مزامیر 90
| دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای. | 1 |
En Bøn af den Guds Mand Moses. Herre, du var vor Bolig Slægt efter Slægt.
| قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست. | 2 |
Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!
| انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!» | 3 |
Mennesket gør du til Støv igen, du siger: »Vend tilbage, I Menneskebørn!«
| هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است. | 4 |
Thi tusind Aar er i dine Øjne som Dagen i Gaar, der svandt, som en Nattevagt.
| تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود. | 5 |
Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;
| 6 |
ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.
| بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است. | 7 |
Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.
| گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست. | 8 |
Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Aasyns Lys.
| روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم. | 9 |
Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore Aar svinder hen som et Suk.
| عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم. | 10 |
Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve Aar, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt gaar det, vi flyver af Sted.
| خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟ | 11 |
Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!
| به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم. | 12 |
At tælle vore Dage lære du os, saa vi kan faa Visdom i Hjertet!
| ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن. | 13 |
Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;
| صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم. | 14 |
mæt os aarle med din Miskundhed, saa vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.
| به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان. | 15 |
Glæd os det Dagetal, du ydmyged os, det Aaremaal, da vi led ondt!
| بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز. | 16 |
Lad dit Værk aabenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!
| خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما! | 17 |
HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!
