مزامیر 95
| بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! | 1 |
Venez, chantons avec allégresse à Yahweh! Poussons des cris de joie vers le Rocher de notre salut!
| با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! | 2 |
Allons au-devant de lui avec des louanges, faisons retentir des hymnes en son honneur.
| زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان میراند. | 3 |
Car c’est un grand Dieu que Yahweh, un grand roi au-dessus de tous les dieux.
| اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد. | 4 |
Il tient dans sa main les fondements de la terre, et les sommets des montagnes sont à lui.
| آبها و خشکیها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. | 5 |
A lui la mer, car c’est lui qui l’a faite; la terre aussi: ses mains l’ont formée.
| بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. | 6 |
Venez, prosternons-nous et adorons, fléchissons le genou devant Yahweh, notre Créateur.
| ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را میشنوید که میفرماید: | 7 |
Car il est notre Dieu, et nous, nous sommes le peuple de son pâturage, le troupeau que sa main conduit. Oh! si vous pouviez écouter aujourd’hui sa voix!
| «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. | 8 |
N’endurcissez pas votre cœur comme à Mériba, comme à la journée de Massa, dans le désert,
| زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. | 9 |
où vos pères m’ont tenté, m’ont éprouvé, quoiqu’ils eussent vu mes œuvres.
| مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمیکنند. | 10 |
Pendant quarante ans j’eus cette race en dégoût, et je dis: C’est un peuple au cœur égaré; et ils n’ont pas connu mes voies.
| پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» | 11 |
Aussi je jurai dans ma colère: ils n’entreront pas dans mon repos.
