غزل غزلها 5

1 ای محبوبهٔ من وای عروس من، من به باغ خود آمده‌ام! مُر و عطرهایم را جمع می‌کنم، عسل خود را می‌خورم و شیر و شرابم را می‌نوشم. دوستان ای دوستان بخورید و بنوشید و از عشق سرمست و سرشار شوید.

我妹子，我新婦， 我進了我的園中， 採了我的沒藥和香料， 吃了我的蜜房和蜂蜜， 喝了我的酒和奶。 〔耶路撒冷的眾女子〕 我的朋友們，請吃！ 我所親愛的，請喝，且多多地喝！

2 می‌خوابم، اما دلم آرام ندارد. صدای محبوبم را می‌شنوم که بر در کوبیده، می‌گوید: «باز کن ای محبوبهٔ من و ای دلدار من، ای کبوتر من که در تو عیبی نیست. سرم از ژالهٔ شبانگاهی خیس شده و شبنم بر موهایم نشسته است.»

我身睡臥，我心卻醒。 這是我良人的聲音； 他敲門說： 〔新郎〕 我的妹子，我的佳偶， 我的鴿子，我的完全人， 求你給我開門； 因我的頭滿了露水， 我的頭髮被夜露滴濕。

3 ولی من لباسم را از تن درآورده‌ام، چگونه می‌توانم دوباره آن را بپوشم؟ پاهایم را شسته‌ام، چگونه می‌توانم آنها را دوباره کثیف کنم؟

我回答說： 我脫了衣裳，怎能再穿上呢？ 我洗了腳，怎能再玷污呢？

4 محبوبم دستش را از سوراخ در داخل کرده و می‌کوشد در را باز کند. دلم برای او به شدت می‌تپد.

我的良人從門孔裏伸進手來， 我便因他動了心。

5 برمی‌خیزم تا در را به روی او بگشایم. وقتی دست بر قفل می‌نهم، انگشتانم به عطر مُر آغشته می‌گردد.

我起來，要給我良人開門。 我的兩手滴下沒藥； 我的指頭有沒藥汁滴在門閂上。

6 در را برای محبوبم باز می‌کنم، ولی او رفته است. چقدر دلم می‌خواهد باز صدایش را بشنوم! دنبالش می‌گردم، اما او را در هیچ جا نمی‌یابم. صدایش می‌کنم، ولی جوابی نمی‌شنوم.

我給我的良人開了門； 我的良人卻已轉身走了。 他說話的時候，我神不守舍； 我尋找他，竟尋不見； 我呼叫他，他卻不回答。

7 شبگردهای شهر مرا می‌یابند و می‌زنند و مجروحم می‌کنند. نگهبانان حصار ردای مرا از من می‌گیرند.

城中巡邏看守的人遇見我， 打了我，傷了我； 看守城牆的人奪去我的披肩。

8 ای دختران اورشلیم، شما را قسم می‌دهم که اگر محبوب مرا یافتید به او بگویید که من از عشق او بیمارم.

耶路撒冷的眾女子啊，我囑咐你們： 若遇見我的良人， 要告訴他，我因思愛成病。

9 ای زیباترین زنان، مگر محبوب تو چه برتری بر دیگران دارد که ما را اینچنین قسم می‌دهی؟

你這女子中極美麗的， 你的良人比別人的良人有何強處？ 你的良人比別人的良人有何強處， 你就這樣囑咐我們？

10 محبوب من سفیدرو و زیباست. او در میان ده هزار همتایی ندارد.

我的良人白而且紅， 超乎萬人之上。

11 سر او با موهای مواج سیاه رنگش، با ارزشتر از طلای ناب است.

他的頭像至精的金子； 他的頭髮厚密纍垂，黑如烏鴉。

12 چشمانش به لطافت کبوترانی است که کنار نهرهای آب نشسته‌اند و گویی خود را در شیر شسته‌اند.

他的眼如溪水旁的鴿子眼， 用奶洗淨，安得合式。

13 گونه‌هایش مانند گلزارها، معطر هستند. لبانش مثل سوسنهایی است که از آنها عطر مُر می‌چکد.

他的兩腮如香花畦， 如香草臺； 他的嘴唇像百合花， 且滴下沒藥汁。

14 دستهایش همچون طلایی است که با یاقوت آراسته شده باشند. پیکرش عاج شفاف گوهرنشان است.

他的兩手好像金管， 鑲嵌水蒼玉； 他的身體如同雕刻的象牙， 周圍鑲嵌藍寶石。

15 ساقهایش چون ستونهای مرمر است که در پایه‌های طلایی نشانده شده باشند. سیمای او همچون سروهای لبنان بی‌همتاست.

他的腿好像白玉石柱， 安在精金座上； 他的形狀如黎巴嫩， 且佳美如香柏樹。

16 دهانش شیرین است و وجودش دوست داشتنی. ای دختران اورشلیم، این است محبوب و یار من.

他的口極其甘甜； 他全然可愛。 耶路撒冷的眾女子啊， 這是我的良人； 這是我的朋友。