Matäus 21
1 NI arail koren iong Ierusalem o lel ong Petpake impan dol Oliwe, Iesus ap kotin poronela tounpadak riamen.
Då dei var komne til Betfage, til Oljeberget, og ikkje hadde langt att til Jerusalem, då sende Jesus tvo læresveinar i veg og sagde til deim:
2 Masani ong ira: Koma ko ong nan kanim monen, a madang koma pan diar esel amen, me salidi, o na pul mi imp a, lapwa ira da, ap kare dong ia!
«Gakk inn i den grendi som ligg beint framfor dykk! Der finn de straks ei asna som stend bundi, og ein fole attmed henne; dei skal de løysa og leida hit til meg.
3 A ma meamen pan indang koma meakot, koma pan indada: Kaun o men dake, i ari pan madang kadar ira do.
Og er det nokon som talar til dykk, so seg: «Herren treng um deim; » då sender han deim hit med ein gong.»
4 A mepukat karos wiauier, pwen pwaida, me lokido ren saukop o me masani:
Dette hende av di det laut sannast det som er tala gjenom profeten, når han segjer:
5 Kaireki nain Sion seripein: Kilang, om Nanmarki kotido re om. A kotin opampap o kaipokedi pon esel li amen.
«Seg til Sions dotter: Sjå, her kjem din konge til deg. Mjuk i åndi rid han på eit asen, folen åt eit klyvdyr.»
6 A tounpadak ko lao kolar, o wiadar duen Iesus kotin masani ong ira,
Læresveinarne gjekk og gjorde som Jesus hadde sagt.
7 Ira ap wado esel o na, ap irepadi po’ra arail likau kan a ap kotin kaipokedi poa.
Dei henta asna og folen, og lagde kjolarne sine på deim, og so sette han seg uppå.
8 O pokon kalaimunia irepadi arail likau kan nani al o, a akai paledier ran tuka kan irepadi nani al o.
Og størsteparten av folket breidde klædi sine på vegen; andre braut kvister av trei og strådde på vegen.
9 A pokon o, me tiong moa, o me idauen, ngisingis indada: Osiana ong sapwilim en Dawid! Meid iasanai me kotido ni mar en Kaun, osiana nanlang.
Og folkehoparne som gjekk fyre og fylgde etter, ropa: «Hosianna Davids son! Velsigna vere han som kjem i Herrens namn! Hosianna i det høgste!»
10 A lao kotilong ong nan Ierusalem, toun kanim ap mokimokid indada: Is i?
Då han so drog inn i Jerusalem, vart det eit heilt oppstyr i byen; dei spurde: «Kven er dette?»
11 Pokon o katitiki: Nan i Iesus, saukop en Nasaret en Kaliläa.
Og folkehoparne svara: «Det er profeten, Jesus frå Nasaret i Galilæa.»
12 Iesus ap kotilong ong nan im en kaudok en Kot, ap kotin kase sang karos, me kin netinet nan im en kaudok, o kotin wukededi tepel en saunkawilian moni ko, o deun men netin muroi.
So gjekk Jesus inn i Guds tempel og dreiv ut alle som handla i heilagdomen; han velte bordi åt pengevekslarane og krakkarne åt deim som selde duvor,
13 O kotin masani ong irail: A intingidi: Im ai pan adaneki im en kapakap, a komail wia kilar deu en lipirap.
og sagde til deim: «Det stend skrive: «Mitt hus skal kallast eit bønehus, » men de gjer det til eit røvarbol.»
14 A me maskun o me sikil akan poto dong i nan im en kaudok o; i ari kotin kakel irail adar.
I templet kom det blinde og halte til honom, og han gjorde deim gode att.
15 A samero lapalap o saunkawewe kan lao kilanger manaman akan, me a kotin wiadar, o seri kan nan im en kaudok, me ngisingis indada: Osiana ong sapwilim en Dawid! Irail ap makara kidar,
Men då dei øvste prestarne og dei skriftlærde såg underi han gjorde, og høyrde borni som ropa i templet: «Hosianna Davids son!» so vart dei arge og sagde til honom:
16 Indai ong i: Kom sota mangi, me mepukat katitiki? A Iesus kotin masani ong irail: Ei, komail saikenta doropwe: Sang nan au en seri o me kin kang didi, ir me kotin kapwaiadar kaping eu?
«Høyrer du kva desse segjer?» «Ja!» svara han. «Hev de aldri lese: «Av småsveins mål og sogbarns låt hev du ein lovsong laga deg?»»
