مکاشفه 16

1 آنگاه از معبد صدایی بلند شنیدم که به آن هفت فرشته می‌گفت: «بروید و هفت جام غضب خدا را بر زمین خالی کنید.»

И слышах глас велий от храма глаголющь седмим Ангелом: идите и излийте седмь фиал ярости Божия на землю.

2 پس فرشتهٔ اول بیرون رفت و وقتی جام خود را بر زمین خالی کرد، در بدن کسانی که نشان آن وحش را داشتند و مجسمه‌اش را پرستش می‌کردند، زخمهایی دردناک و وحشتناک به وجود آمد.

И иде первый Ангел и излия фиал свой на землю: и бысть гной зол и лют на человецех имущих начертание зверино и кланяющихся иконе его.

3 فرشتهٔ دوم جامش را در دریا ریخت و آب دریا مثل خون مرده شد، و تمام جانوران دریایی مردند.

И вторый Ангел излия фиал свой в море: и бысть кровь яко мертвеца, и всяка душа жива умре в мори.

4 سپس فرشتهٔ سوم جام خود را بر رودخانه‌ها و چشمه‌ها ریخت و آب آنها به خون تبدیل شد.

И третий Ангел излия фиал свой на реки и на источники водныя: и бысть кровь.

5 آنگاه شنیدم این فرشته که فرشتهٔ آبها بود، می‌گفت: «ای قدوس، که هستی و بوده‌ای، تو عادلی در این حکمها که فرستاده‌ای.

И слышах Ангела воднаго глаголюща: праведен еси, Господи, сый и Иже бе, и преподобн, яко сия судил еси:

6 زیرا آنها خون مقدّسین و انبیای تو را ریختند. پس به آنان خون دادی تا بنوشند، چون سزایشان همین است.»

зане кровь святых и пророк излияша, и кровь им дал еси пити: достойни бо суть.

7 آنگاه صدایی از مذبح شنیدم که می‌گفت: «بله، ای خداوند، ای خدای توانا، تو از روی حق و عدل داوری و مجازات می‌کنی.»

И слышах другаго от олтаря глаголюща: ей, Господи Боже Вседержителю, истинни и прави суди Твои.

8 سپس فرشتهٔ چهارم جامش را روی خورشید خالی کرد تا خورشید با آتش خود همه را بسوزاند.

И четвертый Ангел излия фиал свой на солнце: и дано бысть ему опаляти человеки огнем.

9 پس همه از آن حرارت شدید سوختند. اما به جای این که از افکار و رفتار بد خود توبه کرده، خدا را جلال دهند، به سبب این بلاها به او کفر می‌گفتند.

И опалишася человецы зноем великим, и хулиша имя Божие, иже имать область на язвах сих, и не покаяшася дати Ему славы.

10 فرشتهٔ پنجم جامش را بر تخت آن وحش ریخت، به طوری که تاج و تخت او در تاریکی فرو رفت، و دار و دستهٔ او از شدت درد، لبهای خود را می‌گزیدند.

И пятый Ангел излия фиал свой на престол зверин: и бысть царство его омрачено, и жваху языки своя от болезни,

11 ایشان نیز از درد زخمهای خود، به خدای آسمان کفر گفتند و از رفتار بد خود توبه نکردند.

и хулиша Бога небеснаго от болезни и от язв своих, и не покаяшася от дел своих.

12 فرشتهٔ ششم جامش را بر رودخانهٔ بزرگ فرات خالی کرد و آب رودخانه خشک شد، به طوری که پادشاهان مشرق‌زمین توانستند نیروهای خود را بدون برخورد با مانع به سوی غرب ببرند.

И шестый Ангел излия фиал свой на реку велику Евфрат: и изсяче вода ея, да уготовится путь царем сущым от восток солнечных.

13 آنگاه دیدم سه روح پلید به شکل قورباغه، از دهان اژدها و آن وحش و پیامبر دروغین بیرون آمدند.

И видех из уст змия и из уст зверя и из уст лжаго пророка духи три нечистыя, яко жабы исходящыя:

14 این روحهای پلید که می‌توانند معجزه نیز بکنند، به سراغ تمام فرمانروایان جهان رفتند تا در آن روز عظیم داوری خدا، آنها را به ضد خداوند وارد جنگ کنند.

суть бо дуси демонстии творяще знамения, иже исходят к царем всея вселенныя, собрати я на брань в день той великий Бога Вседержителя.

15 حال، به آنچه عیسی مسیح می‌گوید توجه کنید: «مانند دزد، زمانی که منتظر نیستید می‌آیم! خوشا به حال کسی که برای بازگشت من آماده است و لباس خود را نگاه می‌دارد مبادا برهنه راه رود و رسوا شود.»

Се, гряду яко тать: блажен бдяй и блюдый ризы своя, да не наг ходит и узрят срамоту его.

16 آنگاه تمام لشکرهای جهان را در محلی گرد آوردند که به زبان عبری آن را «حارمجدون» (یعنی «کوه مجدو») می‌نامند.

И собра их на место нарицаемое еврейски Армагеддон.

17 فرشتهٔ هفتم نیز جامش را در هوا خالی کرد. آنگاه از آن تخت که در معبد بود، صدایی بلند شنیدم که می‌گفت: «همه چیز به پایان رسید!»

И седмый Ангел излия фиал свой на воздух: и изыде глас велий от храма небесе от престола, глаголя: бысть.

18 در آن هنگام، چنان رعد و برق و زمین لرزهٔ شدیدی شد که در تاریخ بشر سابقه نداشت.

И быша блистания и громи и гласи, и бысть трус велик, яков николиже бысть, отнележе быша человецы на земли, толик трус, тако велий.

19 شهر بزرگ بابِل نیز سه قسمت گردید و سایر شهرهای دنیا هم به صورت توده‌های پاره سنگ درآمدند. به این ترتیب، خدا از گناهان بابِل چشم‌پوشی نکرد، بلکه جام غضب خود را تا آخرین قطره، به او نوشانید؛

И бысть град велик в три части, и гради язычестии падоша, и Вавилон великий помяновен бысть пред Богом, дати ему чашу вина ярости гнева Своего.

20 جزیره‌ها ناپدید و کوهها زیر و رو شدند؛

И всяк остров бежа, и горы не обретошася:

21 تگرگ وحشتناکی بر سر مردم بارید، تگرگی که هر دانهٔ آن پنجاه کیلو بود! و مردم برای این بلای وحشتناک به خدا کفر و ناسزا گفتند.

и град велик, яко талантес, сниде с небесе на человеки: и хулиша человецы Бога от язвы градныя, яко велия есть язва его зело.