رومیان 3

1 پس یهودی بودن چه امتیازی دارد؟ آیا در رسم ختنه ارزشی نهفته است؟

What is the advantage, then, of being a Jew? or what is the good of circumcision?

2 بله، از هر جهت امتیازات بسیاری در اینها نهفته است! نخست اینکه احکام خدا به یهودیان به امانت سپرده شده است.

Great in every way. First of all, because the Jews were entrusted with God’s utterances.

3 اما اگر برخی از ایشان امین نبودند، چه باید گفت؟ آیا امین نبودن ایشان سبب می‌شود امین بودن خدا باطل گردد؟

What follows then? Some, no doubt, showed a want of faith; but will their want of faith make God break faith? Heaven forbid!

4 البته که نه! حتی اگر همه دروغگو باشند، خدا راستگو است. همان‌گونه که در کتب مقدّس نوشته شده: «ثابت می‌کنی که در آنچه می‌گویی، راستگو هستی، و در محکمه، پیروز می‌شوی.»

God must prove true, though every man prove a liar! As Scripture says of God — ‘That thou mayest be pronounced righteous in what thou sayest, and gain thy cause when men would judge thee.’

5 اما ممکن است برخی بگویند که گناهکار بودن ما نتیجۀ خوبی دارد، زیرا کمک می‌کند تا انسان ببیند که خدا تا چه حد عادل است. پس آیا دور از انصاف نیست که ما را مجازات کند؟ (البته چنین استدلالی کاملاً انسانی است.)

But what if our wrong-doing makes God’s righteousness all the clearer? Will God be wrong in inflicting punishment? (I can but speak as a man.) Heaven forbid!

6 البته که دور از انصاف نیست! در غیر این صورت، خدا با چه صلاحیتی می‌توانست دنیا را داوری کند؟

Otherwise how can God judge the world?

7 اما باز کسی ممکن است بگوید: «اگر نادرستی من سبب می‌شود راستی خدا نمایان‌تر گردد و جلالش بیشتر دیده شود، چگونه می‌تواند مرا همچون یک گناهکار محکوم سازد؟»

But, if my falsehood redounds to the glory of God, by making his truthfulness more apparent, why am I like others, still condemned as a sinner?

8 بعضی نیز به ما تهمت می‌زنند و ادعا می‌کنند که ما می‌گوییم: «هر چقدر بیشتر گناه کنیم، نفع بیشتری حاصل می‌شود!» آنانی که چنین سخنانی می‌گویند، سزاوارند که محکوم گردند.

Why should we not say — as some people slanderously assert that we do say — ‘Let us do evil that good may come’? The condemnation of such men is indeed just!

9 پس چه نتیجه‌ای باید گرفت؟ آیا ما یهودیان بهتر از دیگرانیم؟ نه، به هیچ وجه! زیرا قبلاً نشان دادیم که همگان، چه یهودی و چه غیریهودی، تحت سلطۀ گناه قرار دارند.

What follows, then? Are we Jews in any way superior to others? Not at all. Our indictment against both Jews and Greeks was that all alike were in subjection to sin.

10 همان‌طور که در کتب مقدّس نوشته شده: «کسی عادل نیست، حتی یک نفر.

As Scripture says — ‘There is not even one who is righteous,

11 هیچ‌کس براستی دانا نیست؛ هیچ‌کس در جستجوی خدا نیست.

not one who understands, not one who is searching for God!

12 همه گمراه شده‌اند؛ همه عاطل و باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست، حتی یک نفر.»

They have all gone astray; they have one and all become depraved; there is no one who is doing good — no, not one!’

13 «گلویشان گوری است گشاده، زبانشان پر است از دروغ. زهر مار از لبانشان می‌چکد.»

‘Their throats are like opened graves; they deceive with their tongues.’ ‘The venom of serpents lies behind their lips,’

14 «دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.»

‘And their mouths are full of bitter curses.’

15 «پاهایشان برای ریختن خون می‌شتابند.

‘Swift are their feet to shed blood.

16 هرجا می‌روند ویرانی و فلاکت برجای می‌گذارند.

Distress and trouble dog their steps,

17 آنها عاری از صلح و آرامش‌اند.»

and the path of peace they do not know.’

18 «آنها هیچ ترسی از خدا ندارند.»

‘The fear of God is not before their eyes.’

19 حال، می‌دانیم هرآنچه شریعت می‌گوید، به آنانی می‌گوید که خود را متعهد ساخته‌اند مطابق با آن عمل کنند، زیرا هدف شریعت این است که فرصت هر بهانه‌ای را از انسان‌ها بگیرد، و نشان دهد که تمام دنیا در حضور خدا تقصیرکارند.