17 I ari kotin muei sang irail, kotila sang nan kanim o, koti dong Petanien o pweiokidi wasa o.
So gjekk han frå deim og ut or byen, til Betania, og var der med natti.
18 A ni mansang ni a kotin purlang kanim o, ap men konotedar:
Då han gjekk inn til byen att um morgonen, vart han svolten.
19 A kotin masani tuka pik pot ni kailan al o, ap kotilang i. A sota, me a kotin diaradar, pwe ta eta, ap kotin masani ong i: Koe solar pan wa kokolata! A tuka pik ap madang mongedier. (aiōn g165)
Då fekk han sjå eit einsleg fiketre attmed vegen. Han gjekk der burt, men fann’kje anna på treet enn lauv. Då sagde han til det: «Aldri i verdi skal det koma frukt på deg meir.» Og straks turka fiketreet. (aiōn g165)
20 Tounpadak kan lao kilanger, irail ap puriamui kidar indada: Daduen tuka pik o madang mongelar.
Då læresveinarne såg det, undra dei seg og sagde: «Korleis kunde det hava seg at fiketreet turka so brått?»
21 A Iesus kotin sapeng masani ong irail: Melel I indai ong komail, ma komail poson, ap sota peikasal, kaidin met eta, me wiaui ong tuka pik en, me komail pan kak wiada, pwe ma komail pan indang nana wet: Mokid wei lokidokila nan madau, nan a pan pwaida.
Jesus svara: «Det segjer eg dykk for sant: Dersom de trur og ikkje tvilar, so skal de gjera større ting enn det med fiketreet, ja, um de so segjer til dette fjellet: «Lyft deg upp og kasta deg ut i havet!» so skal det verta so.
22 O meakaros komail pan poeki ni omail kapakap, ap poson komail pan ale.
Og alt de bed um, skal de få, so sant de trur.»
23 A lao kotilong ong nan im en kaudok o, samero lapalap akan o saumas en toun sap o ap ko dong i ni a kotin kaukawewe indada: Manaman en is, me komui wiaki mepukat? O is me ki ong komui manaman wet?
So gjekk han inn i templet, og med han lærde folket, kom dei øvste prestarne og styresmennerne for lyden burt til honom og sagde: «Kva rett hev du til å gjera dette, og kven gav deg den retten?»
24 A Iesus kotin sapeng masani ong irail: I pan pil kalelapok meakot re omail, ma komail pan sapeng ia, I pil pan indang komail manaman en is, me I wiaki mepukat.
«No vil eg og spyrja dykk um ein ting, » sagde Jesus; «svarar de meg på det, so skal eg segja dykk kva rett eg hev til å gjera dette:
25 En Ioanes a paptais a tapi sang ia? Men nanlang de me ren aramas? Irail ap lamelame nan pung arail katiti, ma kitail pan inda men nanlang, a pan masani ong kitail: Da me komail so posonki i?
Kvar var dåpen åt Johannes ifrå - frå himmelen eller frå menneskje?» Då sagde dei seg imillom: «Svarar me: «Frå himmelen, » so segjer han: «Kvi trudde de honom då ikkje?»
26 A ma kitail inda, me ren aramas, kitail masak pokon o, pwe karos kin wia saukopki Ioanes,
Og svarar me: «Frå menneskje, » då må me ræddast folket; for alle held Johannes for ein profet.»
27 Irail ari sapeng Iesus potoan ong: Kit sota potoan. I ari pil masani ong irail: I sota pil pan indai ong komail, manaman en is, me I wiaki mepukat.
So svara dei: «Det veit me ikkje.» «Då vil ikkje eg heller segja dykk kva rett eg hev til å gjera dette, » svara Jesus.
28 A iaduen omail lamelam? Aramas amen naineki ol riamen. A kola ren amen indang i: Lao, kola ran wet dodok nan ai mat en wain.
«Men kva meiner de um det: Det var ein mann som hadde tvo søner. Han kom til den eine og sagde: «Gakk burt i vingarden, og arbeid der i dag, son min!»
29 A sapeng indada: I sota mauki; a mur ekis a kalukila, ap koieila.
«Nei, eg vil ikkje, » svara han, men sidan angra han på det og gjekk.
30 O a kola ren me teio indai ong pil dueta. I me sapeng indada: Ei maing; ap sota kola.
So kom faren til den andre, og sagde det same med honom. «Ja, herre, det skal eg, » svara han, men han gjekk ikkje.
31 Ari, is re’ra, me wiadar insen en sam a? Irail potoan ong i: Men mas o. Iesus kotin masani ong irail: Melel I indai ong komail, saunopwei o me nenek kan pan mo’mail pedelong ong nan wein Kot.
