مزامیر 95

1 بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

Gəlin Rəbbi mədh edək, Bizi qurtaran Qayaya sevincdən cuşa gələrək nida edək,

2 با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

Şükür edərək hüzuruna gedək, Cuşa gəlib ilahilərlə Ona nida edək!

3 زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

Axı Rəbb böyük Allahdır, Bütün allahlar üzərində əzəmətli Padşahdır.

4 اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

Yerin dərin qatları Onun əlindədir, Həm də dağların zirvələri Onundur,

5 آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

Onunkudur dəniz, Özü yaratmış, Torpağı əlləri qurmuş!

6 بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

Gəlin Ona səcdə edək, əyilək, Bizi yaradan Rəbbin hüzurunda diz çökək.

7 ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

Çünki O, Allahımızdır, Biz Onun otlağının xalqıyıq, Əlinin altındakı sürüsüyük. Əgər bu gün Onun səsini eşitsəniz,

8 «دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

«Qoy ürəkləriniz Merivada olduğunuz kimi, Səhradakı Massada keçən gündə olduğu kimi inadkar olmasın.

9 زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

Orada atalarınız Məni sınadılar, Əməllərimi görsələr də, Məni yoxladılar.

10 مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

Qırx il o nəsildən zəhləm getdi. Dedim: “Onlar azğın ürəkli xalqdır, Yollarımı tanımır”.

11 پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»

Buna görə qəzəblənib and içmişəm: “Onlar Mənim rahatlıq diyarıma girməyəcəklər”».