مزامیر 95
| بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! | 1 |
O come, let us sing to the LORD: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.
| با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! | 2 |
Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise to him with psalms.
| زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند. | 3 |
For the LORD [is] a great God, and a great King above all gods.
| اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد. | 4 |
In his hand [are] the deep places of the earth: the strength of the hills [is] his also.
| آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. | 5 |
The sea [is] his, and he made it: and his hands formed the dry [land].
| بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. | 6 |
O come, let us worship and bow down: let us kneel before the LORD our maker.
| ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید: | 7 |
For he [is] our God; and we [are] the people of his pasture, and the sheep of his hand. To-day, if ye will hear his voice,
| «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. | 8 |
Harden not your heart, as in the provocation, [and] as [in] the day of temptation in the wilderness:
| زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. | 9 |
When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.
| مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند. | 10 |
Forty years long was I grieved with [this] generation, and said, It [is] a people that do err in their heart, and they have not known my ways:
| پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» | 11 |
To whom I swore in my wrath, that they should not enter into my rest.
