< مزامیر 95 >

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! 1
Come, let us sing aloud to Jehovah, let us shout for joy to the rock of our salvation;
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! 2
Let us come before his face with thanksgiving; let us shout aloud unto him with psalms.
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند. 3
For Jehovah is a great God, and a great king above all gods.
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد. 4
In his hand are the deep places of the earth; the heights of the mountains are his also:
آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. 5
The sea is his, and he made it, and his hands formed the dry [land].
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. 6
Come, let us worship and bow down; let us kneel before Jehovah our Maker.
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید: 7
For he is our God; and we are the people of his pasture and the sheep of his hand. To-day if ye hear his voice,
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. 8
Harden not your heart, as at Meribah, as [in] the day of Massah, in the wilderness;
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. 9
When your fathers tempted me, proved me, and saw my work.
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند. 10
Forty years was I grieved with the generation, and said, It is a people that do err in their heart, and they have not known my ways;
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» 11
So that I swore in mine anger, that they should not enter into my rest.

< مزامیر 95 >