مکاشفه 10

1 سپس فرشتهٔ نیرومند دیگری را دیدم که از آسمان پایین می‌آمد. گرداگرد او را ابر فرا گرفته بود و بر فراز سرش رنگین کمانی قرار داشت. صورتش نیز همچون خورشید می‌درخشید و پاهایش مانند ستونهای آتش بود.

ⲁ̅ⲁⲓⲛⲁⲩ ⲉⲕⲉⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉϥϭⲙϭⲟⲙ ⲉϥⲛⲏⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲡⲉ ⲉⲣⲉⲟⲩⲕⲗⲟⲟⲗⲉ ϩⲓⲱϥ ⲉⲣⲉⲟⲩⲟⲉⲓⲛ ϩⲓϫⲛ ⲧⲉϥⲁⲡⲉ ⲉⲣⲉⲡⲉϥϩⲟ ⲟ ⲛⲑⲉ ⲙⲡⲣⲏ ⲉⲣⲉⲛⲉϥⲟⲩⲉⲣⲏⲏⲧⲉ ⲟ ⲛⲑⲉ ⲛϩⲉⲛⲥⲧⲩⲗⲟⲥ ⲛⲕⲱϩⲧ

2 در دست او طوماری کوچک و گشوده قرار داشت. او پای راستش را بر دریا و پای چپش را بر زمین گذاشت،

ⲃ̅ⲉⲩⲛ ⲟⲩϫⲱⲱⲙⲉ ⲉϥⲡⲟⲣϣ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲉϥϭⲓϫ ⲁⲩⲱ ⲁϥⲕⲱ ⲛⲧⲉϥⲟⲩⲉⲣⲏⲏⲧⲉ ⲛⲟⲩⲛⲁⲙ ϩⲛ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲁⲩⲱ ⲧⲉϥϩⲃⲟⲩⲣ ϩⲓ ⲡⲉⲕⲣⲟ

3 و صدایی بلند چون غرش شیر برآورد. در جواب او هفت رعد سخن گفتند.

ⲅ̅ⲁϥⲁϣⲕⲁⲕ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲥⲙⲏ ⲛⲑⲉ ⲛⲟⲩⲙⲟⲩⲓ ⲉϥⲗϩⲏⲙ ⲛⲧⲉⲣⲉϥⲁϣⲕⲁⲕ ⲇⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩϣⲁϫⲉ ⲛϭⲓ ⲧⲥⲁϣϥⲉ ⲛϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ϩⲛ ⲛⲉⲩⲁⲥⲡⲉ

4 آماده می‌شدم تا گفتهٔ رعدها را بنویسم که ناگاه صدایی از آسمان به من گفت: «دست نگه دار! سخن رعدها نباید آشکار شود. آنها را ننویس!»

ⲇ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲣⲟⲩϣⲁϫⲉ ⲛϭⲓ ⲧⲥⲁϣϥⲉ ⲛϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ϩⲛ ⲛⲉⲩⲁⲥⲡⲉ ⲁⲓⲉⲓ ⲇⲉ ⲉⲓⲛⲁⲥⲉϩ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟⲟⲩ ⲛϭⲓ ⲧⲥⲁϣϥⲉ ⲛϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲩⲥⲙⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲡⲉ ⲉⲥϫⲉ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲧⲱⲱⲃⲉ ⲉⲣⲛ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟⲟⲩ ⲛϭⲓ ⲛⲉϩⲣⲟⲩⲃⲃⲁⲓ ⲛⲅⲧⲙⲥⲁϩⲟⲩ

5 آنگاه فرشته‌ای که بر دریا و خشکی ایستاده بود، دست راست خود را به سوی آسمان بلند کرد،

ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲛⲧⲁⲓⲛⲁⲩ ⲉⲣⲟϥ ⲉϥⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ ϩⲓϫⲛ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲙⲛ ⲡⲕⲁϩ ⲁϥϥⲓ ⲛⲧⲉϥϭⲓϫ ⲛⲟⲩⲛⲁⲙ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉⲧⲡⲉ

6 و به کسی که تا به ابد زنده است و آسمان را با تمام موجودات آنها، و زمین را با تمام موجودات آنها، و دریا را با تمام موجودات آنها آفرید، قسم خورد که دیگر تأخیری پیش نخواهد آمد، (aiōn g165)

ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲁϥⲱⲣⲕ ⲙⲡⲉⲧⲟⲛϩ ϣⲁ ⲉⲛⲉϩ ⲛⲉⲛⲉϩ ϩⲁⲙⲏⲛ ⲡⲉⲛⲧⲁϥⲥⲱⲛⲧ ⲛⲧⲡⲉ ⲙⲛ ⲛⲉⲧⲛϩⲏⲧⲥ ⲁⲩⲱ ⲡⲕⲁϩ ⲙⲛ ⲛⲉⲧⲛϩⲏⲧϥ ⲁⲩⲱ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲙⲛ ⲛⲉⲧⲛϩⲏⲧⲥ ϫⲉ ⲙⲛ ⲕⲉⲟⲩⲟⲉⲓϣ ϭⲉ ⲛⲁϣⲱⲡⲉ (aiōn g165)

7 بلکه وقتی فرشتهٔ هفتم شیپور را بنوازد، نقشۀ رازگونۀ خدا عملی خواهد شد، همان‌گونه که خدا به انبیای خود وعده داده بود.