Kven av dei tvo gjorde no det faren vilde?» «Den fyrste, » svara dei. Då sagde Jesus til deim: «Det segjer eg dykk for sant: Tollmenner og skjøkjor kjem fyrr inn i Gudsrike enn de.
32 Pwe Ioanes pwara dong komail, padapadak ong komail duen al pung, a komail sota kamelele i; a saunopwei o me nenek kan kamelele i. A komail lao kilanger, komail sota kalukila, pwen kamele i.
For Johannes kom til dykk på rettferdsvegen, men de trudde honom ikkje. Tollmennerne og skjøkjorne dei trudde honom; men endå de såg det, kom de ikkje på andre tankar, og trudde honom ikkje då heller.
33 Komail rong pil apot karaseras! Kaun pan im amen padukedier mat en wain eu o kele pene, ap weiradar deun men wungid wan wain, o kauada im en daulik eu, ap kasile kin i ong saumat akai, o momaitelar nan wai.
Høyr no ei onnor likning: Det var ein gong ein husbonde, som laga ein vingard, og sette gjerde kringum, og stelte til ei vinpersa, og bygde eit tårn; so leigde han hagen burt til brukarar og for ut or landet.
34 A lao ansau en rak, a kadaralang saumat akan a ladu kai, pwen ale a wan wain.
Då det no leid til at dei skulde hausta av hagen, sende han sveinarne sine til brukarane etter avlingi han skulde hava.
35 Saumat akan ap saikedi a ladu kan; re woki amen, kamela amen, a amen me re kate.
Men brukarane greip sveinarne hans: ein skamslo dei, og ein drap dei, og ein steina dei.
36 A pil kadarala ladu kai, toto sang men mas, Irail ari wiai ong irail pil dueta.
So sende han andre sveinar, fleire enn fyrste gongen; men dei gjorde like eins med deim.
37 A ikmuri a kadara wong irail na ol masani: Nan re pan masak nai ol.
Sist so sende han son sin til deim og sagde: «Dei hev no vel age for son min!»
38 A saumat akan lao kilanger ol o, irail ap kasokasoi nan pung arail: I me pan ale soso, ukodo kitail en kamela i, a kitail pan id ale a soso.
Men då brukarane såg sonen, sagde dei seg imillom: «Sjå der er ervingen! Kom, lat oss slå honom i hel og eigna til oss arven hans!»
39 Irail ari saikedi i o kasapoke sang i nan mat en wain o, o kamela i.
So tok dei honom og støytte honom ut or vingarden og slo honom i hel.
40 Ari, monsap en mat en wain lao pwarado, da me a pan wiai ong saumat pukat?
Når no vingardseigaren kjem, kva skal han då gjera med desse brukarane?»
41 Irail potoan ong i: A pan kamela aramas sued pukat, ap pan neki ong akai saumat a mat en wain o, me pan ki ong i wan wain ni ansau me kon ong.
«Med vondt skal han løna desse vonde mennerne, » svara dei; «han skal gjera ende på deim, og vingarden skal han leiga burt til andre brukarar, som gjev han avlingi i rette tid.»
42 Iesus ap kotin masani ong irail: Komail saikenta doropwer nan kisin likau kan: Takai o, me sause kan kasapokelar, ap id wialar takai en pukakaim. Mepukat wiauier ren Kaun o, men kapuriamui patail?
Då sagde Jesus til dei: «Hev de aldri lese i skrifterne: «Den steinen som byggjarane vanda, den var det som vart hyrnestein; D’er Herren sjølv som so hev gjort det; for oss er det eit under stort?»
43 I me I indai ong komail, wein Kot pan sapadoke sang komail, ap ko ong eu kainok, me pan kida wa.
Difor segjer eg dykk at Gudsriket skal takast ifrå dykk og gjevast til eit folk som ber dei frukterne som høyrer til der.
44 O meamen pupedi ong pon takai wet, pan ola, a meamen me a pan pupedi ong poa, a pan pitaki pasang i.
Og den som fell på steinen, han skal slå seg sund, men den som steinen fell på, skal han smuldra til dust.»
45 A samero lapalap o Parisär akan lao rongadar a karaseras akan, re mulikiadar, me a kotin karaserase kin irail.
Då dei øvste prestarne og farisæarane høyrde likningarne hans, skyna dei at det var deim han tala um.
46 Irail ari masamasan sili en saikidi i, a re masak aramas akan, pwe re wia kin i saukop amen.
Og dei tenkte på å gripa honom, men torde ikkje for folket; for dei heldt honom for ein profet.
