< مکاشفه 15 >

در آسمان علامت عجیب دیگری دیدم که از پیش آمد مهمی خبر می‌داد: هفت فرشته، هفت بلای آخر را نگاه داشته بودند که بر زمین بریزند، تا سرانجام خشم و غضب خدا فروکش کند. 1
Kalen parai, dawnrai koi kaom, kalah angmathaih van ah ka hnuk, nathaih sarihto kasin vankami sarihto oh, to nathaih sarihto boeng naah loe, Sithaw palungphuihaih to diip tih boeh.
سپس، در برابر خود چیزی شبیه دریای آتش و بلور دیدم که موج می‌زد. در کنار دریا کسانی ایستاده بودند که بر آن وحش و مجسمه‌اش و بر عدد نام او پیروز شده بودند. همهٔ آنان چنگهایی در دست داشتند که خدا به ایشان داده بود، 2
To pacoengah hmai hoi kangbaeh hmaidan tuili baktih kaom hmuen to ka hnuk, kaminawk loe to hmuen nuiah angdoet o. Nihcae loe moisan hoi anih ih krang, anih ih catui daenghaih, anih ih nambat ahmin pazawk kami ah oh o.
و سرود موسی خدمتگزار خدا و سرود برّه را می‌خواندند، و می‌گفتند: «بزرگ و باشکوه است کارهای تو، ای خدای بی‌همتا! حق و عدل است راههای تو، ای پادشاه قومها! ای خداوند، کیست که از تو نترسد؟ کیست که نام تو را حرمت ندارد؟ زیرا تنها تو پاکی. همهٔ قومها خواهند آمد و در پیشگاه تو پرستش خواهند کرد، زیرا کارهای خوب تو را می‌بینند.» 3
Nihcae mah, Thacak Angraeng Sithaw, na sak ih toknawk loe lensawk moe, dawnrai han oh; nang ih loklam loe toeng moe, loktang ah oh, nang loe kaciim kaminawk ih Siangpahrang ah na oh,
4
aw Angraeng, nang zithaih tawn ai kami mi maw om tih, na hmin pakoeh ai kami mi maw om tih? Ciimcai loe nang khue ni: prae kaminawk boih angzo o ueloe, na hmaa ah bok o tih; katoeng na lokcaekhaih loe amtueng boeh, tiah Sithaw ih tamna Mosi hoi Tuucaa ih laa to sak o.
سپس، نگاه کردم و معبد، یعنی خیمۀ خدا را در آسمان دیدم که به روی همه کاملاً باز بود. 5
To pacoengah ka khet, to naah khenah, van ah paongh ih lok taphonghaih kahni im tempul to ka hnuk.
آن هفت فرشته که هفت بلا را نگاه داشته بودند تا بر زمین بریزند، از حضور خدا بیرون آمدند. ایشان لباس سفید بی‌لکه‌ای بر تن داشتند که از کتان پاک بود، و دور سینه‌شان نیز کمربندی طلایی بسته بودند. 6
Nathaih sarihto kasin, sarihto vankaminawk loe ciimcai kahni kanglung to angkhuk o, sui kahni to saoek ah angzaeng o moe, tempul thung hoiah tacawt o.
یکی از آن چهار موجود زنده، به هر یک از فرشتگان جامی زرّین داد که پر از غضب خدای زندهٔ ابدی بود. (aiōn g165) 7
Sak ih kahing hmuen palito thung ih maeto mah, vankami sarihtonawk hanah sui boengloeng maeto paek boih; to boengloengnawk loe dungzan hoi dungzan ah kahing, Sithaw palungphuihaih hoiah koi o. (aiōn g165)
معبد از دود قدرت و جلال خدا پر شد، به طوری که دیگر کسی نمی‌توانست داخل شود، تا این که آن هفت فرشته، هفت بلا را ریختند و تمام کردند. 8
To naah tempul loe Sithaw lensawkhaih hoi a sakthaihaih hmaikhue hoiah koi; vankami sarihtonawk mah sin o ih nathaih kasae sarihto krai boih ai karoek to, mi kawbaktih doeh tempul thungah akun thai ai.

< مکاشفه 15 >