokidi om jaupeidi kan namenok, o mueid on ir, ren janjalon jili nan jap tan, waja me jota al mia ia.
Aber er, "der auf Fürsten Verachtung gießt / Und in wegloser Öde sie irren läßt" —
41 O a kotin pokada me jamama o jan ni a luet, o katotolar kadaudok a dueta pwin akai.
Er hob die Armen aus Elend hervor / Und mehrte ihre Sippen wie Herden.
42 Me melel akan pan kilan, ap peren kida, o japun kan karoj pan kaku pena au arail.
Redliche sollen das sehn mit Freuden, / Doch alle Frevler müssen verstummen.
43 Me lolekon kan pan kajampwale ki mepukat, o re pan dedeki kalanan en Ieowa.
Wer weise ist, der beachte dies / Und verstehe die Gnaden Jahwes!

< Psalms 107 >