غزل غزلها 1
| غزل غزلهای سلیمان. | 1 |
Højsangen, som er af Salomo.
| مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است. | 2 |
Han kysse mig med Kys af sin Mund; thi din Kærlighed er bedre end Vin.
| تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند. | 3 |
Dine Salver ere gode at lugte, dit Navn er som en Salve, der udgydes; derfor elske unge Piger dig.
| مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند. | 4 |
Drag mig! efter dig ville vi løbe; Kongen førte mig ind i sine inderste Kamre; vi ville fryde os og glæde os i dig, vi ville prise din Kærlighed mere end Vin; de oprigtige elske dig.
| ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان. | 5 |
Jeg er sort, dog yndig, I Jerusalems Døtre! som Kedars Pauluner, som Salomos Telte.
| به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم. | 6 |
Ser ikke paa mig, at jeg er sort; thi Solen har brændt mig; min Moders Sønner ere blevne vrede paa mig, de have sat mig til Vingaardenes Vogterinde; min Vingaard, som jeg havde, har jeg ikke bevogtet.
| ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟ | 7 |
Giv mig til Kende, du, hvem min Sjæl elsker! hvor du vogter, hvor du lader Hjorden ligge om Middagen, at jeg ikke skal være som en Kvinde, der gaar tilhyllet ved dine Medbrødres Hjorde.
| ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران. | 8 |
Dersom du ikke ved det, du dejligste iblandt Kvinderne! da gak ud i Faarenes Spor, og vogt dine Kid ved Hyrdernes Boliger!
| ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی. | 9 |
Ved Hestene for Faraos Vogn ligner jeg dig, min Veninde!
| گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست. | 10 |
Dine Kinder ere yndige under Kæderne og din Hals under Perlesnorene.
| ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت. | 11 |
Vi ville gøre dig Guldkæder med Sølvprikker.
| آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد. | 12 |
Saa længe Kongen var i sin Kreds, gav min Nardus sin Lugt.
| محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد. | 13 |
Min elskede er mig en Myrrakugle, som forbliver imellem mine Bryster.
| محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند. | 14 |
Min elskede er mig en Koferdrue, i Vingaardene, udi En-Gedi.
| تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است. | 15 |
Se, du, min Veninde! er dejlig; se, du er dejlig, dine Øjne ere Duer.
| ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند | 16 |
Se, du, min elskede! er yndig, ja yndig, ja, vort Leje er grønt.
| و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند. | 17 |
Vore Huses Bjælker ere Cedre, vort Loft er Cypresser.
