مزامیر 95

1 بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

Oh come, let’s sing to Adonai. Let’s shout aloud to the rock of our yesha' ·salvation·!

2 با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

Let’s come before his presence with thanksgiving. Let’s extol him with songs!

3 زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

For Adonai is a great God, a great King above all deities.

4 اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

In his hand are the deep places of the earth. The heights of the mountains are also his.

5 آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

The sea is his, and he made it. His hands formed the dry land.

6 بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

Oh come, let’s worship and hawa ·bow low, prostrate·. Let’s kneel before Yahweh 'Oseinu [Yahweh our Maker],

7 ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

for he is our God. We are the people of his pasture, and the sheep in his care. Today, oh that you would sh'ma ·hear obey· his voice!

8 «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

Don’t harden your heart, as at Meribah [Quarreling], as in the day of Massah [Testing] in the wilderness,

9 زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

when your fathers tempted me, tested me, and saw my work.

10 مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

Forty long years I loathed that generation, and said, “This is a people that errors in their heart. They have not known my ways.”

11 پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

Therefore I swore in my wrath, “They won’t enter into my rest.”