غزل غزلها 1

1 غزل غزلهای سلیمان.

2 مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است.

Да лобжет мя от лобзаний уст своих: яко блага сосца твоя паче вина,

3 تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند.

и воня мира твоего паче всех аромат. Миро излияное имя твое: сего ради отроковицы возлюбиша тя.

4 مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند.

Привлекоша тя: вслед тебе в воню мира твоего течем. Введе мя царь в ложницу свою: возрадуемся и возвеселимся о тебе, возлюбим сосца твоя паче вина: правость возлюби тя.

5 ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان.

Черна есмь аз и добра, дщери Иерусалимския, якоже селения Кидарска, якоже завесы Соломони.

6 به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم.

Не зрите мене, яко аз есмь очернена, яко опали мя солнце: сынове матере моея сваряхуся о мне, положиша мя стража в виноградех: винограда моего не сохраних.

7 ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟

Возвести ми, егоже возлюби душа моя, где пасеши? Где почиваеши в полудне? Да не когда буду яко облагающаяся над стады другов твоих.

8 ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران.

Аще не увеси самую тебе, добрая в женах, изыди ты в пятах паств и паси козлища твоя у кущей пастырских.

9 ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی.

Конем моим в колесницех фараоновых уподобих тя, ближняя моя.

10 گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست.

Что украшены ланиты твоя яко горлицы, выя твоя яко монисты?

11 ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت.

Подобия злата сотворим ти с пестротами сребра.

12 آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد.

Дондеже (будет) царь на восклонении своем, нард мой даде воню свою.

13 محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد.

Вязание стакти брат мой мне, посреде сосцу моею водворится:

14 محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند.

грезн кипров брат мой мне в виноградех Енгаддовых.

15 تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است.

Се, еси добра, искренняя моя, се, еси добра: очи твои голубине.

16 ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند

Се, еси добр, брат мой, и еще красен: одр наш со осенением,

17 و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند.

преклади дому нашего кедровии, дски нашя кипарисныя.

King Solomon in Old Age