< مزامیر 1 >
خوشا به حال کسی که در راه بدکاران قدم نمیزند و در راه گناهکاران نمیایستد و با کسانی که خدا را مسخره میکنند نمینشیند، | 1 |
Happy is the man who does not go in the company of sinners, or take his place in the way of evil-doers, or in the seat of those who do not give honour to the Lord.
بلکه مشتاقانه از دستورهای خداوند پیروی میکند و شب و روز در آنها تفکر مینماید. | 2 |
But whose delight is in the law of the Lord, and whose mind is on his law day and night.
او همچون درختی است که در کنار نهرهای آب کاشته شده و به موقع میوه میدهد و برگهایش هرگز پژمرده نمیشوند؛ کارهای او همیشه ثمربخشاند. | 3 |
He will be like a tree planted by the rivers of water, which gives its fruit at the right time, whose leaves will ever be green; and he will do well in all his undertakings.
اما بدکاران چنین نیستند. آنها مانند کاهی هستند که در برابر باد پراکنده میشود. | 4 |
The evil-doers are not so; but are like the dust from the grain, which the wind takes away.
آنها در برابر مسند داوری خدا محکوم خواهند شد و به جماعت خداشناسان راه نخواهند یافت. | 5 |
For this cause there will be no mercy for sinners when they are judged, and the evil-doers will have no place among the upright,
درستکاران توسط خداوند محافظت و هدایت میشوند، اما بدکاران به سوی نابودی پیش میروند. | 6 |
Because the Lord sees the way of the upright, but the end of the sinner is destruction.