< مزامیر 91 >

آنکه به خدای متعال پناه می‌برد، زیر سایهٔ قادر مطلق در امان خواهد بود. 1
Ten, kdož v skrýši Nejvyššího přebývá, v stínu Všemohoucího odpočívati bude.
او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.» 2
Dím Hospodinu: Útočiště mé a hrad můj, Bůh můj, v němž naději skládati budu.
خداوند، تو را از هر دام خطرناک و بیماری کشنده خواهد رهانید. 3
Onť zajisté vysvobodí tě z osídla lovce, a od nejjedovatějšího nakažení morního.
او تو را در زیر بالهای خود خواهد گرفت و از تو مراقبت خواهد کرد. وعده‌های امین او برای تو چون سلاح و سپر می‌باشد. 4
Brky svými přikryje tě, a pod křídly jeho bezpečen budeš; místo štítu a pavézy budeš míti pravdu jeho.
از بلاهای شب نخواهی ترسید و از حملات ناگهانی در روز بیم نخواهی داشت. 5
Nebudeš se báti přístrachu nočního, ani střely létající ve dne.
وبایی که در تاریکی می‌خزد تو را نخواهد ترساند و طاعونی که در روشنایی کشتار می‌کند تو را نخواهد هراساند. 6
Ani nakažení morního, vlekoucího se v mrákotě, ani povětří morního, v polední čas hubícího.
اگر هزار نفر در کنار تو بیفتند و ده هزار نفر در اطراف تو جان بسپارند، به تو آسیبی نخواهد رسید. 7
Padne jich po boku tvém tisíc, a deset tisíců po pravici tvé, ale k tobě se to nepřiblíží.
تنها با چشمان خود، خواهی نگریست و مجازات گناهکاران را خواهی دید. 8
Očima toliko svýma to spatříš, a odplatě bezbožných se podíváš.
هیچ بدی دامنگیر تو نخواهد شد و بلایی بر خانهٔ تو سایه نخواهد افکند، زیرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زیر سایهٔ خدای قادر متعال به سر می‌بری. 9
Poněvadž jsi Hospodina, kterýž útočiště mé jest, a Nejvyššího za svůj příbytek položil,
10
Nepřihodí se tobě nic zlého, aniž se přiblíží jaká rána k stánku tvému.
زیرا به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا به هر راهی که بروی، تو را حفظ کنند. 11
Nebo andělům svým přikázal o tobě, aby tě ostříhali na všech cestách tvých.
آنها تو را بر دستهای خود بلند خواهند کرد تا حتی پایت هم به سنگی نخورَد. 12
Na rukou ponesou tě, abys neurazil o kámen nohy své.
شیر درنده و مار سمی را زیر پا له خواهی کرد و آسیبی به تو نخواهد رسید! 13
Po lvu a bazališku choditi budeš, a pošlapáš lvíče i draka.
خداوند می‌فرماید: «آنانی را که مرا دوست دارند، نجات خواهم داد و کسانی را که مرا می‌شناسند، حفظ خواهم کرد. 14
Poněvadž mne, dí Bůh, zamiloval, vysvobodím jej, a vyvýším; nebo poznal jméno mé.
وقتی دعا کنند، دعایشان را مستجاب خواهم ساخت و چون در زحمت بیفتند، به کمک ایشان خواهم شتافت؛ آنها را خواهم رهانید و سرافراز خواهم ساخت. 15
Vzývati mne bude, a vyslyším jej; já s ním budu v ssoužení, vytrhnu a oslavím jej.
به آنها عمر دراز خواهم بخشید و نجاتشان خواهم داد.» 16
Dlouhostí dnů jej nasytím, a ukáži jemu spasení své.

< مزامیر 91 >