< مزامیر 95 >

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! 1
Come, let us sing for joy to the LORD; let us shout to the Rock of our salvation!
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! 2
Let us enter His presence with thanksgiving; let us make a joyful noise to Him in song.
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند. 3
For the LORD is a great God, a great King above all gods.
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد. 4
In His hand are the depths of the earth, and the mountain peaks belong to Him.
آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. 5
The sea is His, for He made it, and His hands formed the dry land.
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. 6
O come, let us worship and bow down; let us kneel before the LORD our Maker.
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید: 7
For He is our God, and we are the people of His pasture, the sheep under His care. Today, if you hear His voice,
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. 8
do not harden your hearts as you did at Meribah, in the day at Massah in the wilderness,
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. 9
where your fathers tested and tried Me, though they had seen My work.
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند. 10
For forty years I was angry with that generation, and I said, “They are a people whose hearts go astray, and they have not known My ways.”
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» 11
So I swore on oath in My anger, “They shall never enter My rest.”

< مزامیر 95 >