مزامیر 95

1 بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

오라 우리가 여호와께 노래하며 우리 구원의 반석을 향하여 즐거이 부르자

2 با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

우리가 감사함으로 그 앞에 나아가며 시로 그를 향하여 즐거이 부르자

3 زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

대저 여호와는 크신 하나님이시요 모든 신 위에 크신 왕이시로다

4 اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

땅의 깊은 곳이 그 위에 있으며 산들의 높은 것도 그의 것이로다

5 آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

바다가 그의 것이라 그가 만드셨고 육지도 그의 손이 지으셨도다

6 بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

오라 우리가 굽혀 경배하며 우리를 지으신 여호와 앞에 무릎을 꿇자

7 ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

대저 저는 우리 하나님이시요 우리는 그의 기르시는 백성이며 그 손의 양이라 너희가 오늘날 그 음성을 듣기를 원하노라

8 «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

이르시기를 너희는 므리바에서와 같이 또 광야 맛사의 날과 같이 너희 마음을 강퍅하게 말지어다

9 زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

그 때에 너희 열조가 나를 시험하며 나를 탐지하고 나의 행사를 보았도다

10 مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

내가 사십 년을 그 세대로 인하여 근심하여 이르기를 저희는 마음이 미혹된 백성이라 내 도를 알지 못한다 하였도다

11 پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

그러므로 내가 노하여 맹세하기를 저희는 내 안식에 들어오지 못하리라 하였도다