< غزل غزلها 1 >

غزل غزلهای سلیمان. 1
Høisangen av Salomo.
مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است. 2
Han kysser mig med kyss av sin munn! For din kjærlighet er bedre enn vin.
تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند. 3
Liflig er duften av dine salver, ditt navn er en utgytt salve; derfor elsker jomfruene dig.
مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند. 4
Drag mig! Vi vil løpe efter dig. Kongen har ført mig inn i sine kammer; vi vil fryde og glede oss i dig, vi vil prise din kjærlighet mere enn vin; opriktig elsker de dig.
ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان. 5
Sort er jeg, men yndig, I Jerusalems døtre, som Kedars telter, som Salomos telttepper.
به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم. 6
Se ikke på mig, fordi jeg er så sort, fordi solen har brent mig! Min mors sønner blev vrede på mig, de satte mig til å vokte vingårdene; min egen vingård har jeg ikke voktet.
ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟ 7
Si mig, du som min sjel elsker: Hvor vokter du hjorden? Hvor lar du den hvile om middagen? For hvorfor skal jeg være lik en kvinne som går tilsløret ved dine stallbrødres hjorder?
ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران. 8
Vet du det ikke, du fagreste blandt kvinner, så gå ut i fårenes spor og vokt dine kje ved hyrdenes hytter!
ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی. 9
Med gangerne foran Faraos vogner ligner jeg dig, min venninne!
گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست. 10
Yndige er dine kinner mellem kjedene, din hals i perleradene.
ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت. 11
Gullkjeder vil vi gjøre dig med sølvprikker på.
آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد. 12
Så lenge kongen satt ved sitt bord, gav min nardus sin duft.
محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد. 13
Min elskede er mig en myrrakule, som hviler mellem mine bryster.
محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند. 14
Min elskede er mig en cyperdrue i En-Gedis vingårder.
تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است. 15
Hvor fager du er, min venninne, hvor fager du er! Dine øine er duer.
ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند 16
Hvor du er vakker, min elskede, hvor skjønn du er! Og vårt leie er grønt.
و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند. 17
Sedrer er bjelkene i vårt hus, cypresser er vårt tavlede loft.

< غزل غزلها 1 >