غزل غزلها 1

1 غزل غزلهای سلیمان.

2 مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است.

Let him kiss me with the kiss of his mouth: for thy breasts are better than wine,

3 تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند.

Smelling sweet of the best ointments. Thy name is as oil poured out: therefore young maidens have loved thee.

4 مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند.

Draw me: we will run after thee to the odour of thy ointments. The king hath brought me into his storerooms: we will be glad and rejoice in thee, remembering thy breasts more than wine: the righteous love thee.

5 ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان.

I am black but beautiful, O ye daughters of Jerusalem, as the tents of Cedar, as the curtains of Solomon.

6 به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم.

Do not consider me that I am brown, because the sun hath altered my colour: the sons of my mother have fought against me, they have made me the keeper in the vineyards: my vineyard I have not kept.

7 ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟

Shew me, O thou whom my soul loveth, where thou feedest, where thou liest in the midday, lest I begin to wander after the flocks of thy companions.

8 ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران.

If thou know not thyself, O fairest among women, go forth, and follow after the steps of the flocks, and feed thy kids beside the tents of the shepherds.

9 ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی.

To my company of horsemen, in Pharao’s chariots, have I likened thee, O my love.

10 گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست.

Thy cheeks are beautiful as the turtledove’s, thy neck as jewels.

11 ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت.

We will make thee chains of gold, inlaid with silver.

12 آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد.

While the king was at his repose, my spikenard sent forth the odour thereof.

13 محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد.

A bundle of myrrh is my beloved to me, he shall abide between my breasts.

14 محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند.

A cluster of cypress my love is to me, in the vineyards of Engaddi.

15 تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است.

Behold thou art fair, O my love, behold thou art fair, thy eyes are as those of doves.

16 ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند

Behold thou art fair, my beloved, and comely. Our bed is flourishing.

17 و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند.

The beams of our houses are of cedar, our rafters of cypress trees.

King Solomon in Old Age