رومیان 10

1 برادران عزیز، آرزوی قلبی و دعای من برای یهودیان این است که ایشان نجات یابند.

Mu vennad ja õed, mu südamesoov − mu palve Jumalale − on Iisraeli rahva pääste!

2 من می‌دانم که آنان در دل خود چه غیرت و احترامی برای خدا دارند، اما این غیرت از روی درک و شناخت صحیح نیست.

Ma võin tunnistada nende innukast pühendumisest Jumalale, kuid selle aluseks ei ole teadmine, kes ta tegelikult on.

3 زیرا ایشان راهی را که خدا برای انسان در نظر گرفته تا توسط آن مقبول خدا شود، درک نمی‌کنند. با رد کردن راه خدا آنها از راه خودشان که همانا حفظ شریعت است خواستند مقبول خدا شوند.

Nad ei saa aru, kuidas teeb Jumal nad enda ees õigeks, ja nad üritavad end ise õigeks teha. Nad ei võta omaks seda, kuidas Jumal inimesed õigeks teeb.

4 زیرا مسیح پایان شریعت است. در نتیجه همۀ کسانی که به او ایمان آورند مقبول خدا می‌شوند.

Sest Kristus on seaduse täitumine. Kõik, kes temasse usuvad, tehakse õigeks.

5 زیرا موسی دربارۀ عادل شدن از راه شریعت، چنین می‌نویسد: «از طریق اطاعت از احکام شریعت است که شخص از حیات برخوردار می‌شود.»

Mooses kirjutas: „Igaüks, kes teeb seadusele kuuletudes õigust, elab.“

6 اما راه ایمان که انسان را مقبول خدا می‌سازد، می‌گوید: «در دل خود مگو که”چه کسی به آسمان بالا خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به پایین، به زمین بیاورد).

Kuid usust tuleneva õiguse täitmise hoiak ütleb nii: „„Ärge küsige „kes läheb taevasse?“(paludes tuua Kristust alla)“

7 و نیز نگو”چه کسی به ژرفاها پایین خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به زندگی بازگردانَد).» (Abyssos g12)

ega „kes läheb surnute asupaika?“(paludes tuua Kristust surnuist tagasi).“ (Abyssos g12)

8 اما چه می‌گوید؟ «این کلام به شما بسیار نزدیک است؛ آن در دهان و در دل شماست.» و این درست همان کلام ایمان است که ما آن را وعظ می‌کنیم.

Tegelikult ütleb Pühakiri: „Sõnum on teile väga lähedal − see on see, millest te räägite ja mis on teie mõtteis.“Õigupoolest põhineb see sõnum usul, mida esitame.

9 در واقع، اگر انسان با زبان خود نزد دیگران اقرار کند که عیسی مسیح خداوند اوست و در قلب خود نیز ایمان داشته باشد که خدا او را پس از مرگ زنده کرد، نجات خواهد یافت.

Sest kui kuulutate, et võtate Jeesuse Issandana vastu, ja olete oma meeltes veendunud, et Jumal äratas ta surnuist üles, siis saate päästetud.

10 زیرا شخص در دل خود ایمان می‌آوَرَد و عادل شمرده می‌شود، و با زبان ایمان خود را اقرار می‌کند و نجات می‌یابد.

Teie usk Jumalasse teeb teid õigeks ja heaks ning teid päästab see, et tunnistate avalikult Jumala vastuvõtmist.

11 کتب مقدّس نیز می‌فرماید: «هر که به او توکل کند، هرگز سرافکنده نخواهد شد.»

Nagu Pühakiri ütleb: „Kes temasse usuvad, ei pettu.“

12 در این زمینه، یهود و غیریهود یکسانند، زیرا همه دارای یک خداوند هستند، خداوندی که گنجینه‌های عظیم خود را در اختیار همهٔ آنانی می‌گذارد که طالب و تشنهٔ او هستند.

Ei ole mingit vahet juudil ja kreeklasel, sest sama Issand on kõigi Issand ja tema annab heldelt igaühele, kes temalt palub.

13 زیرا «هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت».

Sest „igaüks, kes Issanda nimele toetub, päästetakse“.

14 اما چگونه مردم نام کسی را بخوانند که به او ایمان ندارند؛ و چگونه ایمان بیاورند، در حالی که راجع به او چیزی نشنیده‌اند؟ و چگونه بشنوند، اگر کسی مژدهٔ انجیل را به ایشان اعلام نکند؟

Aga kuidas saavad inimesed toetuda kellelegi, kellesse nad ei usu? Kuidas saavad nad uskuda kellessegi, kellest nad kuulnud ei ole? Kuidas saavad nad kuulda, kui neile ei räägita?

15 و چگونه بروند و اعلام کنند، اگر کسی ایشان را نفرستد؟ نوشته شده: «چه زیباست پاهای کسانی که بشارت می‌آورند.»

Kuidas saavad nad minna välja ja teistele rääkida, kui neid ei läkitata? Just nagu Pühakiri ütleb: „Kes toovad hea uudise, on tõeliselt oodatud!“

16 اما همۀ اسرائیلی‌ها این مژده را نپذیرفتند. زیرا اشعیای نبی می‌فرماید: «خداوندا، چه کسی پیام ما را باور کرده است؟»

Aga mitte kõik ei võta head uudist vastu. Nagu Jesaja küsib: „Issand, kes on uskunud sõnumit, mida nad meilt on kuulnud?“

17 پس ایمان از شنیدن حاصل می‌شود، از شنیدن مژده در مورد مسیح.

Usk Jumalasse tuleb kuulmisest, Kristuse sõnumi kuulmisest.

18 اما می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل نشنیدند؟ البته که شنیده‌اند: «پیامشان به سراسر زمین منتشر گردیده، و کلامشان تا به کرانهای جهان رسیده.»

Asi ei ole selles, nagu poleks nad kuulnud. Hoopis vastupidi: „Nende hääli, kes kõnelevad Jumalast, on kuulda üle kogu maa − nende sõnum läks välja kogu maailma.“

19 باز می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل واقعاً درک کردند؟ بله، درک کردند، زیرا حتی در روزگار موسی، خدا فرمود: «شما با پرستش خدایان بیگانه و باطل، خشم و غیرت مرا برانگیختید، من نیز شما را با قومهای بیگانه و باطل به خشم و غیرت می‌آورم.»

Seega on mu küsimus: „Kas Iisrael ei teadnud?“Kõigepealt ütleb Mooses: „Ma muudan su kadedaks, kasutades inimesi, kes pole isegi mitte rahvus; ma muudan su vihaseks, kasutades asjatundmatuid võõramaalasi!“

20 بعدها اشعیا با جسارت بیشتری، از قول خدا فرمود: «مردمانی که در جستجوی من نبودند، مرا یافتند، و به آنانی که مرا نمی‌جستند، خود را آشکار ساختم.»

Jesaja ütles seda siis veel karmimalt: „Mind leidsid inimesed, kes mind isegi ei otsinud; ma ilmutasin end inimestele, kes isegi minu järele ei küsinud.“

21 اما دربارۀ قوم اسرائیل می‌فرماید: «تمام روز دستهای خود را به سوی ایشان دراز کردم، به سوی قومی نافرمان و لجباز.»

Nagu ütleb Jumal Iisraelile: „Kogu päeva sirutasin ma oma käsi sõnakuulmatu ja kangekaelse rahva poole.“