Now we know that everything said in the Law is addressed to those who are under its authority, in order that every mouth may be closed, and the whole world become liable to the judgment of God.

20 زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند با انجام احکام شریعت، در نظر خدا عادل شمرده شود. شریعت فقط نشان می‌دهد که تا چه حد گناهکاریم.

For ‘no human being will be pronounced righteous before God’ as the result of obedience to Law; for it is Law that shows what sin is.

21 اما اکنون خدا راهی پیش پای ما قرار داده تا بدون انجام مطالبات شریعت، بتوانیم عادل شمرده شویم، راهی که در نوشته‌های موسی و انبیای یهود، وعدۀ آن داده شده است.

But now, quite apart from Law, the Divine Righteousness stands revealed, and to it the Law and the Prophets bear witness —

22 ما با ایمان آوردن به عیسی مسیح، عادل شمرده می‌شویم. این در مورد هر کس که ایمان بیاورد، صدق می‌کند. هیچ فرقی هم نمی‌کند که یهودی باشد یا غیریهودی،

the Divine Righteousness which is bestowed, through faith in Jesus Christ, upon all, without distinction, who believe in him.

23 زیرا همه گناه کرده‌اند و از معیارهای پرجلال خدا کوتاه می‌آیند.

For all have sinned, and all fall short of God’s glorious ideal,

24 با این حال، خدا با آن فیض خود که سزاوارش نیستیم، به‌رایگان اعلان می‌کند که عادل شمرده می‌شویم. او این کار را به‌واسطۀ عیسی مسیح انجام داد، آن هنگام که بهای آزادی ما را از مکافات گناهانمان پرداخت کرد.

but, in his loving-kindness, are being freely pronounced righteous through the deliverance found in Christ Jesus.

25 زیرا خدا عیسی را همچون قربانی کفاره‌کنندۀ گناه عرضه داشت. و حال، انسان وقتی ایمان می‌آورد که عیسی زندگی خود را قربانی کرد و خونش را ریخت، در حضور خدا عادل شمرده می‌شود. این قربانی نشان‌دهندۀ عدل و انصاف خدا است، زیرا او با صبر و بردباری تمام، از مجازات آنانی که در گذشته‌ها گناه می‌کردند، خودداری می‌کرده است،

For God set him before the world, to be, by the shedding of his blood, a means of reconciliation through faith. And this God did to prove his righteousness, and because, in his forbearance, he had passed over the sins that men had previously committed;

26 به این دلیل که به آینده می‌نگریست و لطفی را که قصد داشت در زمان حاضر عملی سازد، شامل حال ایشان می‌فرمود. او با این عمل، عدالت خود را ثابت کرد، و اکنون آنانی را که به عیسی ایمان می‌آورند، عادل به شمار می‌آوَرَد.

as a proof, I repeat, at the present time, of his own righteousness, that he might be righteous in our eyes, and might pronounce righteous the man who takes his stand on faith in Jesus.

27 پس آیا می‌توانیم افتخار کنیم به اینکه کاری انجام داده‌ایم تا در پیشگاه خدا پذیرفته شویم؟ نه، زیرا تبرئۀ ما بر اساس اطاعت از شریعت نیست، بلکه بر اساس ایمان است.

What, then, becomes of our boasting? It is excluded. By what sort of Law? A Law requiring obedience? No, a Law requiring faith.

28 بنابراین، ما به‌واسطۀ ایمان عادل شمرده شده‌ایم، نه به‌واسطۀ اطاعت از شریعت.

For we conclude that a man is pronounced righteous on the ground of faith, quite apart from obedience to Law.

29 وانگهی، آیا خدا فقط خدای یهودیان است؟ مگر خدای غیریهودیان هم نیست؟ البته که هست.

Or can it be that God is the God only of the Jews? Is not he also the God of the Gentiles?

30 تنها یک خدا هست، و مردمان را تنها به‌واسطۀ ایمان عادل می‌سازد، خواه یهودی باشند و خواه غیریهودی.

Yes, of the Gentiles also, since there is only one God, and he will pronounce those who are circumcised righteous as the result of faith, and also those who are uncircumcised on their showing the same faith.

31 حال، اگر بر ایمان تأکید می‌گذاریم، آیا منظور این است که می‌توانیم شریعت را به دست فراموشی بسپاریم؟ مسلماً نه! در واقع، فقط زمانی شریعت را براستی به‌جا می‌آوریم که ایمان داشته باشیم.

Do we, then, use this faith to abolish Law? Heaven forbid! No, we establish Law.