< مزامیر 95 >

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! 1
Kommet, lasset uns Jehova zujubeln, lasset uns zujauchzen dem Felsen unseres Heils!
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! 2
Lasset uns ihm entgegengehen mit Lob, lasset uns mit Psalmen ihm zujauchzen!
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند. 3
Denn ein großer Gott ist Jehova, und ein großer König über alle Götter;
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد. 4
in dessen Hand die Tiefen der Erde, und dessen die Höhen der Berge sind;
آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. 5
dessen das Meer ist, er hat es ja gemacht; und das Trockene, seine Hände haben es gebildet.
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. 6
Kommet, lasset uns anbeten und uns niederbeugen, lasset uns niederknien vor Jehova, der uns gemacht hat!
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید: 7
Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk seiner Weide und die Herde seiner Hand. Heute, wenn ihr seine Stimme höret,
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. 8
verhärtet euer Herz nicht, wie zu Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste;
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. 9
als eure Väter mich versuchten, mich prüften, und sie sahen doch mein Werk!
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند. 10
Vierzig Jahre hatte ich Ekel an dem Geschlecht, und ich sprach: Ein Volk irrenden Herzens sind sie. Aber sie haben meine Wege nicht erkannt;
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» 11
so daß ich schwur in meinem Zorn: Wenn sie in meine Ruhe eingehen werden!

< مزامیر 95 >