مزامیر 90
| دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای. | 1 |
A prayer of Moses [the] man of God O Lord a dwelling place you you have been of us in a generation and a generation.
| قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست. | 2 |
Before - mountains they were born and you brought forth [the] earth and [the] world and from antiquity until perpetuity you [are] God.
| انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!» | 3 |
You return humankind to crushed matter and you said return O children of humankind.
| هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است. | 4 |
For a thousand years in view your [are] like a day of yesterday that it passes and a watch in the night.
| تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود. | 5 |
You flood them sleep they are in the morning like grass [which] it sprouts up.
| 6 |
In the morning it flourishes and it sprouts up to the evening it withers and it dries up.
| بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است. | 7 |
For we come to an end in anger your and by rage your we are terrified.
| گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست. | 8 |
(You set *Q(k)*) iniquities our to before you concealed [sins] our to [the] light of face your.
| روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم. | 9 |
For all days our they turn in fury your we finish years our like a sigh.
| عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم. | 10 |
[the] days of Years our in them [are] seventy year[s] and if by strength - eighty year[s] and pride their [is] toil and trouble for it passes away quickly and we flew away!
| خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟ | 11 |
Who? [is] knowing [the] strength of anger your and [is] like fear your fury your.
| به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم. | 12 |
To count days our thus teach [us] so we may bring a heart of wisdom.
| ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن. | 13 |
Return! O Yahweh until when? and have compassion on servants your.
| صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم. | 14 |
Satisfy us in the morning covenant loyalty your so let us shout for joy and let us rejoice in all days our.
| به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان. | 15 |
Make rejoice us according to [the] days [which] you afflicted us [the] years [which] we saw trouble.
| بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز. | 16 |
May it appear to servants your deed[s] your and majesty your to children their.
| خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما! | 17 |
And let it be - [the] kindness of [the] Lord God our towards us and [the] work of hands our establish! on us and [the] work of hands our establish it.