ⲍ̅ⲁⲗⲗⲁ ϩⲣⲁⲓ ϩⲛ ⲛⲉϩⲟⲟⲩ ⲛⲧⲉⲥⲙⲏ ⲙⲡⲙⲉϩⲥⲁϣϥ ⲛⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲉϥϣⲁⲛⲛⲟⲩ ⲉⲥⲁⲗⲡⲓⲍⲉ ϥⲛⲁϫⲱⲕ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϭⲓ ⲡⲙⲩⲥⲧⲏⲣⲓⲟⲛ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲑⲉ ⲛⲧⲁϥⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲍⲉ ⲛⲛⲉϥϩⲙϩⲁⲗ ⲙⲛ ⲛⲉⲡⲣⲟⲫⲏⲧⲏⲥ

8 بار دیگر صدایی از آسمان به من گفت: «برو و طومار باز را از آن فرشته‌ای که بر دریا و خشکی ایستاده است، بگیر.»

ⲏ̅ⲁⲩⲱ ⲧⲉⲥⲙⲏ ⲛⲧⲁⲓⲥⲱⲧⲙ ⲉⲣⲟⲥ ⲉⲥϣⲁϫⲉ ⲛⲙⲙⲁⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲡⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲟⲛ ⲛⲁⲓ ϫⲉ ⲃⲱⲕ ⲛⲅϫⲓ ⲙⲡϫⲱⲱⲙⲉ ⲉⲧⲡⲟⲣϣ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧϭⲓϫ ⲙⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ ϩⲓϫⲛ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲙⲛ ⲡⲉⲕⲣⲟ

9 پس به او نزدیک شدم و از او خواستم طومار را به من بدهد. گفت: «بگیر و بخور. وقتی آن را در دهانت گذاشتی، مانند عسل شیرین خواهد بود، اما وقتی خوردی معده‌ات تلخ خواهد شد.»

ⲑ̅ⲁⲓⲃⲱⲕ ϣⲁ ⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲡⲉϫⲁⲓ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⲙⲁ ⲛⲁⲓ ⲙⲡϫⲱⲱⲙⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲓ ϫⲉ ϫⲓⲧϥ ⲛⲅⲟⲩⲟⲙϥ ⲁⲩⲱ ϥⲛⲁϣⲱⲡⲉ ⲉϥⲥⲁϣⲉ ⲛϩⲏⲧⲕ ⲁⲗⲗⲁ ϥⲛⲁϩⲗⲟϭ ϩⲛ ⲧⲉⲕⲧⲁⲡⲣⲟ ⲛⲑⲉ ⲛⲟⲩⲉⲃⲓⲱ

10 پس طومار را گرفتم و خوردم. درست همان‌گونه که گفته بود، در دهانم شیرین بود، اما وقتی خوردم، معده‌ام تلخ شد.

ⲓ̅ⲁⲓϫⲓ ⲙⲡϫⲱⲱⲙⲉ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧϭⲓϫ ⲙⲡⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲁⲓⲟⲩⲟⲙϥ ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϩⲟⲗϭ ⲡⲉ ⲛⲑⲉ ⲛⲟⲩⲉⲃⲓⲱ ϩⲛ ⲧⲁⲧⲁⲡⲣⲟ ⲛⲧⲉⲣⲉⲓⲟⲩⲟⲙϥ ⲇⲉ ⲁϥⲥⲓϣⲉ ⲛϩⲏⲧ

11 آنگاه به من گفت: «تو باید باز هم دربارهٔ قومها، نژادها، زبانها و پادشاهان بسیار، نبوّت کنی.»

ⲓ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲓ ϫⲉ ϩⲁⲡⲥ ⲟⲛ ⲡⲉ ⲉⲧⲣⲉⲕⲡⲣⲟⲫⲏⲧⲉⲩⲉ ⲉϫⲛ ⲛⲗⲁⲟⲥ ⲙⲛ ⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ⲙⲛ ϩⲉⲛⲁⲥⲡⲉ ⲙⲛ ϩⲉⲛⲣⲣⲱⲟⲩ ⲉⲛⲁϣⲱⲟⲩ