< مزامیر 95 >
بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم! | 1 |
來啊,我們要向耶和華歌唱, 向拯救我們的磐石歡呼!
با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم! | 2 |
我們要來感謝他, 用詩歌向他歡呼!
زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان میراند. | 3 |
因耶和華為大上帝, 為大王,超乎萬神之上。
اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او میباشد. | 4 |
地的深處在他手中; 山的高峰也屬他。
آبها و خشکیها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند. | 5 |
海洋屬他,是他造的; 旱地也是他手造成的。
بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم. | 6 |
來啊,我們要屈身敬拜, 在造我們的耶和華面前跪下。
ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را میشنوید که میفرماید: | 7 |
因為他是我們的上帝; 我們是他草場的羊,是他手下的民。 惟願你們今天聽他的話:
«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند. | 8 |
你們不可硬着心,像當日在米利巴, 就是在曠野的瑪撒。
زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند. | 9 |
那時,你們的祖宗試我探我, 並且觀看我的作為。
مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمیکنند. | 10 |
四十年之久,我厭煩那世代,說: 這是心裏迷糊的百姓, 竟不曉得我的作為!
پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“» | 11 |
所以,我在怒中起誓,說: 他們斷不可進入我的安息!