< مزامیر 97 >

خداوند سلطنت می‌کند، پس ای ساکنان زمین شادی کنید و ای جزیره‌های دور دست خوشحال باشید. 1
This is to David, when his land was restored to him. The Lord has reigned, let the earth exult. Let the many islands rejoice.
ابرها و تاریکی، اطراف خداوند را گرفته‌اند. سلطنتش بر عدل و انصاف استوار است. 2
Clouds and mist are all around him. Justice and judgment are corrections from his throne.
آتش، پیشاپیش خداوند حرکت می‌کند و دشمنان او را می‌سوزاند. 3
A fire will precede him, and it will enflame his enemies all around.
برق‌هایش دنیا را روشن می‌سازد. زمین این را می‌بیند و می‌لرزد. 4
His lightnings have enlightened the whole world. The earth saw, and it was shaken.
کوهها از هیبت حضور خداوند تمام جهان، مانند موم ذوب می‌شوند. 5
The mountains flowed like wax before the face of the Lord, before the face of the Lord of all the earth.
آسمانها عدالت او را بیان می‌کنند و همهٔ قومها شکوه و جلال وی را می‌بینند. 6
The heavens announced his justice, and all peoples saw his glory.
همهٔ بت‌پرستان که به بتهای خود فخر می‌کنند، شرمسار خواهند شد. ای همهٔ خدایان، در مقابل خداوند به زانو بیفتید و او را بپرستید! 7
May all those who adore graven images be confounded, along with those who glory in their false images. All you his Angels: Adore him.
ای خداوند، شهر اورشلیم و همهٔ مردم یهودا به سبب سلطنت عادلانهٔ تو خوشحال هستند. 8
Zion heard, and was glad. And the daughters of Judah exulted because of your judgments, O Lord.
زیرا تو ای خداوند، بر تمام دنیا متعال و از همهٔ خدایان برتر هستی. 9
For you are the Most High Lord over all the earth. You are greatly exalted above all gods.
ای دوستداران خداوند، از بدی متنفر باشید! او عزیزان خود را حفظ می‌کند و ایشان را از دست شریران می‌رهاند. 10
You who love the Lord: hate evil. The Lord watches over the souls of his holy ones. He will free them from the hand of the sinner.
نور بر نیکان می‌تابد و شادی بر پاکدلان. 11
The light has risen for the just, and joy for the upright of heart.
ای عادلان، به سبب آنچه که خداوند انجام داده است شادی کنید و نام قدوس او را بستایید! 12
Rejoice in the Lord, you just ones, and confess to the memory of his sanctuary.

< مزامیر 97 >