رومیان 10

1 برادران عزیز، آرزوی قلبی و دعای من برای یهودیان این است که ایشان نجات یابند.

Brothers, certainly the will of my heart, and my prayer to God, is for them unto salvation.

2 من می‌دانم که آنان در دل خود چه غیرت و احترامی برای خدا دارند، اما این غیرت از روی درک و شناخت صحیح نیست.

For I offer testimony to them, that they have a zeal for God, but not according to knowledge.

3 زیرا ایشان راهی را که خدا برای انسان در نظر گرفته تا توسط آن مقبول خدا شود، درک نمی‌کنند. با رد کردن راه خدا آنها از راه خودشان که همانا حفظ شریعت است خواستند مقبول خدا شوند.

For, being ignorant of the justice of God, and seeking to establish their own justice, they have not subjected themselves to the justice of God.

4 زیرا مسیح پایان شریعت است. در نتیجه همۀ کسانی که به او ایمان آورند مقبول خدا می‌شوند.

For the end of the law, Christ, is unto justice for all who believe.

5 زیرا موسی دربارۀ عادل شدن از راه شریعت، چنین می‌نویسد: «از طریق اطاعت از احکام شریعت است که شخص از حیات برخوردار می‌شود.»

And Moses wrote, about the justice that is of the law, that the man who will have done justice shall live by justice.

6 اما راه ایمان که انسان را مقبول خدا می‌سازد، می‌گوید: «در دل خود مگو که”چه کسی به آسمان بالا خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به پایین، به زمین بیاورد).

But the justice that is of faith speaks in this way: Do not say in your heart: “Who shall ascend into heaven?” (that is, to bring Christ down);

7 و نیز نگو”چه کسی به ژرفاها پایین خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به زندگی بازگردانَد).» (Abyssos g12)

“Or who shall descend into the abyss?” (that is, to call back Christ from the dead). (Abyssos g12)

8 اما چه می‌گوید؟ «این کلام به شما بسیار نزدیک است؛ آن در دهان و در دل شماست.» و این درست همان کلام ایمان است که ما آن را وعظ می‌کنیم.

But what does Scripture say? “The word is near, in your mouth and in your heart.” This is the word of faith, which we are preaching.

9 در واقع، اگر انسان با زبان خود نزد دیگران اقرار کند که عیسی مسیح خداوند اوست و در قلب خود نیز ایمان داشته باشد که خدا او را پس از مرگ زنده کرد، نجات خواهد یافت.

For if you confess with your mouth the Lord Jesus, and if you believe in your heart that God has raised him up from the dead, you shall be saved.

10 زیرا شخص در دل خود ایمان می‌آوَرَد و عادل شمرده می‌شود، و با زبان ایمان خود را اقرار می‌کند و نجات می‌یابد.

For with the heart, we believe unto justice; but with the mouth, confession is unto salvation.

11 کتب مقدّس نیز می‌فرماید: «هر که به او توکل کند، هرگز سرافکنده نخواهد شد.»

For Scripture says: “All those who believe in him shall not be confounded.”

12 در این زمینه، یهود و غیریهود یکسانند، زیرا همه دارای یک خداوند هستند، خداوندی که گنجینه‌های عظیم خود را در اختیار همهٔ آنانی می‌گذارد که طالب و تشنهٔ او هستند.

For there is no distinction between Jew and Greek. For the same Lord is over all, richly in all who call upon him.

13 زیرا «هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت».

For all those who have called upon the name of the Lord shall be saved.

14 اما چگونه مردم نام کسی را بخوانند که به او ایمان ندارند؛ و چگونه ایمان بیاورند، در حالی که راجع به او چیزی نشنیده‌اند؟ و چگونه بشنوند، اگر کسی مژدهٔ انجیل را به ایشان اعلام نکند؟

Then in what way will those who have not believed in him call upon him? Or in what way will those who have not heard of him believe in him? And in what way will they hear of him without preaching?

15 و چگونه بروند و اعلام کنند، اگر کسی ایشان را نفرستد؟ نوشته شده: «چه زیباست پاهای کسانی که بشارت می‌آورند.»

And truly, in what way will they preach, unless they have been sent, just as it has been written: “How beautiful are the feet of those who evangelize peace, of those who evangelize what is good!”

16 اما همۀ اسرائیلی‌ها این مژده را نپذیرفتند. زیرا اشعیای نبی می‌فرماید: «خداوندا، چه کسی پیام ما را باور کرده است؟»

But not all are obedient to the Gospel. For Isaiah says: “Lord, who has believed our report?”

17 پس ایمان از شنیدن حاصل می‌شود، از شنیدن مژده در مورد مسیح.

Therefore, faith is from hearing, and hearing is through the Word of Christ.

18 اما می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل نشنیدند؟ البته که شنیده‌اند: «پیامشان به سراسر زمین منتشر گردیده، و کلامشان تا به کرانهای جهان رسیده.»

But I say: Have they not heard? For certainly: “Their sound has gone forth throughout all the earth, and their words unto the limits of the whole world.”

19 باز می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل واقعاً درک کردند؟ بله، درک کردند، زیرا حتی در روزگار موسی، خدا فرمود: «شما با پرستش خدایان بیگانه و باطل، خشم و غیرت مرا برانگیختید، من نیز شما را با قومهای بیگانه و باطل به خشم و غیرت می‌آورم.»

But I say: Has Israel not known? First, Moses says: “I will lead you into a rivalry with those who are not a nation; in the midst of a foolish nation, I will send you into wrath.”

20 بعدها اشعیا با جسارت بیشتری، از قول خدا فرمود: «مردمانی که در جستجوی من نبودند، مرا یافتند، و به آنانی که مرا نمی‌جستند، خود را آشکار ساختم.»

And Isaiah dares to say: “I was discovered by those who were not seeking me. I appeared openly to those who were not asking about me.”

21 اما دربارۀ قوم اسرائیل می‌فرماید: «تمام روز دستهای خود را به سوی ایشان دراز کردم، به سوی قومی نافرمان و لجباز.»

Then to Israel he says: “All day long I have stretched out my hands to a people who do not believe and who contradict me.”