مزامیر 9

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.

“To the chief musician upon Muthlabben, a psalm of David.” I will thank the Lord with all my heart: I will relate all thy marvelous deeds.

2 تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.

I will rejoice and exult in thee: I will sing praise to thy name, O thou Most High:

3 دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،

When my enemies are turned backward, [when] they fall and perish at thy presence.

4 زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.

For thou hast conducted my dispute and my cause; thou hast sat on the throne as a righteous judge.

5 تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.

Thou hast rebuked nations, thou hast caused the wicked to perish, their name hast thou blotted out for ever and ever.

6 دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.

O thou enemy, the ruins are passed away for ever, and the cities which thou hast destroyed, —lost is their memorial, yea, theirs.

7 خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده

But the Lord will sit enthroned for ever: he hath established for giving judgment his throne.

8 تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.

And he will judge the world with righteousness, he shall decide for the people, with equity.

9 خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.

The Lord also will be a strong-hold for the oppressed, a strong-hold in times of distress.

10 خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.

And they that know thy name will put their trust in thee; for thou hast not forsaken those that seek thee, O Lord.

11 در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!

Sing praises to the Lord, who dwelleth in Zion: announce among the people his deeds.

12 زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.

For he, that inquireth after acts of blood, hath remembered them: he hath not forgotten the cry of the afflicted.

13 ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه

Be gracious unto me, O Lord; have regard to my affliction [coming] from those that hate me, thou who liftest me up from the gates of death:

14 تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.

In order that I may relate all thy praises in the gates of the daughters of Zion: I will be glad in thy salvation.

15 دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.

Sunk are nations in the ditch that they have prepared: in this net which they had laid in secret is their own foot caught.

16 خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.

The Lord is made known: he executed justice: through the doing of his own hands is the wicked ensnared. Higgayon, (Selah)

17 همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)

The wicked shall return into hell, all the nations that are forgetful of God. (Sheol h7585)

18 بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.

For not everlastingly shall the needy be forgotten: the expectation of the poor shall not perish for ever.

19 برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.

Arise, O Lord; let not the mortal boast of his strength; let nations be judged before thy face.

20 آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

Place, O Lord, fear over them: let nations know, that they are but mortals. (Selah)