< غزل غزلها 4 >

تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت از پشت روبند به زیبایی و لطافت کبوتران است. گیسوان مواج تو مانند گلهٔ بزهاست که از کوه جلعاد سرازیر می‌شوند. 1
Khenah, nang loe kranghoih parai, tlangai; khenah, na krang hoih parai! Na mikhmai khukhaih hnuk bang ih na mik loe pahuu mik baktiah oh; na sam loe Gilead mae ah kaom maehnawk baktiah oh.
دندانهای تو به سفیدی گوسفندانی هستند که به تازگی پشمشان را چیده و آنها را شسته باشند؛ هر کدام جفت خویش را دارد و هیچ‌کدام تنها نیست. 2
Na haanawk loe amui aah moe, tui amthluk pacoengah angzo, caa kakak maeto doeh kaom o ai, caa hnetto sah boih tuu baktiah oh.
لبانت سرخ و دهانت زیباست. گونه‌هایت از پشت روبند همانند دو نیمهٔ انار است. 3
Na pahninawk loe tlangqui kathim baktiah oh moe, na thuih ih lok loe tahngaih han nawm; mikhmai khukhaih kahni hnuk bang ih naalaking loe buhmaeh thingthai ahap baktiah oh.
گردنت به گردی برج داوود است و زینت گردنت مانند هزار سپر سربازانی است که دور تا دور برج را محاصره کرده‌اند. 4
Na tahnong loe David mah sak ih maiphaw congca suekhaih, misatuh kaminawk mah patoh ih misa pakaahaih sangto suekhaih imsang baktiah oh.
سینه‌هایت مثل بچه غزالهای دو قلویی هستند که در میان سوسنها می‌چرند. 5
Na tahnunawk loe lili pawk salakah kamhai, tasuk caa kangphae hnetto baktiah oh.
پیش از آنکه آفتاب طلوع کند و سایه‌ها بگریزند، من به کوه مُر و تپهٔ کندر خواهم رفت. 6
Khodai tom moe, khoving boeng ai naah, myrrh mae ah ka caeh moe, hmuihoih maesom nuiah ka caeh han.
تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! در تو هیچ نقصی نیست. 7
Ka tlangai, nang loe na suidik; coek koi roe na tawn ai.
ای عروس من، با من بیا. از بلندیهای لبنان، از قلۀ اَمانه و از فراز سنیر و حرمون، جایی که شیران و پلنگان لانه دارند، به زیر بیا. 8
Ka hamh ih tangla, Lebanon hoiah kai khaeah angzo ah, Lebanon hoiah kai khaeah angzo ah; Amana maesom, Shenir maesom, Hermon maesom, kaipui ih akhawnawk, kaithlaeng ohhaih maenawk hoiah khen ah.
ای محبوبهٔ من و ای عروس من، تو با یک نگاهت دلم را ربودی و با یک حلقهٔ گردنبندت مرا در بند کشیدی. 9
Ka tanuh, ka hamh ih tangla, ka palungthin hae na lak ving boeh, vaito nang danh moe, na oih ih sui bungmu maeto mah, ka palungthin hae nang zaeh ving boeh.
ای محبوبهٔ من و ای عروس من، چه گواراست عشق تو! عشق تو دلپذیرتر از شراب است و خوشبوتر از تمامی عطرها. 10
Ka tanuh, ka hamh ih tangla, nang palunghaih loe kawkruk maw hoih! Nang palunghaih loe misurtui pongah hoih kue moe, na hmuihoih tui loe hmuihoih tuinawk boih pongah doeh hoih kue.
از لبان تو عسل می‌چکد و در زیر زبانت شیر و عسل نهفته است. بوی لباس تو همچون رایحهٔ دل‌انگیز درختان لبنان است. 11
Aw ka hamh ih tangla, na pahni hoiah khoitui baktih kaluep tui to longh; na palai ah tahnutui hoi khoitui to oh; nang khuk ih kahni loe Lebanon ih hmuihoih tui baktiah oh.
ای محبوبهٔ من و ای عروس من، تو مانند باغی بسته، و همچون چشمه‌ای دست نیافتنی، تنها از آن من هستی. 12
Ka tanuh, ka hamh ih tangla, nang loe khah khoep ih takha baktiah na oh moe, khah khoep ih tuipuek baktih, catui daeng ih tuibap baktiah na oh.
تو مثل بوستان زیبای انار هستی که در آن میوه‌های خوش طعم به ثمر می‌رسند. در تو سنبل و حنا، زعفران و نیشکر، دارچین و گیاهان معطری چون مُر و عود می‌رویند. 13
Na thling ih akungnawk loe athaih kaluep kathai, buhmaeh thaih baktih, hmuihoih henna hoi nard kung baktiah oh,
14
hmuihoih nard hoiah saffron, kalamus hoiah cinnamon hmuihoih thing, myrrh hoi aloe, hmuihoih boih thungah hmuihoih koek ah oh o;
تو مانند چشمه‌ساری هستی که باغها را سیراب می‌کند و همچون آب روانی هستی که از کوههای لبنان جاری می‌شود. 15
nang loe tuipuek kaom takha, tui kaang thai ai tuibap, Lebanon hoi kalong vacongnawk baktiah na oh.
ای نسیم شمال، و ای باد جنوب، برخیزید! برخیزید و بر من که باغ محبوبم هستم بوزید تا بوی خوش من همه جا پراکنده شود. بگذارید او به باغ خود بیاید و از میوه‌های خوش طعم آن بخورد. 16
Aw aluek bang ih takhi, angthawk ah, aloih bang ih takhi, angzo ah; kai ih takha thungah song ah; hmuihoih to amsong nasoe. Ka tlangai to angmah ih takha thungah angzo nasoe loe, kaluep thingthainawk to caa nasoe.

< غزل غزلها 4 >