< مزامیر 91 >

آنکه به خدای متعال پناه می‌برد، زیر سایهٔ قادر مطلق در امان خواهد بود. 1
Joka Korkeimman varjeluksessa istuu ja Kaikkivaltiaan varjossa oleskelee,
او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.» 2
Hän sanoo Herralle: minun toivoni ja linnani, minun Jumalani, johon minä uskallan.
خداوند، تو را از هر دام خطرناک و بیماری کشنده خواهد رهانید. 3
Sillä hän pelastaa sinun väijyjän paulasta, ja vahingollisesta ruttotaudista.
او تو را در زیر بالهای خود خواهد گرفت و از تو مراقبت خواهد کرد. وعده‌های امین او برای تو چون سلاح و سپر می‌باشد. 4
Hän sulillansa sinua varjoo, ja sinun turvas on hänen siipeinsä alla: hänen totuutensa on keihäs ja kilpi;
از بلاهای شب نخواهی ترسید و از حملات ناگهانی در روز بیم نخواهی داشت. 5
Ettes pelkäisi yön kauhistusta, ja nuolia, jotka päivällä lentävät,
وبایی که در تاریکی می‌خزد تو را نخواهد ترساند و طاعونی که در روشنایی کشتار می‌کند تو را نخواهد هراساند. 6
Sitä ruttoa, joka pimeässä liikkuu, ja sairautta, joka puolipäivänä turmelee.
اگر هزار نفر در کنار تو بیفتند و ده هزار نفر در اطراف تو جان بسپارند، به تو آسیبی نخواهد رسید. 7
Vaikka tuhannen lankeisi sivullas, ja kymmenentuhatta sinun oikiallas, niin ei se sinuun satu.
تنها با چشمان خود، خواهی نگریست و مجازات گناهکاران را خواهی دید. 8
Ja tosin sinun pitää silmilläs näkemän ja katsoman, kuinka jumalattomille kostetaan.
هیچ بدی دامنگیر تو نخواهد شد و بلایی بر خانهٔ تو سایه نخواهد افکند، زیرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زیر سایهٔ خدای قادر متعال به سر می‌بری. 9
Sillä Herra on sinun toivos, ja Ylimmäinen on sinun turvas.
10
Ei sinua pidä mikään paha kohtaaman, ja ei yhtään vaivaa pidä sinun majaas lähestymän.
زیرا به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا به هر راهی که بروی، تو را حفظ کنند. 11
Sillä hän on antanut käskyn enkeleillensä sinusta, että he kätkevät sinua kaikissa teissäs,
آنها تو را بر دستهای خود بلند خواهند کرد تا حتی پایت هم به سنگی نخورَد. 12
Että he kantavat sinua käsissä, ettes jalkaas kiveen loukkaisi.
شیر درنده و مار سمی را زیر پا له خواهی کرد و آسیبی به تو نخواهد رسید! 13
Sinä käyt jalopeuran ja kyykäärmeen päällä, ja tallaat nuoren jalopeuran ja lohikäärmeen.
خداوند می‌فرماید: «آنانی را که مرا دوست دارند، نجات خواهم داد و کسانی را که مرا می‌شناسند، حفظ خواهم کرد. 14
Että hän minua halasi, niin minä hänen päästän: hän tuntee minun nimeni, sentähden minä varjelen häntä.
وقتی دعا کنند، دعایشان را مستجاب خواهم ساخت و چون در زحمت بیفتند، به کمک ایشان خواهم شتافت؛ آنها را خواهم رهانید و سرافراز خواهم ساخت. 15
Hän avuksihuutaa minua, sentähden minä kuulen häntä; hänen tykönänsä olen minä tuskassa; siitä minä hänen tempaan pois ja saatan hänen kunniaan.
به آنها عمر دراز خواهم بخشید و نجاتشان خواهم داد.» 16
Minä ravitsen hänen pitkällä ijällä, ja osoitan hänelle autuuteni.

< مزامیر 91 >