مزامیر 9

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.

Til sangmesteren, efter Mutlabbén; en salme av David. Jeg vil prise Herren av hele mitt hjerte, jeg vil forkynne alle dine undergjerninger.

2 تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.

Jeg vil glede og fryde mig i dig, jeg vil lovsynge ditt navn, du Høieste,

3 دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،

fordi mine fiender viker tilbake, faller og omkommer for ditt åsyn.

4 زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.

For du har hjulpet mig til rett og dom, du har satt dig på tronen som rettferdig dommer.

5 تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.

Du har truet hedningene, tilintetgjort den ugudelige; deres navn har du utslettet evindelig og alltid.

6 دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.

Fiendenes boliger er helt ødelagt for all tid, og byene har du omstyrtet, deres minne er tilintetgjort.

7 خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده

Og Herren troner til evig tid, han har reist sin trone til dom,

8 تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.

og han dømmer jorderike med rettferdighet, han avsier dom over folkene med rettvishet.

9 خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.

Og Herren er en borg for den undertrykte, en borg i nødens tider.

10 خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.

Og de som kjenner ditt navn, stoler på dig; for du har ikke forlatt dem som søker dig, Herre!

11 در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!

Lovsyng Herren, som bor på Sion, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!

12 زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.

For han som hevner blod, kommer de elendige i hu, han glemmer ikke deres skrik.

13 ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه

Vær mig nådig, Herre! Se det jeg må lide av dem som hater mig, du som løfter mig op fra dødens porter,

14 تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.

forat jeg skal forkynne all din pris, i Sions datters porter fryde mig i din frelse.

15 دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.

Hedningene er sunket i den grav de gravde; deres fot er fanget i det garn de skjulte.

16 خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.

Herren er blitt kjent, han har holdt dom; han fanger den ugudelige i hans egne henders gjerning. (Higgajon, Sela)

17 همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)

De ugudelige skal fare ned til dødsriket, alle hedninger, som glemmer Gud. (Sheol h7585)

18 بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.

For ikke skal den fattige glemmes for all tid; de saktmodiges håp skal ikke gå til grunne for evig.

19 برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.

Reis dig, Herre! La ikke mennesker få makt, la hedningene bli dømt for ditt åsyn!

20 آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

La frykt komme over dem, Herre! La hedningene kjenne at de er mennesker! (Sela)