مزامیر 90

1 دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.

Signore, tu sei stato per noi un rifugio di generazione in generazione. Preghiera. Di Mosè, uomo di Dio.

2 قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست.

Prima che nascessero i monti e la terra e il mondo fossero generati, da sempre e per sempre tu sei, Dio.

3 انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!»

Tu fai ritornare l'uomo in polvere e dici: «Ritornate, figli dell'uomo».

4 هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است.

Ai tuoi occhi, mille anni sono come il giorno di ieri che è passato, come un turno di veglia nella notte.

5 تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.

Li annienti: li sommergi nel sonno; sono come l'erba che germoglia al mattino:

6

al mattino fiorisce, germoglia, alla sera è falciata e dissecca.

7 بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است.

Perché siamo distrutti dalla tua ira, siamo atterritti dal tuo furore.

8 گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست.

Davanti a te poni le nostre colpe, i nostri peccati occulti alla luce del tuo volto.

9 روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم.

Tutti i nostri giorni svaniscono per la tua ira, finiamo i nostri anni come un soffio.

10 عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم.

Gli anni della nostra vita sono settanta, ottanta per i più robusti, ma quasi tutti sono fatica, dolore; passano presto e noi ci dileguiamo.

11 خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟

Chi conosce l'impeto della tua ira, tuo sdegno, con il timore a te dovuto?

12 به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم.

Insegnaci a contare i nostri giorni e giungeremo alla sapienza del cuore.

13 ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن.

Volgiti, Signore; fino a quando? Muoviti a pietà dei tuoi servi.

14 صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم.

Saziaci al mattino con la tua grazia: esulteremo e gioiremo per tutti i nostri giorni.

15 به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان.

Rendici la gioia per i giorni di afflizione, per gli anni in cui abbiamo visto la sventura.

16 بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز.

Si manifesti ai tuoi servi la tua opera e la tua gloria ai loro figli.

17 خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما!

Sia su di noi la bontà del Signore, nostro Dio: rafforza per noi l'opera delle nostre mani, l'opera delle nostre mani rafforza.