غزل غزلها 2
| من نرگسِ شارون و سوسن وادیها هستم. | 1 |
I am a rose of Sharon, A lily of the valleys.
| آری، محبوبهٔ من در میان زنان همچون سوسنی است در میان خارها. | 2 |
[[Lov.]] As the lily among thorns, So is my love among the daughters.
| محبوب من در میان مردان مانند درخت سیبی است در میان درختان جنگلی. در زیر سایه‌اش می‌نشینم، و میوه‌اش کامم را شیرین می‌سازد. | 3 |
[[M.]] As the apple-tree among the trees of the forest, So is my beloved among the sons. In his shadow I love to sit down, And his fruit is sweet to my taste.
| او مرا به تالار ضیافتش آورد و به همه نشان داد که چقدر مرا دوست دارد. | 4 |
He hath brought me to his banqueting-house, And his banner over me is love. Strengthen me with raisins,
| مرا با کشمش تقویت دهید، و جانم را با سیب تازه کنید، زیرا من از عشق او بیمارم. | 5 |
Refresh me with apples! For I am sick with love.
| دست چپ او زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. | 6 |
His left hand is under my head, And his right hand embraceth me!
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که مزاحم عشق ما نشوید. | 7 |
[[Lov.]] I charge you, O ye daughters of Jerusalem, By the gazelles, and by the hinds of the field, That ye stir not up, nor awake my love, till she please!
| گوش کنید! این محبوب من است که دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آید. | 8 |
[[M.]] The voice of my beloved! Behold, he cometh, Leaping upon the mountains, Bounding upon the hills.
| محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت دیوار ما از پنجره نگاه می‌کند. | 9 |
Like a gazelle is my beloved, Or a young hind. Behold, he standeth behind our wall; He is looking through the windows; He glanceth through the lattice.
| محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا. | 10 |
My beloved speaketh, and saith to me, “Rise up, my love, my fair one, and come away!
| زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. | 11 |
For, lo, the winter is past, The rain is over and gone;
| گلها شکفته و زمان نغمه سرایی فرا رسیده است. صدای پرندگان در ولایت ما به گوش می‌رسد. | 12 |
The flowers appear on the earth; The time of the singing of birds is come, And the voice of the turtle is heard in our land;
| درخت انجیر نوبر خود را داده و هوا از رایحهٔ تاکهای نوشکفته، عطرآگین گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.» | 13 |
The fig-tree is spicing its green fruit; The vines in blossom give forth fragrance. Arise, my love, my fair one, and come away!
| ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم. | 14 |
O my dove, that art in the recesses of the rock, In the hiding-places of the steep craggy mountain, Let me see thy face, Let me hear thy voice! For sweet is thy voice, And thy face lovely.”
| روباهان کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند بگیرید، چون تاکستان ما شکوفه کرده است. | 15 |
Take ye for us the foxes, The little foxes that spoil the vines; For our vines are now in blossom.
| محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در میان سوسنها می‌چراند. | 16 |
My beloved is mine, and I am his; He feedeth among the lilies.
| ای محبوب من، پیش از آنکه روز تمام شود و سایه‌ها بگریزند، نزد من بیا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای پرصخره، به سوی من بشتاب. | 17 |
When the day breathes, and the shadows flee away, Come again, my beloved, like a gazelle, or a young hind, Upon the craggy mountains.
