مزامیر 90
| دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای. | 1 |
BOOK FOURTH: “A prayer of Moses the man of God.” Lord, a place of refuge hast thou been unto us in all generations.
| قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست. | 2 |
Before yet the mountains were brought forth, or thou hadst ever produced the earth and the world, even from everlasting to everlasting, thou art God.
| انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!» | 3 |
Thou turnest man to contrition, and sayest, Return ye children of men.
| هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است. | 4 |
For a thousand years are in thy eyes but as the yesterday when it is past, and as a watch in the night.
| تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود. | 5 |
Thou carriest them away as with a flood; they are as a sleep: in the morning [they grow] like the grass which changeth.
| 6 |
In the morning it blossometh, and is changed: in the evening it is mowed off, and withereth.
| بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است. | 7 |
For [thus] are we consumed by thy anger, and by thy fury are we terrified.
| گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست. | 8 |
Thou hast set our iniquities before thee, our concealed sins before the light of thy countenance.
| روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم. | 9 |
For all our days are passed away in thy wrath: we consume our years like a word that is spoken.
| عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم. | 10 |
The days of our years in this life are seventy years; and if by uncommon vigor they be eighty, yet is their greatness trouble and mishap; for it soon hasteneth off, and we fly away.
| خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟ | 11 |
Who knoweth the strength of thy anger, and thy wrath which is like the fear of thee?
| به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم. | 12 |
Let us then know how to number our days, that we may obtain a heart endowed with wisdom.
| ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن. | 13 |
Return, O Lord, how long yet? and bethink thee concerning thy servants.
| صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم. | 14 |
O satisfy us in the morning with thy kindness, that we may be glad and rejoice throughout all our days.
| به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان. | 15 |
Cause us to rejoice as many days as those wherein thou hast afflicted us, the years wherein we have seen unhappiness.
| بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز. | 16 |
Let thy act be visible on thy servants, and thy majesty over their children.
| خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما! | 17 |
And may the beauty of the Lord our God be upon us; and the work of our hands do thou firmly establish upon us: yea, the work of our hands—firmly establish thou it.
