< مزامیر 91 >

آنکه به خدای متعال پناه می‌برد، زیر سایهٔ قادر مطلق در امان خواهد بود. 1
Koji živi u zaklonu višnjega, u sjenu svemoguæega poèiva.
او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.» 2
Govori Gospodu: ti si utoèište moje i braniè moj, Bog moj, u kojega se uzdam.
خداوند، تو را از هر دام خطرناک و بیماری کشنده خواهد رهانید. 3
On æe te izbaviti iz zamke ptièareve, i od ljutoga pomora;
او تو را در زیر بالهای خود خواهد گرفت و از تو مراقبت خواهد کرد. وعده‌های امین او برای تو چون سلاح و سپر می‌باشد. 4
Perjem svojim osjeniæe te, i pod krilima njegovijem zakloniæeš se; istina je njegova štit i ograda.
از بلاهای شب نخواهی ترسید و از حملات ناگهانی در روز بیم نخواهی داشت. 5
Neæeš se bojati strahote noæne, strijele, koja leti danju,
وبایی که در تاریکی می‌خزد تو را نخواهد ترساند و طاعونی که در روشنایی کشتار می‌کند تو را نخواهد هراساند. 6
Pomora, koji ide po mraku, bolesti, koja u podne mori.
اگر هزار نفر در کنار تو بیفتند و ده هزار نفر در اطراف تو جان بسپارند، به تو آسیبی نخواهد رسید. 7
Pašæe pored tebe tisuæa i deset tisuæa s desne strane tebi, a tebe se neæe dotaæi.
تنها با چشمان خود، خواهی نگریست و مجازات گناهکاران را خواهی دید. 8
Samo æeš gledati oèima svojima, i vidjeæeš platu bezbožnicima.
هیچ بدی دامنگیر تو نخواهد شد و بلایی بر خانهٔ تو سایه نخواهد افکند، زیرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زیر سایهٔ خدای قادر متعال به سر می‌بری. 9
Jer si ti, Gospode, pouzdanje moje. Višnjega si izabrao sebi za utoèište.
10
Neæe te zlo zadesiti, i udarac neæe dosegnuti do kolibe tvoje.
زیرا به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا به هر راهی که بروی، تو را حفظ کنند. 11
Jer anðelima svojim zapovijeda za tebe da te èuvaju po svijem putovima tvojim.
آنها تو را بر دستهای خود بلند خواهند کرد تا حتی پایت هم به سنگی نخورَد. 12
Na ruke æe te uzeti da gdje ne zapneš za kamen nogom svojom.
شیر درنده و مار سمی را زیر پا له خواهی کرد و آسیبی به تو نخواهد رسید! 13
Na lava i na aspidu nastupaæeš i gaziæeš laviæa i zmaja.
خداوند می‌فرماید: «آنانی را که مرا دوست دارند، نجات خواهم داد و کسانی را که مرا می‌شناسند، حفظ خواهم کرد. 14
“Kad me ljubi, izbaviæu ga; zakloniæu ga, kad je poznao ime moje.
وقتی دعا کنند، دعایشان را مستجاب خواهم ساخت و چون در زحمت بیفتند، به کمک ایشان خواهم شتافت؛ آنها را خواهم رهانید و سرافراز خواهم ساخت. 15
Zazvaæe me, i uslišiæu ga; s njim æu biti u nevolji, izbaviæu ga i proslaviæu ga.
به آنها عمر دراز خواهم بخشید و نجاتشان خواهم داد.» 16
Duga života nasitiæu ga, i pokazaæu mu spasenje svoje.”

< مزامیر 91 >