< مزامیر 91 >

آنکه به خدای متعال پناه می‌برد، زیر سایهٔ قادر مطلق در امان خواهد بود. 1
او به خداوند می‌گوید: «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توکل دارم.» 2
خداوند، تو را از هر دام خطرناک و بیماری کشنده خواهد رهانید. 3
او تو را در زیر بالهای خود خواهد گرفت و از تو مراقبت خواهد کرد. وعده‌های امین او برای تو چون سلاح و سپر می‌باشد. 4
از بلاهای شب نخواهی ترسید و از حملات ناگهانی در روز بیم نخواهی داشت. 5
وبایی که در تاریکی می‌خزد تو را نخواهد ترساند و طاعونی که در روشنایی کشتار می‌کند تو را نخواهد هراساند. 6
اگر هزار نفر در کنار تو بیفتند و ده هزار نفر در اطراف تو جان بسپارند، به تو آسیبی نخواهد رسید. 7
تنها با چشمان خود، خواهی نگریست و مجازات گناهکاران را خواهی دید. 8
هیچ بدی دامنگیر تو نخواهد شد و بلایی بر خانهٔ تو سایه نخواهد افکند، زیرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زیر سایهٔ خدای قادر متعال به سر می‌بری. 9
10
زیرا به فرشتگان خود فرمان خواهد داد تا به هر راهی که بروی، تو را حفظ کنند. 11
آنها تو را بر دستهای خود بلند خواهند کرد تا حتی پایت هم به سنگی نخورَد. 12
شیر درنده و مار سمی را زیر پا له خواهی کرد و آسیبی به تو نخواهد رسید! 13
خداوند می‌فرماید: «آنانی را که مرا دوست دارند، نجات خواهم داد و کسانی را که مرا می‌شناسند، حفظ خواهم کرد. 14
وقتی دعا کنند، دعایشان را مستجاب خواهم ساخت و چون در زحمت بیفتند، به کمک ایشان خواهم شتافت؛ آنها را خواهم رهانید و سرافراز خواهم ساخت. 15
به آنها عمر دراز خواهم بخشید و نجاتشان خواهم داد.» 16

< مزامیر 91 >