مزامیر 95

1 بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

Laus cantici ipsi David. Venite, exsultemus Domino; jubilemus Deo salutari nostro;

2 با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei:

3 زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos.

4 اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt;

5 آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt.

6 بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos:

7 ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus.

8 «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra

9 زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt me, et viderunt opera mea.

10 مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

11 پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

Et isti non cognoverunt vias meas: ut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.